Władysław Bończa-Uzdowski
Z Wikipedii
gen. bryg. Władysław Bończa-Uzdowski (1887-1957) – polski dowódca wojskowy i sportowiec.
Urodził się 23 sierpnia 1887 w Podborczach, powiat Chełm. W latach 1910-1914 członek Organizacji Bojowej PPS, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.
W latach 1914-1917 w Legionach Polskich, po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. Od roku 1927 w Warszawie, m.in. jako prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej (w latach 1928-1937) i dowódca 28 'Warszawskiej' Dywizji Piechoty.
W kampanii wrześniowej 1939 wraz ze swą dywizją w składzie Armii Łódź. 10 września w trakcie odwrotu porzucił dywizję, lecz po kilku dniach dogonił ją na terenie Twierdzy Modlin. Wzięty do niewoli, cały okres II wojny światowej spędził w Oflagu VIIA Murnau.
Po powrocie do kraju w 1946 ponownie został prezesem PZPN. W 1949 przeszedł na emeryturę.
Edward Cetnarowski 
Władysław Bończa-Uzdowski Kazimierz Glabisz Tadeusz Kuchar Władysław Bończa-Uzdowski Andrzej Przeworski Jerzy Bordziłowski Jan Rotkiewicz Roman Gajzler Władysław Rajkowski Stefan Glinka Wit Hanke Wiesław Ociepka Stanisław Nowosielski Jan Maj Edward Sznajder Marian Ryba Włodzimierz Reczek Edward Brzostowski Zbigniew Jabłoński Jerzy Domański Kazimierz Górski Marian Dziurowicz Michał Listkiewicz Andrzej Rusko (kurator) Marcin Wojcieszak (kurator) Michał Listkiewicz
