Communauté européenne du Charbon et de l'Acier

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

Karikatuur vum Simon: Die Fahnen des Schumanplans wehen über Luxemburg; copyright Tageblatt (09.08.1952)

D'Communauté européenne du Charbon et de l'Acier, kuerz: als CECA, Schumanplang oder Montanunioun bezeechent, ass déi éischt europäesch Communautéit.

Si gouf den 18. Abrëll 1951 zu Paräis vun Däitschland, Frankräich, Italien, Holland, der Belsch a Lëtzebuerg gegrënnt.

Si geet zeréck op d'Iddie vum Jean Monnet a Robert Schuman, déi doduercher de Fridden an Europa séchere wollten, andeems datt Frankräich, Däitschland, an aner Länner, déi wollten, hir Produktioun vu Kuel a Stol sollten zesummeleeën (kuckt dozou: Schuman-Declaratioun).

D'Héich Autoritéit, d'Executivorgan vu der CECA, hat hire Sëtz zu Lëtzebuerg, op der Metzer Plaz. Do huet se den 10. August 1952 hir Aarbecht opgeholl.

Opgrond vum CECA-Traité ass de Gemeinsame Stolmaart den 1. Mee 1953 opgaang an den Éischten Europäesche Stol gouf dunn zu Esch-Uelzecht gegoss.

Foto: (1) Éischt Sitzung vun der Héijer Autoritéit

Eng Plaquette erënnert

Foto: (3) Gebai Metzer Plaz

Fotoen 1 an 3: Copyright Photothèque Ville de Luxembourg

1957 ass d'CECA zesumme mat der Europäescher Wirtschaftsgemeinschaft an der Europäescher Gemeinschaft fir Atomenergie zu den Europäesche Communautéiten zesummegefaaast ginn, déi spéider, mam Traité iwwert d'Europäesch Unioun (och bekannt als Vertrag vu Maastricht), an d'Europäesch Unioun iwwergoungen.

Zu Lëtzebuerg ginn et eng etlech Stroossen, déi no der CECA benannt sinn.

[Änneren] Institutioune vun der CECA

Opgrond vum CECA-Vertrag goufen folgend Institutioune geschaf:

Eng Héich Autoritéit (Haute Autorité), Exekutivorgan vun der CECA, assistéiert duerch e Comité Consultatif;
E Ministerrot,
eng Europäesch Konsultativ Versammlung an
en Europäesche Geriichtshaff.

Wéi d'Europäesch Verträg fusionnéiert goufen, huet d'Europäesch Commissioun d'Aufgabe vun der Haute Autorité iwwerholl. Aus der Europäescher Konsultiver Versammlung, déi spéider Assemblée parlementaire européenne geheescht huet an deene hir Memberen nach vun den nationale Parlamenter bestëmmt goufen, ass dat fräigewielten Europäescht Parlament ervirgaang.

De Vertrag vun der CECA ass den 23. Juli 2002 ofgelaf an net méi erneiert ginn. Seng Functioune goufen vum Traité iwwert d'Europäesch Unioun iwwerholl.

D'Missioun vun der Héijer Autoritéit war et, fir supranational Entscheedungen ze treffen, je nodeem onmëttelbar, oder no Unhéierung vum Comité Consultatif oder/an dem Ministerrot. A gewësse Fäll war d'Zoustëmmung vum Ministerrot erfuerdert. D'Entscheedungsgewalt am Stol-, Kuelen- an am Erzberäich ass domat de 6 Grënnerstaate vun der CECA entzunn an op d'Héich Autoritéit vun der CECA iwwerdroe ginn.

[Änneren] Déi éischt Membere vun der Haute Autorité

D'Nominatioun vun de Membere vun der Héijer Autoritéit huet deemools eng hefteg Diskussioun, an déi och d'Arbed verwéckelt war, ausgeléist. Et gong ënnert anerem drëm, wéi een Afloss d'Patronat an d'Gewerkschaften am zukünftegen Exekutivorgan vun der Montanunioun sollten hunn, wéi de Beitrag: Sturm im Wasserglas et beweist. Schliisslech hu sech d'Regierungen op déi folgend Kompositioun gëeenegt:

Jean Monnet, President (Frankräich)
Franz Etzel (Däitschland)
Heinz Potthoff (Däitschland)
Albert Coppé (Belsch)
Albert Wehrer (Lëtzebuerg)
Dirk Spierenburg (Holland)
Paul Finet (Belsch)
Léon Daum (Frankräich)
Enzo Giacchero (Italien)

[Änneren] D'Presidente vun der Héijer Autoritéit

Jean Monnet, Fransous,(1952-1955)
René Mayer, Fransous, (1955-1957)
Paul Finet, Belsch, (1958-1959)
Piero Malvestiti, Italiener (1959-1963)
Dino Del Bo, Italiener, (1963-1967).

[Änneren] De Lëtzebuerger Beitrag zur Schafung vum Schumanplang

De Verzicht op d'Ausübung vu nationalen Souveränitéitsrechter am Beräich vu der Schwéierindustrie hat fir Lëtzebuerg déi gréisst Konsequenzen. Keen anert vu de sechs Grënnerlänner huet eng Industrie der Héiger Autoritéit ënnerstallt, déi zu 24% oder méi zu sengem Bruttoinlandsprodukt (BIP) beigedroen huet.

Eng Rei vu Lëtzebuerger a Persounen vu Lëtzebuerger Ofstamung hunn, ausser dem Robert Schuman, dem Joseph Bech an dem Albert Wehrer, vill zum Erfollech vum Schumanplang bäigedro. Et sinn: