Altówka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Altówka

Altówka - muzyczny instrument strunowy z grupy chordofonów smyczkowych. Altówka jest nieco większa od skrzypiec, ma niższy, głębszy i łagodniejszy ton. Większa od skrzypiec, ale na tyle niewielka, by można grać na niej jak na skrzypcach opierając na ramieniu. Składa się z podłużnego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie stylizowanej litery f, gryfu z bez progową podstrunnicą, zakończonego główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku (podstawku), napinane są za pomocą klinowych naciągów (kołków).

Struny altówki, niegdyś wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych dziś niemal wyłącznie wykonywane są ze stali i lub tworzyw sztucznych owijanych cienką stalową taśmą.

Standardowe długości pudeł rezonansowych altówek wynoszą 16" (40,6 cm), 15 1/2" (39,4 cm), (41 cm), (42cm), (43 cm)

Instrument posiada cztery struny normalnie strojone w kwintach do następujących dźwięków (począwszy od najniżej strojonej) - c (130,8Hz), g (196Hz), d¹ (293,7Hz), a¹ (440Hz) i obejmuje zakres dźwięków od c do e³.

Technika gry na altówce jest taka sama jak na skrzypcach, altowiolista gra z nieco większym oparciem. Smyczek jest nieco dłuższy i nieco cięższy niż w skrzypcach.

Altówka powstała wraz z skrzypcami w okresie baroku i była używana jako instrument akompaniujący skrzypcom, grający zwykle partie basowe, pogłębiając przestrzeń muzyczną. Dopiero współcześnie, wraz z rozwojem sztuki instrumentacji zaczęto traktować altówkę jako samodzielny instrument nadając mu ważniejszą rolę w orkiestrze symfonicznej. Zaczęto też komponować utwory solowe na altówkę. Do najbardziej znanych kompozytorów, którzy pisali na ten instrument należą: