Region Tōhoku

Z Wikipedii

Region Tōhoku (jap. 東北地方 - Tōhoku-chihō) to jedna z geograficznych krain Japonii. Region Tōhoku (tōhoku po japońsku znaczy północno-wschodni; 東 - tō - wschód, 北 - hoku - północ) znajduje się w północno-wschodniej części największej wyspy Japonii, Honsiu. Teren ten znany jest także pod nazwą Michinoku (みちのく).

Tōhoku składa się z sześciu prefektur: Akity, Aomori, Fukushimy, Miyagi oraz Yamagaty.

[edytuj] Geografia

• Całkowita powierzchnia: 66 889,40 km kwadratowych - prawie tyle samo co region Chūbu, 2 razy tyle co region Kantō
• Populacja: 9 634 466 osób (dane z 1 października 2005) - prawie tyle co Grecja, Belgia czy Portugalia
• Gęstość zaludnienia: 144 osób na km kwadratowy (dane z 1 X 2005) - około tyle co Szwajcaria
• PKB - około 33 tryliony 3245 miliony jenów - średnie PKB na mieszkańca przekracza większość państw jak np: Szwajcaria, Belgia lub Austria

Prefektura	Powierzchnia km2
Iwate	15,279
Fukushima	13,783
Akita	11,612
Aomori	9,607
Yamagata	9,323
Miyagi	7,285
Łącznie	66,889

Prefektura	Powierzchnia zamieszkana km2	Procent całej prefektury
Fukushima	4,218	30,6%
Iwate	3,710	24,3%
Aomori	3,204	33,4%
Akita	3,155	27,2%
Miyagi	3,130	43,0%
Yamagata	2,850	30,6%
Łącznie	20,267	30,3%

[edytuj] Topografia

Tōhoku jest ostatnim zakątkiem na wyspie Honsiu gdzie żyje rdzenny lud Japonii - Ajnowie. Kraina ta była polem wielu bitew, a jej klimat jest ostrzejszy niż reszty kraju (z wyjątkiem Hokkaidō), co z kolei w połączeniu z krajobrazem Tōhoku daje zapierające dech w piersiach widoki. Wszystkie te czynniki czynią z niej piękny lecz nieco nieprzystępny teren. Obraz regionu Tōhoku został uwieczniony w jednym z wielu poematów haiku napisanych przez Matsuo Bashō - Oku no Hosomichi (奥の細道, pol. Ścieżki północy), który to poemat uznawany jest za najdoskonalszych utworów literatury japońskiej.

Ukształtowanie terenu Tōhoku jest podobnie jak większości Japonii wyżynne, bądź nawet górzyste. Z północy na południe regionu Tōhoku rozciągają się Góry Ou.

[edytuj] Historia

Kraina ta została zasiedlona około VIII wieku n.e., długo po tym jak zasiedlona została zachodnia i centralna część Wysp Japońskich. Mimo to w latach 60 zaczął się tu rozwijać przemysł. Powstały fabryki produkującę i przetwarzające żelazo, stal, pulpę drzewną, chemikalia oraz ropę naftową. Aż do tamtej pory Tōhoku postrzegane było głównie jako region rolniczy ponieważ zaopatrywało rynki w Sendai, Tokio i Jokohamie w ryż i inne produkty żywnościowe. 20 procent krajowych dostaw ryżu pochodziło właśnie z Tōhoku, pomimo że z powodu ostrzejszego klimatu zbiory były możliwe tylko raz w roku.