Kazarka rdzawa

Kazarka rdzawa (kazarka) (Tadorna ferruginea syn. Casarca ferruginea, Tadorna casarca) - duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych, podrodziny kaczek, szczepu kazarek, zamieszkujący wschodnią część basenu Morza Śródziemnego, Morza Czarnego, pas w Azji Środkowej po Amur oraz północnozachodnią Afrykę, po Wyżynę Abisyńską. Tam gdzie woda nie zamarza osiadła, pozostałe populacje wędrowne. Zimuje w dolinie Nilu, Indiach i Azji Południowowschodniej. Sporadycznie pojawia się w Europie Środkowej i Zachodniej, oraz zachodniej części Morza Śródziemnego, osiągając Maderę na Atlantyku.

Cechy gatunku: Samiec większy od samicy, ciało rdzawe, na szyi czarna obroża, głowa i szyja jaśniejsza, skrzydła białe, lusterko zielone, lotki I-rzędowe czarne, od spodu szare, ogon czarny. Dziób szary, nogi czarne. Samica mniejsza, bez obroży, z białawą głową. Samiec w upierzeniu spoczynkowym i osobniki młodociane podobne do samicy.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 62 - 68 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 110 cm
waga ok. 900 - 1650 g
Biotop: Jeziora w pasie stepów i półpustyń. W górach osiąga wysokość 3000 m n.p.m.
Gniazdo: W szczelinach, rozpadlinach, w norach, dziuplach, szczelinach skalnych lub opuszczonych gniazdach ptaków drapieżnych.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 6 do 12 kremowych jaj o średnich wymiarach 68 x 47 mm i średniej masie 83 g
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 27 do 29 dni przez samicę, podczas gdy samiec strzeże gniazda, a później bierze udział w opiece nad pisklętami. Pisklęta pierzą się po 55 - 60 dniach, lecz zazwyczaj pozostają z rodzicami do zimy.
Pożywienie: Pokarm mieszany z przewagą roślinnego, zdobywany zarówno na lądzie jak i w wodzie.
Ochrona: Gatunek chroniony.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.