Fryderyk I Hohenzollern
Z Wikipedii
Fryderyk I Hohenzollern (ur. 11 lipca 1657 w Królewcu, zm. 25 lutego 1713 w Berlinie) urodzony jako Fryderyk III Brandenburski z dynastii Hohenzollernów –pierwszy król pruski.
Od chwili koronacji elektora saskiego na króla Rzeczypospolitej, który panował jako August II Mocny, Fryderyk starał się u cesarza o zgodę na własną koronację. Wreszcie 18 stycznia 1701 w Królewcu – poza granicami cesarstwa – koronował się na "króla w Prusiech" przyjmując imię Fryderyka I. W tym czasie tytułem króla Prus wciąż posługiwali się władcy Rzeczypospolitej. W trakcie koronacji przybrał za herb czarnego, jednogłowego orła i ustanowił jego order. Formalnie włączył Brandenburgię do Prus. Doprowadził do budowy rezydencji w Berlinie, dokąd przeniósł stolicę państwa z Królewca. Dał się poznać jako mecenas kultury i sztuki. W czasie wojny północnej zajął Pomorze Szwedzkie
[edytuj] Ciekawostka
- Fryderyk I, jako jedyny król Prus, płynnie mówił po polsku.
- Był jedynym władcą Prus w XVIII wieku, który w znaczącym stopniu odszedł od wzorca militarnego
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednik Fryderyk Wilhelm Hohenzollern (Wielki Elektor) |
 |
margrabia-elektor Brandenburgii 1688-1701 |
|
Następca |
