Janina Jankowska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Janina Jankowska (ur. 1 maja 1939 r w Jadowie) , polska dziennikarka i reporter radiowy.

Absolwentka polonistyki. Od roku 1961 w Polskim Radiu, początkowo jako redaktor działu oświatowego. W latach 1973 – 1981 w Redakcji Reportaży Literackich. Pracę tę otrzymała dzięki reportażowi Mam dopiero 21 lat (proces młodych ludzi zakończony karą śmierci) , który otrzymał I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie na reportaż.^[1]

Od 1976 współpracowniczka prasy niezależnej - Biuletyn Informacyjny, Zapis. W sierpniu 1980 wbrew zakazom kierownictwa Polskiego Radia pojechała na Wybrzeże dokumentować strajk w Stoczni Gdańskiej, co zaowocowało reportażem "Polski Sierpień". W 1981 Członek Redakcji Reportaży Literackich Polskiego Radia , jednocześnie reporterka w związkowej Redakcji dla Radiowęzłów Zakładowych "Radio Solidarność Region Mazowsze" rejestrującej zakazane przez cenzurę tematy i audycje na kasetach magnetofonowych, odwarzane w zakładach pracy. Członek władz NSZZ Radia i Telewizji. W stanie wojennym od lutego do sierpnia 1982 internowana w Olszynce Grochowskiej i Gołdapii, usunięta z pracy w Polskim Radiu.

Po uwolnieniu współtwórca podziemnej Oficyny Fonograficznej NOWA, współpracownik Oficyny Fonograficznej CDN realizowała z Markiem Mądrzejewskim reportaże i audycje radiowe na kasetach magnetofonowych rozpowszechniane w tzw. drugim obiegu, publicysta wydawanego poza cenzurą "Tygodnika Mazowsze". Aresztowana w 1984 i osadzona w więzieniu mokotowskim za "budzenie niepokojów społecznych" tj. realizację i rozpowszechnianie reportaży radiowych na kasetach magnetofonowych oficyny NOWA. W teczkach SB sprawa o kryptonimie "Hermes" .

Do roku 1987 współpracownik prasy i wydawnictw "drugiego obiegu" ("Krytyka") , Współzałożycielka z Andrzejem Paczkowskim, Markiem Owsińskim, Grzegorzem Bogutą, Wojciechem Adamieckim podziemnego "Archiwum "Solidarności" zbierającego nagrania, relacje i opracowania z okresu "Solidarności" i stanu wojennego - wydawane w Oficynie NOWA. W roku 1988 - pobyt w Stanach Zjednoczonych na Stypendium Kościuszkowskim połączony z pracą i współpracą w polonijnych stacjach lokalnych. W roku 1989 uczestniczka obrad Okrągłego Stołu w podstoliku prasowym , następnie była szefem zespołu dziennikarskiego przygotowującego kampanię wyborczą w Polskim Radiu kandydatom Komitetu Obywatelskiego "Solidarność" w wyborach 1989 r.

W latach 1989–1991 wicedyrektor Programu I Polskiego Radia, powołała do życia Redakcję Reportaży Programu I. W latach 1991–1998 praca reporterska (autorska) w Polskim Radiu. Równolegle w latach 1991–1997 współpraca z telewizją austriacką ORF działu zagranicznego ( współtworzenie ponad stu programów dokumentalnych i informacyjnych o Polsce).

Od 1990 organizatorka i kierownik programowy corocznych seminariów reportażu w Kazimierzu n/Wisłą ( z przerwą w 1991 r), połączonych z konkursami . Na warsztaty te zapraszani byli w każdym roku twórcy z zagranicy. Założycielka i kierownik Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia SA (1998 - 2004, powołała do życia Konkurs Stypendialny im. Jacka Stwory dla młodych twórców i studentów dziennikarstwa.(1994) , członek międzynarodowej sekcji dokumentalistów radiowych EBU (Europejska Unia Nadawców)1999-2003, członek jury międzynarodowych festiwali PRIX ITALIA,PREMIOS ONDAS,PRIX EUROPA w kategorii dokumentu radiowego. Przez dwie kadencje Przewodnicząca Rady Programowej Polskiego Radia SA 1994-2002. Obecnie Przewodnicząca Rady Programowej TVP (2006).

Członek zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, członek zarządu Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Wykłada w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza i w Laboratorium Reportażu Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.

[edytuj] Nagrody i Wyróżnienia

1981 - PRIX ITALIA - nagroda główna za reportaż "Polski Sierpień"

1984 - POLCUL - australijska nagroda dla twórców kultury 1984 - Nagroda Komisji Kultury NSZZ Solidarność ( w podziemiu)

1984 - Nagroda Niezależnych Dziennikarzy im. Bolesława Prusa ( w podziemiu)

1989 - Złoty Mikrofon

1994 - I nagroda na Festiwalu Mediów "Człowiek w zagrożeniu" w Łodzi za reportaż p.t. "Wyrok"

1998 - PREMIOS ONDAS - jedna z trzech głównych nagród za reportaż "Powódź wszystkich Polaków"

1998 - PRIX EUROPA - wyróżnienie w kategorii Market Place of Ideas (kategoria pomysłów medialnych) (za koncepcję Konkursu Stypendialnego im. Jacka Stwory dla młodych twórców).

1999 - II nagroda Światowego Forum Mediów Polonijnych za reportaż "To jest mój kraj".

2005 - GRAND PRESS w kategorii reportażu radiowego za reportaż "Wojna legend czyli zaduma nad życiem Anny Walentynowicz" (współautor Magda Skawińska)