Sytuacja prawna osób LGBT we Włoszech

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Flaga narodowa Włoch

Tęczowa flaga - symbol społeczności LGBT

Spis treści

1 Prawo a dyskryminacja osób homoseksualnych
2 Ochrona prawna przed dyskryminacją
3 Uznanie związków osób tej samej płci
4 Życie osób LGBT w kraju
5 Przypisy
6 Zobacz też

[edytuj] Prawo a dyskryminacja osób homoseksualnych

Kontakty homoseksualne zostały zalegalizowane we Włoszech w 1889 (wcześniej tylko ówczesna Toskania w 1861). W tym samym roku zrównano ze sobą wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych i wynosi on 14 lat. Geje nie są wykluczeni z służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej. We włoskim prawie nie ma żadnych przepisów bezpośrednio dyskryminujących osoby homoseksualne.

Lewicowe partie polityczne takie jak między innymi: zieloni – VERDI, socjaliści – DS, SDI, liberałowie – DL, komuniści – PdCi, oraz inne, popierają prawa gejów i lesbijek. Partie prawicowe są im zdecydowanie przeciwne.

[edytuj] Ochrona prawna przed dyskryminacją

Ogólnokrajowa

Włoskie prawo gwarantuje pewien zakaz dyskryminacji przez wzgląd na orientację seksualną. Obejmuje on miejsce pracy oraz inne dziedziny życia. Przepisy te obowiązują w kraju od 2003 roku.

Włoska konstytucja, gwarantuje wszystkim obywatelom równość wobec prawa i zakazuje dyskryminacji z jakiejkolwiek przyczyny. Nie ujmuje ona zapisu "orientacja seksualna", jako jednej z chronionych kategorii. Jednak odpowiednia interpretacja wyżej wymienionych walorów ustawy zasadniczej, pozwala na ochronę mniejszości seksualnych. Nie było jednak jeszcze takiej interpretacji zapisu przez sąd.

Regionalna

Kilka regionów: Toskania, Piemont, czy Emilia-Romania, zakazały prawnie homofobistycznych wypowiedzi pod adresem homoseksualistów w 2004 roku. Kolejne prowincje zamierzają pójść w ich ślady.

Azyl

Włoskie przepisy prawne nie przyznają prawa osobą do ubiegania się o azyl polityczny, z powodu prześladowań, przez wzgląd na orientacje seksualną, we własnym kraju.

[edytuj] Uznanie związków osób tej samej płci

Ogólnokrajowe

W włoskim ustawodawstwie istnieje pewna prawna forma uznania związków jednopłciowych.

Włoski parlament włączył "grupę osób pozostających w nieformalnym związku, powiązaną uczuciami", do oficjalnej definicji rodziny. Nowa definicja daje konkubentom kilka praw, np. dziedziczenie.

Włochy już kilka razy przedstawiały projekty ustaw legalizujących "związki partnerskie" par tej samej płci. Projekt z 2004 roku, ostatecznie nie doczekał się finalnej debaty w parlamencie. Nowy projekt z 2007 roku (zwany DICO) przygotowany przez rząd Romano Prodi, podobny, choć bardziej ograniczony niż francuska ustawa "PACS", aktualnie przechodzi prez proces legislacyjny, jednoczesnie spotykając się z silną krytyką Kościoła katolickiego^[1].

Regionalne

Od lipca 2004 roku, kilka włoskich regionów uznało tzw. "coppi di fatto" (faktyczne pary), czyli formalne konkubinaty między osobami zarówno, tej samej jak i przeciwnej płci. Prawo to daje tylko pewne prawa, z tych jakie mają małżeństwa. Inne regiony również rozważają, bądź już wprowadziły taką regulację prawną.

Region	Data uznania
Toskania	17 lipca 2004
Umbria	29 lipca 2004
Emilia-Romania	14 września 2004
Kampania	19 września 2004
Marche	6 grudnia 2004
Wenecja Euganejska	1 marca 2005
Apulia	9 grudnia 2005
Lacjum	14 grudnia 2005
Liguria	16 marca 2006

[edytuj] Życie osób LGBT w kraju

Włosi należą do społeczeństw tolerancyjnych wobec homoseksualistów. Według sondażu Pew Global Attitudes Project z 2002 roku 72% Włochów akceptuje homoseksualizm^[2].

Według sondażu Eurobarometr wykonanego na zlecenie UE w 2006 roku 31% Włochów popiera legalizacje małżeństw homoseksualnych, a 24% nadanie praw adopcyjnych dla osób tej samej płci^[3]. Natomiast według sondażu Ispo z lutego 2007 45% Włochów popiera wprowadzenie w prawie instytucji rejestrowanego związku partnerskiego^[4].

We Włoszech istnieje duża scena gejowska. Jej centrami są Rzym i Mediolan. W tych miastach znajdują się dziesiątki lokali (puby, bary, dyskoteki) gejowskich i przyjaznych gejom tzw. Gay-friendly. Nieco mniejszą, ale równie liczną sceną dysponują Florencja, Bolonia, Turyn, czy Neapol. Ponadto, praktycznie w każdym dużym (ponad 100 tys. mieszk.) mieście i niektórych mniejszych, istnieje przynajmniej jeden lokal w którym geje i lesbijki mogą czuć się w miarę swobodnie.

Wydawane są tu publikacje, działają liczne organizacje o zasięgu ogólnokrajowym jak i regionalnym, zajmujące się niesieniem pomocy przedstawicielom LGTB, w zakresie prawnym, psychologicznym..., a także walką z nietolerancja, czy organizacją manifestacji – Parady CSD. Największą tego typu imprezą jest coroczna parada w Mediolanie, która co roku gromadzi dziesiątki tysięcy uczestników (w 2005 r. – 100,000 osób), czy mniejsza w Rzymie (w 2005 r. – 40,000 osób). We Włoszech funkcjonuje również gejowski kanał telewizyjny, o tematyce homoseksualnej.

Podobnie jak w każdym kraju katolickim, tak i we Włoszech, widoczne jest negatywne nastawienie Kościoła katolickiego do osób homoseksualnych. Należy pamiętać jednak ze nie wszyscy hierarchowie kościoła zgadzają się ze stanowiskiem Watykanu. Podobnie i włoska prasa, która krytykuje Watykan za jego uporczywe stanowisko wobec osób homoseksualnych oraz związków par osób tej samej płci.