Anton Bruckner
Z Wikipedii
Anton Bruckner (4 września 1824 Ansfelden - 11 października 1896 Wiedeń) neoromantyk, austriacki kompozytor, przedstwiciel klasycznego romantyzmu. Rola historyczna Brucknera sprowadza się głównie do osiągnięć na polu symfoniki. Fascynacja tym gatunkiem wywodzi się z dwóch źródeł:
- nurt klasyczny Beethovena i Schuberta - widoczne jest to w monumentalizmie, ogromnych rozmiarach i koncepcji formy symfonicznej
- dramat muzyczny Wagnera - wpływ mistrza z Bayreuth zaznacza się w harmonii i instrumentacji
Obok wyżej wymienionych wpływów w muzyce Brucknera zauważyć można oddziaływanie austriackiej muzyki ludowej i faktury polifonicznej. Mimo, iż Bruckner należy do entuzjastów muzyki Wagnera, to sam reprezentuje nurt muzyki absolutnej. Zauroczenie Wagnerem niejednokrotnie budziło sprzeciw konserwatywnej krytyki - miedzy innymi Edwarda Hanslicka.
Oprócz muzyki symfonicznej Bruckner uprawia twórczość religijną, która łączy mistrzostwo sztuki symfonicznej z kunsztem polifoni. Głos ludzki w tych utworach jest traktowany podobnie jak u Wagnera - jako jeden z instrumentów orkiestry.
Najważniejsze dzieła:
- 9 symfonii- między innymi III Wagnerowska d-moll, IV Romantyczna Es-dur, VII E-dur, IX d-moll - niedokończona - Bruckner pozostawił 3 części, jako czwarta wykonywane jest Te Deum
- 3 msze (nr 1 d-moll, nr 2 e-moll, nr 3 f-moll) , psalmy, motety
-Te Deum - na sopran, chór, orkiestrę i organy; Te Deum Laudamus (z łaciny Ciebie Boga wysławiamy) - to hymn dziękczynny, który napisali także międzi innymi G.P. da Palestrina, H.Purcell, J.S.Bach, G.F.Haendel, H.Berlioz, A.Dworzak, G.Verdi, a także K.Penderecki
- Requiem d-moll (1849)
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z muzyką i Austrią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
