Antony de Ávila
Z Wikipedii
Antony William Charris de Ávila (ur. 21 grudnia 1962 w Cali) piłkarz kolumbijski grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 162 cm, ważył 61 kg. Nosił przydomki "El Pitufo" (Smerf) lub "Pipa".
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
De Ávila zaczynał piłkarską karierę w mieście Cali w tamtejszym klubie America Cali, będącym jednym z najbardziej utytułowanych zespołów w Kolumbii. W Copa Mustang de Ávila zadebiutował w 1983 roku w wieku 21 lat. W momencie rozpoczynania kariery w lidze kolumbijskiej de Ávila trafił na jeden z najlepszych okresów tego klubu. W kolejnych sezonach: 1983, 1984, 1985 i 1986 klub zostawał mistrzem kraju. Także na arenie międzynarodowej osiągał sukcesy, gdyż w latach 1985-87 docierał do finału Copa Libertadores. W pierwszym z nich przegrał po dwumeczu z argentyńskim Argentinos Juniors Buenos Aires (1:0 0:1 i w trzecim meczu 1:1 karne 4:5), w drugim z River Plate Buenos Aires (1:2 i 0:1), a w trzecim z z urugwajskim Peñarolem Montevideo (2:0 1:2 i w trzecim meczu 0:1 po dogrywce, Peñarol zdobył wówczas gola w 120. minucie meczu). Po tych sukcesach America z Antonym przez 4 lata nie osiągała sukcesów, a na mistrzowski tron wróciła w 1990 roku, a de Ávila z 25 golami na koncie wywalczył koronę króla strzelców ligi. W swojej karierze Antony’emu jeszcze raz udało się wygrać mistrzostwa Kolumbii, a miało to miejsce w 1992 roku, w kolejnych 3 latach gry w Americe nie osiągał już takich sukcesów i grał tam do końca 1995 roku.
W 1996 roku de Ávila zmienił klub i trafił do amerykańskiego New York MetroStars, gdzie miał zastąpić swojego rodaka Rubéna Darío Hernándeza, którego transfer okazał się dużym niewypałem. W Major League Soccer Antony zadebiutował 14 sierpnia w wygranym 4:0 meczu z New England Revolution i już w debiucie zdobył gola oraz zaliczył asystę. W sezonie zagrał w 8 meczach i strzelił 6 goli. Zagrał także w 3 meczach play-off swojej drużyny i zdobył w nich 2 bramki, jednak zespół odpadł z ćwierćfinału po meczach z późniejszym mistrzem kraju, D.C. United. W Nowym Jorku Kolumbijczyk spędził jeszcze fazę zasadniczą sezonu 1997, w której rozegrał 23 mecze, zdobył 9 goli i po sezonie opuścił USA.
Jeszcze w tym samym roku de Ávila trafił do ekwadorskiego klubu Barcelona Guayaquil i jeszcze w tym samym roku wywalczył mistrzostwo Ekwadoru. Rok później dotarł z tym klubem do finału Copa Libertadores, gdzie Barcelona dwukrotnie uległa brazylijskiemu Vasco da Gama 1:2 i 0:2. W klubie z miasta Guayaquil grał do końca sezonu 1999 i rozegrał w nim łącznie 52 mecze i zdobył 18 goli. Po sezonie 1999 zakończył piłkarską karierę w wieku 37 lat.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Kolumbii de Ávila zadebiutował 26 lipca 1983 roku w zremisowanym 0:0 towarzyskim meczu z Ekwadorem, rozegranym w Quito.
Pierwszym ważnym turniejem, na którym grał de Ávila była Copa América 1987. Na boiskach Argentyny zespół dotarł do półfinału, w którym przegrał z Chile. W meczu o 3. miejsce Kolumbia wygrała 2:1 z gospodarzami turnieju, Argentyną. De Ávila wystąpił także w turnieju Copa América 1991 w Chile. Ze swoją reprezentacją dotarł do rundy finałowej, jednak Kolumbijczycy zajęli w niej ostatnie, 4. miejsce. Antony w całym turnieju zdobył 3 gole – z Ekwadorem (1:0), z Brazylią (2:0) oraz z Argentyną (1:2).
W 1994 roku de Ávila został powołany przez selekcjonera Francisco Maturanę do kadry na Mistrzostwa Świata w USA. Antony zagrał na nich w 2 grupowych meczach – do 45. minuty z USA (1:2) oraz od 64. minuty meczu ze Szwajcarią (2:0). Reprezentacja Kolumbii odpadła z mistrzostw już po fazie grupowej.
W 1998 roku de Ávila zaliczył swoje drugie w karierze mistrzostwa, były to Mistrzostwa Świata we Francji. Tam podobnie jak 4 lata wcześniej zagrał w 2 meczach grupowych – 90 minut z Tunezją (1:0) oraz do 45. minuty meczu z Anglią (0:2). Mecz z Anglią był jednocześnie jego ostatnim w reprezentacji Kolumbii.
Ogółem w reprezentacji Kolumbii Antony de Ávila wystąpił 54 meczach i zdobył 13 goli.
1 Córdoba • 2 Escobar • 3 Mendoza • 4 Herrera • 5 Gaviria • 6 Gómez • 7 de Ávila • 8 Lozano • 9 Valenciano • 10 Valderrama • 11 Valencia • 12 Mondragón • 13 Ortiz • 14 Álvarez • 15 Perea • 16 Aristizábal • 17 Serna • 18 Cortés • 19 Rincón • 20 Pérez • 21 Asprilla • 22 Pazo • trener: Maturana
1 O. Córdoba • 2 I. Córdoba • 3 Palacios • 4 Santa • 5 Bermúdez • 6 Serna • 7 de Ávila • 8 Lozano • 9 Valencia • 10 Valderrama • 11 Asprilla • 12 Calero • 13 Cabrera • 14 Bolaño • 15 Aristizábal • 16 Moreno • 17 Estrada • 18 Pérez • 19 Rincón • 20 Ricard • 21 Preciado • 22 Mondragón • trener: Gómez
[edytuj] Sukcesy
- Mistrzostwo Kolumbii: 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1990, 1992 z Americą Cali
- Mistrzostwo Ekwadoru: 1997 z Barceloną
- Finał Copa Libertadores: 1985, 1986, 1987 z Americą Cali, 1998 z Barceloną
- Król strzelców Copa Mustang: 1990 (25 goli)
- Udział w MŚ: 1994, 1998
- 3. miejsce w Copa America: 1987
