John Pershing
Z Wikipedii
John Joseph "Black Jack" Pershing (ur. 13 września 1860, zm. 15 lipca 1948) – amerykański wojskowy. Ukończył karierę wojskową z najwyższym możliwym do osiągnięcia stopniem w armii amerykańskiej "General of the Armies". Urodził się w Laclede w Missouri, karierę wojskową rozpoczął w 1886 r. po ukończeniu West Point.
Służąc w 6. regimencie kawaleryjskim Pershing uczestniczył w kilku wojnach indiańskich. Był instruktorem taktyki na uniwersytecie w Nebrasce w latach 1891-1895.
W 1885 r. Pershing objął dowodzenie 10. regimentu kawalerii, który składał się wyłącznie z czarnych żołnierzy dowodzonych przez białych oficerów. Pershing był adwokatem "kolorowych" oddziałów w armii amerykańskiej.
W 1887 r. Pershing został instruktorem taktyki w West Point. Był bardzo wymagającym nauczycielem, żądającym od swoich uczniów wiele wysiłku. Nie przysporzyło mu to sympatii wśród studentów, którzy nadali mu pogardliwy przydomek "Nigger Jack" (czarnuch Jack). W czasie I wojny światowej, kiedy Pershing został bardzo popularną postacią w Stanach Zjednoczonych, przydomek ten został "złagodzony" na "Black Jack" (czarny Jack), co już nie miało negatywnych kontekstów rasowych.
W czasie wojny wojny amerykańsko-hiszpańskiej Pershing odznaczył się w bitwach pod Kettle i na wzgórzach San Juan na Kubie. Wziął także udział w kilku wyprawach przeciwko powstańcom w czasie wojny filipińsko-amerykańskiej. W 1905 r. został wysłany do Tokio jako wojskowy attaché, był obserwatorem po stronie japońskiej w czasie wojny rosyjsko-japońskiej. Po powrocie z Japonii został gubernatorem prowincji Moro na Filipinach.
Pod dowództwem generała Funstona Pershing poprowadził 8. brygadą w czasie nieudanej ekspedycji karnej do Meksyku w poszukiwaniu Pancho Villi. Jednym z adiutantów Pershinga był w tym czasie George Patton. W czasie pobytu Pershinga w Meksyku, jego żona i 3 młode córki zginęły w pożarze koszar "Presidio" w San Francisco, ocalał jedynie jego sześcioletni syn. Pershing do końca życia obwiniał się za ich śmierć i osoby blisko go znające twierdziły, że nigdy sobie tego nie wybaczył.
Po wybuchu I wojny światowej prezydent Woodrow Wilson mianował Pershinga na głównodowodzącego Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF – American Expeditionary Force) w 1918 r. Pershing był odpowiedzialny za organizację, wyszkolenia i zaopatrzenie młodej i niedoświadczonej armii amerykańskiej, która do końca wojny urosła do siły ponad 2 milionów żołnierzy. W czasie jego pobytu w Europie Pershing był pod nieustannym naciskiem politycznym ze strony Francji i Wielkiej Brytanii aby AEF został rozbity na mniejsze oddziały służące przy armiach francuskiej i angielskiej. Pershing był przeciwny takiemu rozwiązaniu i tylko dzięki jego uporowi AEF był jednolitą organizacją wyłącznie pod dowództwem amerykańskim. W tym czasie George Marshall był jednym z jego asystentów, a Patton został oddelegowany do stworzenia pierwszej amerykańskiej brygady czołgów.
Pershing był przeciwnikiem wojny pozycyjnej ("okopowej"), która była toczona do tej pory uważając, że bitwy o małe kawałki "ziemi niczyjej" leżącej między okopami były bezsensowne i kosztowały zbyt wiele ofiar. Był zwolennikiem nowoczesnej wojny mobilnej, polegającej na bezpośrednich atakach na pozycje nieprzyjaciela i szybkim wykorzystaniu przełamania frontu poprzez głębokie wypady na tyły wroga.
Zwycięstwa AEF w ofensywach Meuse-Argonne i Saint-Mihiel we Francji były odpowiedzialne za szybsze zakończenie wojny i wymuszenia na Niemcach zawieszenia broni. Autorem tych zwycięstw był głównie Pershing, który stał się w Ameryce bardzo znana i lubianą postacią.
Za jego zasługi w czasie wojny, kongres amerykański awansował Pershinga do stopnia "General of the Armies" ("sześciogwiazdkowy generał" najwyższy stopień generalski). Pershing był w tym czasie pierwszą osobą, której nadano ten stopień, drugą został George Washington, który otrzymał go pośmiertnie w 1976 r. Pomimo, że Pershing był teoretycznie przełożonym wszystkich "pięciogwiazdkowych" generałów ("General of the Army") Marshalla, MacArhtura, Eisenhowera, Arnolda z okresu II wojny światowej, Pershing nigdy nie nosił więcej niż czterech gwiazdek generalskich na swoim mundurze.
"Black Jack" Pershing został szefem sztabu wojska amerykańskich w 1921 i służył na tym stanowisku do 1924 r.
Za swoje wspomnienia My Experience in the World War otrzymał nagrodę Pulitzera w 1932 r.
W 1940 r., jeszcze przed przystąpieniem Ameryki do wojny, był zwolennikiem udzielenia jak najdalej idącej pomocy dla Wielkiej Brytanii. Jego podobizna zdobi "Army of Occupation of Germany Medal".
John Joseph Pershing zmarł 15 lipca 1948 i został pochowany na Narodowym Cmentarzu w Arlington w pobliżu ostatniego miejsca spoczynku wielu żołnierzy, którzy służyli pod jego rozkazami w Europie.
Jego imieniem nazwano pocisk rakietowy MGM-31 Pershing i czołg M26 Pershing.
