Stefan (metropolita warszawski i całej Polski)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Stefan (wł. Stefan Rudyk, ofic. tyt. Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Stefan, Metropolita Warszawski i całej Polski) 1891-1969, polski duchowny prawosławny, arcybiskup, Metropolita warszawski i całej Polski (z poch. Ukrainiec).

Urodzony 27 grudnia 1891 w Majdanie Lipowieckim w ukraińskiej rodzinie chłopskiej wyznania greckokatolickiego. Jego ojciec Piotr Rudyk należał do orientacji rusofilskiej i z tego powodu został w czasie I wojny światowej internowany przez władze austriackie w obozie Thalerhof koło Grazu, gdzie zmarł. W 1911 ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie wyjechał do Rosji, gdzie rozpoczął naukę w prawosławnym Wołyńskim Seminarium Duchownym w Żytomierzu przenosząc się do Orłowskiego Seminarium Duchownego, które ukończył w 1915, po czym ożenił się oraz (3 maja) przyjął święcenia kapłańskie i został mianowany wikariuszem parafii św. Mikołaja w Krzemieńcu, pełniąc jednocześnie posługę w okolicznych parafiach wiejskich. 25 sierpnia 1922 wstąpił do Wojska Polskiego i pracował jako kapelan wojskowy w Toruniu, Katowicach i Krakowie. Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939, w wyniku nalotu bombowego na wojskowy szpital w Warszawie zginęła jego żona, a on sam znalazł się wśród internowanych w Rumunii, w obozach Galimanesti i Tirgu Jiu. W 1941 został przez Rumunów wydany Niemcom. Trafił do oflagu w Dorsten w Westfalii, gdzie był kapelanem. Dzięki interwencji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i osieroconych synów, otrzymał w lutym 1942 zgodę na opuszczenie obozu i zezwolenie na zamieszkanie w Berlinie w charakterze wikariusza przy katedrze prawosławnej. Już jako wdowiec przyjął święcenia zakonne i otrzymał godność archimandryty. Od 1943 ks. Rudyk mieszkał w Łodzi, gdzie pełnił funkcje proboszcza Cerkwi pw. św. Aleksandra Newskiego (do 1953) i dziekana. Dzięki jego trudom udało się zachować w cerkwi w Łodzi dzwon, którym w maju 1945 obwieścił zakończenie wojny. Nominację na biskupa diecezji wrocławsko-szczecińskiej uzyskał na mocy wydanej 9 grudnia 1952 decyzji Świętego Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Chirotonia ks. archimandryty Stefana odbyła się 22 marca 1953. w katedrze metropolitalnej w Warszawie. Aktu chirotonii dokonali metropolita Makary, abp Tymoteusz, bp Jerzy. Diecezją wrocławsko-szczecińską jako biskup wrocławski-szczeciński zarządzał od 22 marca 1953 do 5 maja 1961. W 1961 podniesiony do godności arcybiskupa, jednocześnie został przeniesiony do diecezji białostocko-gdańskiej. 26 maja 1965 został wybrany metropolitą warszawskim i całej Polski. Jako metropolita utworzył fundusz socjalny duchowieństwa, przeprowadził remont katedry metropolitalnej w Warszawie, a także rozpoczął prace nad nowym Statutem wewnętrznym cerkwi i Statutem parafialnym. Odbył wiele podróży zagranicznych, pełnił też funkcję wiceprzewodniczącego Polskiej Rady Ekumenicznej. Zmarł 26 marca 1969 w Warszawie. Pochowany na warszawskiej Woli.