Michał Listkiewicz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się odnośnie jakich informacji pojawiły się wątpliwości.
Wstawiając szablon dodaj informację o tej stronie na Wikipedia:Strony wymagające weryfikacji.

Ten artykuł dotyczy osoby związanej z aktualnymi wydarzeniami.
Informacje tu zawarte mogą się zmienić.

Michał Listkiewicz (ur. 20 maja 1953 w Warszawie) – polski sędzia piłkarski, działacz sportowy.

Syn aktorki i reżysera warszawskiego Teatru Polskiego Olgi Koszutskiej (córki działaczy komunistycznych Pawła Hoffmana - w czasach stalinowskich cenzora i szefa Wydziału Kultury KC PZPR i Haliny Koszutskiej - do 1968 roku dziennikarki i redaktorki naczelnej tygodnika "Przyjaciółka") i Zygmunta Listkiewicza - aktora filmowego. ^[1]

W 1977 roku ukończył filologię węgierską na Uniwersytecie Warszawskim. Uprawiał piłkę nożną w klubie Marymont Warszawa, koszykówkę w Polonii Warszawa oraz piłkę ręczną w Spójni Warszawa. W czasie studiów był kierownikiem drużyny koszykarzy Polonii Warszawa i sekretarzem sekcji piłki nożnej w tym klubie.

Po ukończeniu studiów, w latach 1977-1987, pracował jako dziennikarz w katowickim dzienniku "Sport" (zapamiętany m.in. dzięki swojej korespondencji dotyczącej moskiewskiego Dynama, w której napisał "Chyba każde polskie dziecko wie coś o postaci Feliksa Dzierżyńskiego, wybitnego rewolucjonisty, bliskiego współpracownika Lenina. Sądziłem, że i ja wiem o nim niemało. Musiałem jednak przeżyć chwile wstydu..." wstydząc się za swój brak wiedzy o tym, że, jak sugerował, klub powstał z wielkiej miłości Dzierżyńskiego do dzieci). W latach 1987-1989 pracował w tygodniku "Tak i Nie". Podczas odbywania służby wojskowej zapisał się do PZPR.

W 1973 został sędzią piłkarskim, a 12 lat później arbitrem międzynarodowym (uprawnienia FIFA od 1986). Sędziował w finałach Mistrzostw Świata w 1990 i 1994 roku, w finałach Mistrzostw Europy w 1988 roku i turnieju olimpijskim w Seulu w 1988 roku. Największym osiągnięciem w karierze sędziowskiej jest udział jako asystent sędziego głównego w meczu finałowym Mistrzostw Świata we Włoszech w 1990.
W ostatniej rundzie spotkań sezonu 1992/93, podczas tzw. "kolejki cudów", był sędzią głównym meczu ŁKS Łódź - Olimpia Poznań (7:1) – jednego z dwóch spotkań decydujących o końcowej klasyfikacji w tabeli i zdobyciu tytułu Mistrza Polski (drugim był mecz Wisła Kraków - Legia Warszawa zakończony wynikiem 0:6 sędziowany przez Mariana Duszę). W efekcie takich rozstrzygnięć boiskowych tytuł przypadł drużynie stołecznej. Jednak już następnego dnia – 21 czerwca 1993 – w związku z (nigdy nie udowodnionymi) podejrzeniami o niesportową postawę w trakcie rozgrywek, Polski Związek Piłki Nożnej stosunkiem głosów 5:4 unieważnił wyniki obu meczów i odebrał Legii wywalczony dzień wcześniej tytuł.

W 1989 został zastępcą sekretarza generalnego PZPN, w 1991 wiceprezesem prezydium PZPN ds. zagranicznych. W latach 1995-1998 pełnił funkcję sekretarza generalnego. 21 kwietnia 1998, wraz z całym kierownictwem PZPN, został zawieszony w pełnionej funkcji przez ówczesnego przewodniczącego Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, ministra Jacka Dębskiego - całkowicie zrezygnował z niej w listopadzie 1998. Od 28 czerwca 1999 roku pełnił funkcję prezesa PZPN. Zastąpił na tym stanowisku Mariana Dziurowicza. Jest 23. w historii szefem największego związku sportowego w Polsce. Listkiewicz aktywnie działa na forum międzynarodowym. Jest wiceprzewodniczącym Komisji Pucharów Europejskich UEFA oraz obserwatorem UEFA. 25 września 2006 rzecznik prasowy prezesa poinformował, iż podczas walnego zgromadzenia związku 27 października 2006 Listkiewicz poda się do dymisji.

Przeciwnicy zarzucają Listkiewiczowi zaniechanie zdecydowanych działań w walce z korupcją, złe zarządzanie związkiem, dobór kadr w celu utrzymania swojego stanowiska oraz niewielką ilość czasu poświęcaną na pracę w związku. Prezes GKS Katowice, Piotr Dziurowicz w wywiadzie dla Gazety Wyborczej^[2] z 4 sierpnia 2005 stwierdził, że Listkiewicz przyjmował łapówki w czasach swojej kariery sędziowskiej. Po fatalnych wynikach osiąganych przez polską reprezentację i kluby oraz w związku z zataczającą coraz szersze kręgi aferą korupcyjną, rodzina prezesa była zastraszana, pobito jego syna Kacpra, napadnięto żonę oraz zbeszczeszczono grób jego zamordowanej w 2002 roku matki. Jedna z firm bukmacherskich pod koniec września 2006 przyjmowała także, jedyne tego typu na świecie, zakłady: "Czy prezes Listkiewicz zostanie aresztowany w tym roku?" ze stawką 1,5:1. ^[3]

19 stycznia 2007 zawieszony na stanowisku prezesa PZPN przez Ministra Sportu Tomasza Lipca wprowadzającego w Związku kuratora Andrzeja Ruskę. 5 marca 2007 Zarząd PZPN został odwieszony.