Szczaw zwyczajny
Z Wikipedii
Szczaw zwyczajny | |
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Podgromada | Magnoliophytina |
Klasa | Rosopsida |
Podklasa | goździkowe |
Nadrząd | rdestopodobne |
Rząd | rdestowce |
Rodzina | rdestowate |
Podrodzina | rdestowe |
Rodzaj | szczaw |
Gatunek | szczaw zwyczajny |
Nazwa systematyczna | |
Rumex acetosa L. |
Szczaw zwyczajny (Rumex acetosa L. Sp.Pl.2 1753) - bylina z rodziny rdestowatych. Występuje w całej Europie i umiarkowanych strefach Azji oraz Ameryki Północnej. Rozprzestrzenił się wraz z europejskim osadnictwem w Ameryce Południowej i Afryce.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wieloletnia, 30-100 cm wysokości.
- Liście
- Odziomkowe na długich ogonkach jajowato-podługowate, górne liście siedzące.
- Kwiaty
- Małe, jednopłciowe w luźnych, wąskich wiechach, czerwonawe. Kwitnie od maja do czerwca.
- Biotop
- Rośnie na glebach żyznych, bogatych w azot. W Polsce pospolity na polanach, łąkach i przydrożach, spotykany jako chwast ruderalny.
[edytuj] Zastosowanie
- Sztuka kulinarna : liście zawierające kwas szczawiowy są jadalne i używane w kuchni do przyrządzania zup, sosów i sałatek.
- Roślina lecznicza :
- Surowiec zielarski : liść
- Działanie : herbatka ze szczawiu pomaga przy dolegliwościach wątroby i nerek. Naparem płucze się owrzodzoną jamę ustną, przemywa czyraki i trudno gojące zranienia.
[edytuj] Odmiany
- szczaw wielkolistny
- szczaw Wielki Belwilski
- szczaw Lyoński
[edytuj] Ciekawostki
Zawiera szkodliwy dla zdrowia szczawian potasu, który wiąże się z wapniem, tworząc nierozpuszczalny związek nieprzyswajalny przez organizm. Nie powinny go jeść osoby cierpiące na kamienie nerkowe, reumatyzm czy artretyzm.
Liściem wywabia się plamy z rdzy, pleśni i atramentu, usuwa zabrudzenia z pościeli, wikliny i srebra.