Kazimierz Górski

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy trenera piłkarskiego. Zobacz też: Kazimierz Górski – prezydent Sosnowca.

Kazimierz Górski w czasie ceremonii wręczenia Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Kazimierz Klaudiusz Górski (ur. 2 marca 1921 we Lwowie, zm. 23 maja 2006 w Warszawie), uznawany za najwybitniejszego trenera polskiej reprezentacji narodowej w piłce nożnej, honorowy prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej. Zyskał powszechną popularność i uznanie jako trener po sukcesach polskiej reprezentacji w latach 70. XX wieku.

[edytuj] Piłkarz

Grał w piłkę nożną jako napastnik w zespołach: RKS Lwów, Spartak Lwów, Dynamo Lwów, Legia Warszawa. Nosił pseudonim boiskowy "Sarenka". Świetnie zapowiadającą się karierę piłkarską przerwały mu lata drugiej wojny światowej. Wystąpił w jednym meczu międzypaństwowym Polska-Dania (0-8) 26 czerwca 1948 (zagrał 34 minuty).

[edytuj] Trener klubowy

Ukończył kurs trenerski w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie w 1952 roku oraz studia w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu w 1980.

Trenował Marymont Warszawa (pierwsza samodzielna praca szkoleniowa rozpoczęta w 1954), trzykrotnie Legię Warszawa (1959, 1960-1962 i 1981-1982), Lubliniankę (1963-1964), Gwardia Warszawa (1964-1966), Łódzki KS (1973), greckie: Panathinaikos Ateny (1977-1978, Mistrzostwo Grecji), Kastorię (1979-1980), Olympiakos Pireus (1980-1981 i 1983, Mistrzostwo Grecji) i Ethnikos Pireus (1983-1985).

[edytuj] Trener reprezentacji

Gwiazda Kazimierza Górskiego na Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Szkolił reprezentacje Polski różnych kategorii: juniorów w latach 1956-1960, do lat 23 w latach 1966-1970 i pierwszą reprezentację narodową – w 1966 w składzie komisji selekcyjnej w 3 meczach i z wielkimi sukcesami w latach 1970-1976 (pierwszy mecz ze Szwajcarią w Lozannie 5 maja 1971). Z reprezentacją osiągnął historyczny sukces: zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972), srebrny medal (3. miejsce) na Mistrzostwach Świata w RFN (1974) i srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu (1976). Prowadził reprezentację w 73 meczach, osiągając 45 zwycięstw.

Grób Kazimierza Górskiego na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) - Powązki, Warszawa, 23 lipca 2006 r.

[edytuj] Działacz PZPN

Po zakończeniu kariery trenerskiej i powrocie do Polski od 1986 we władzach PZPN, od 1987 wiceprezes Związku, w latach 1991-1995 prezes, od 3 lipca 1995 prezes honorowy PZPN. Od 1976 członek honorowy PZPN.

[edytuj] Rodzina

Jego żoną była warszawianka Maria ze Stefańczaków (ur. 5 października 1919, zm. 22 kwietnia 2005), miał dwoje dzieci (syn Dariusz, ur. 1953, fotoreporter, związany m.in. z tygodnikiem "Piłka nożna"; córka Urszula, ur. 1956, trenerka łyżwiarstwa figurowego, zamieszkała w Grecji). Zobacz: sylwetka żony w książce wspomnieniowej Kazimierza Górskiego Piłka jest okrągła

Zmarł 23 maja 2006 po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej. Spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) - Powązki.

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (III klasa; 2 marca 1996)
• Złoty Medal Zasługi dla FIFA (15 lutego 2001) – najwyższe odznaczenie w światowej piłce nożnej nadane w Zurychu przez Seppa Blattera
• Medal im. dr. Henryka Jordana (2001)
• doktor honoris causa gdańskiej AWFiS (24 listopada 2003) – jako pierwszy przedstawiciel polskiej piłki nożnej
• Honorowy Obywatel Płocka 2004
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (II klasa; 3 marca 2006)
• Super Wiktor (24 marca 2006)
• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (I klasa; 2 czerwca 2006, pośmiertnie)
• Najwyższe odznaczenie Europejskiej Unii Piłkarskiej (UEFA) Order of Merit in Ruby (Rubinowy Order Zasługi) (14 grudnia 2006, pośmiertnie)

[edytuj] Linki zewnętrzne

Zobacz Wikinews na temat śmierci Kazimierza Górskiego

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
z Kazimierza Górskiego