ಭೂಮಿ

ಭೂಮಿ - ಇದು ಸೂರ್ಯನ ಗ್ರಹಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ೫ನೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಹವಾಗಿದ್ದು, ಸೂರ್ಯನಿಂದ ೩ನೇ ಗ್ರಹವಾಗಿದೆ. ಸೌರಮಂಡಲದ ಘನರೂಪಿ ಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಹವಾದ ಭೂಮಿಯು ಸೌರಮಂಡಲದಲ್ಲೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಘನಾಕೃತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಮಾನವರಿಗೆ ಈಗ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ, ಇಡೀ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದಲ್ಲೇ ಜೀವ ಜಂತುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಏಕೈಕ ಸ್ಥಳವೆಂದರೆ ಭೂಮಿ. ಇದು ಸೌರಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಂದ್ರತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಗ್ರಹವೂ ಆಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಲ್ಲಿರುವ ಪುರಾವೆಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಭೂಮಿಯು ೪೫೭ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು.^[೧] ಭೂಮಿಯ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಉಪಗ್ರಹವಾದ ಚಂದ್ರವು ಅದರ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ನಂತರ, ಸುಮಾರು ೪೫೩ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಪರಿಚಯ

ಭೂಮಿಯ ಚಿಪ್ಪನ್ನು ಹಲವು ಭೂಫಲಕಗಳನ್ನಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಭೂಫಲಕಗಳು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈ ಮೇಲೆ ಚಲಿಸುತ್ತವೆ. ಭೂಮಿಯ ಒಳಭಾಗವು ಇನ್ನೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ಕವಚವು ದಪ್ಪನಾದ ಒಂದು ಘನರೂಪಿ ಸಂವಾಹಕದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದರೆ, ಭೂಗರ್ಭವು ಕಬ್ಬಿಣದಿಂದ ನಿರ್ಮಿತವಾಗಿದ್ದು, ಭೂಮಿಯ ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಜೀವ ಜಂತುಗಳ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಕಾರಣದಿಂದ ಭೂಮಿಯ ವಾಯುಮಂಡಲದ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿವೆ. ಈ ಜೀವ ಜಂತುಗಳು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಪರಿಸರ ಸಮತೋಲನವು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತದೆ. ಮೇಲ್ಮೈನ ಸುಮಾರು ೭೧% ಭಾಗವು ಉಪ್ಪು ನೀರಿನ ಸಾಗರಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿದ್ದು, ಉಳಿದ ಮೇಲ್ಮೈಯು ಭೂಖಂಡಗಳು ಮತ್ತು ದ್ವೀಪಗಳಿಂದ ಸೇರಿದೆ.

ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಸುತ್ತುಮುತ್ತಲಿನ ಅಂತರಿಕ್ಷದ ನಡುವೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಒಡನಾಟಗಳು ಆಗುತ್ತವೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ದೊಡ್ಡದೆಂದೇ ಹೇಳಬಹುದಾದ ಚಂದ್ರನ ಕಾರಣದಿಂದ ಸಾಗರಗಳಲ್ಲಿ ಉಬ್ಬರವಿಳಿತಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಹಲವಾರು ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಉಬ್ಬರವಿಳಿತಗಳು ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷೀಯ ಪರಿಭ್ರಮಣ ವೇಗವನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಗೊಳಿಸಿವೆ. ಭೂಮಿಯ ಇತಿಹಾಸದ ಮೊದಲ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಧೂಮಕೇತುವಿನ ಅಪ್ಪಳಿಕೆಯಿಂದ ಸಾಗರಗಳು ಉದ್ಭವವಾದವು ಎಂದೆನ್ನಲಾಗಿದೆ. ನಂತರದ ಕ್ಷುದ್ರಗ್ರಹ ಅಪ್ಪಳಿಕೆಗಳು ಮೇಲ್ಮೈನ ಮೇಲೆ ಗಮನಾರ್ಹ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದ್ದಿರಬಹುದು. ಭೂಮಿಯ ಕಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳ ದೀರ್ಘಾವಧಿ ಅವರ್ತವೇ ಮೇಲ್ಮೈನ ಬಹಳಷ್ಟು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹಿಮದಲ್ಲಿ ಹೊದಿಸಿದ ಹಿಮಯುಗಗಳಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದಿರಬಹುದು.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಇತಿಹಾಸ

ಲಭ್ಯವಿರುವ ಪುರಾವೆಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿ, ಗ್ರಹದ ಪೂರ್ವಾಪರದ ವಿವರಗಳನ್ನು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ೪೫೬.೭ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಸೂರ್ಯ ಮತ್ತು ಬೇರೆ ಗ್ರಹಗಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಭೂಮಿಯು ಸೌರ ಜ್ಯೋತಿಪಟಲದಿಂದ ಉದ್ಭವವಾಯಿತು. ಭೂಮಿಯು ಪ್ರಸ್ತುತದ ಅರ್ಧ ವ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾಗ ವಾಯುಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನೀರು ಮತ್ತು ನೀರಾವಿಗಳು ಶೇಖರವಾಗತೊಡಗಿದವು. ನೀರಿನ ಅಂಶ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ದ್ರವರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯು ಘನರೂಪಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿತು. ಇದರ ಸ್ವಲ್ಪ ನಂತರವೇ ಚಂದ್ರನ ಉದ್ಭವವಾಯಿತು. ಇದು ಮಂಗಳ ಗ್ರಹದಷ್ಟು ಗಾತ್ರದ ಥೀಯ ಎಂಬ ಒಂದು ಕಾಯದಿಂದ ಆಗಿದ್ದಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಭೂಮಿಯ ಒಳಭಾಗದಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಅನಿಲಗಳು ಮತ್ತು ಅಗ್ನಿಪರ್ವತಗಳ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಮುಂಚಿನ ವಾಯುಮಂಡಲದವು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಯಿತು; ಧೂಮಕೇತುಗಳಿಂದ ಬಂದ ಮಂಜು ಮತ್ತು ಸಾಂದ್ರೀಕರಿತವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನೀರಾವಿಗಳಿಂದ, ಮೊದಲ ಸಾಗರಗಳು ರೂಪುಗೊಂಡವು.^[೨] ಸುಮಾರು ೪೦೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಬಲವಾದ ರಸಾಯನಿಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಂದ, ಒಂದು ಸ್ವ-ಪ್ರತಿಕೃತಿಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂಯುಕ್ತ ವಸ್ತು ಹೊರಬಂದಿತೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಇದಾದ ೫೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಜೀವಿಯು ಅವತರಿಸಿತು.^[೩]

ದ್ಯುತಿಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯಿಂದ ಸೂರ್ಯನ ಶಕ್ತಿಯ ನೇರ ಶೇಖರಣೆ ಮತ್ತು ಬಳಕೆಯು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು; ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಆಮ್ಲಜನಕವು ವಾಯುಮಂಡಲದದಲ್ಲಿ ಶೇಖರವಾಗಿ ಓಜೋನ್ ಪದರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿತು. ದೊಡ್ಡ ಕೋಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಕೋಶಗಳ ಸಂಘಟನೆಯು ಯೂಕ್ಯಾರಿಯೋಟ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವ ಸಂಕೀರ್ಣ ಕೋಶಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಎಡೆಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ಗುಂಪಾಗಿದ್ದ ಜೀವಕೋಶಗಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನೈಪುಣ್ಯತೆ ಹೊಂದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಿಜವಾದ ಬಹುಕೋಶ ಜೀವಿಗಳು ರೂಪುಗೊಂಡವು. ಅಪಾಯಕಾರಿ ಅತಿನೇರಳೆ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಓಜೋನ್ ಪದರವು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳಲು ಶುರುಮಾಡಿದ ಮೇಲಂತೂ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಜೀವಿಗಳು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಪಸರಿಸಿದವು.

ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಭೂಮಿಯ ನಿರಂತರ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ, ಮೇಲ್ಮೈಯ ಮೇಲೆ ಭೂಖಂಡಗಳು ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಮತ್ತೆ ಮುರಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದಿವೆ. ಮೇಲ್ಮೈಯ ಮೇಲೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ಈ ಭೂಫಲಕಗಳು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಗ್ಗೂಡಿ, ಬೃಹತ್ ಖಂಡಗಳೂ ಉಂಟಾಗಿವೆ. ಸುಮಾರು ೭೫ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಈಗ ತಿಳಿದಂತೆ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯದಾದ ರೋಡಿನಿಯ ಬೃಹತ್ ಖಂಡವು ಮುರಿಯಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ನಂತರ, ಸುಮಾರು ೬೦-೫೪ ಕೋಟಿವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಈ ತುಣುಕುಗಳು ಮತ್ತೆ ಒಗ್ಗೂಡಿ ಪ್ಯಾನೋಟಿಯ ಖಂಡವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದವು. ಕೊನೆಯದಾಗಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡ ಪ್ಯಾಂಜೇಯ ಖಂಡವು ಸುಮಾರು ೧೮ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮುರಿದು ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿತು.^[೪]

ಸುಮಾರು ೭೫-೫೮ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತೀವ್ರವಾದ ಹಿಮನದಿಗಳ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಭೂಮಿಯ ಬಹುತೇಕ ಮೇಲ್ಮೈಯನ್ನು ಮಂಜಿನ ಪದರದಲ್ಲಿ ಹೊದೆಸಿದ್ದವು ಎಂದು ೧೯೬೦ರಿಂದೀಚೆಗೆ ಶಂಕಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ವಾದವನ್ನು "ಹಿಮದ ಉಂಡೆ ಭೂಮಿ" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಬಹುಕೋಶ ಜೀವಿಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿ ವಂಶಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾಡಿದ ಕೇಂಬ್ರಿಯನ್ ಸ್ಫೋಟದ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮುನ್ನ ಈ ಹಿಮಯುಗವು ಆದದ್ದರಿಂದ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಸಕ್ತಿ ಇದೆ.^[೫]

ಸುಮಾರು ೫೩.೫ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಡೆದ ಕೇಂಬ್ರಿಯನ್ ಸ್ಫೋಟದ ನಂತರ ಇದುವರೆಗೆ ಐದು ದೊಡ್ಡ ಅವನತಿಗಳು ನಡೆದಿವೆ.^[೬] ಸುಮಾರು ೬.೫ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆದ ಕೊನೆಯ ಅವನತಿಯು ಬಹುಶಃ ಒಂದು ಉಲ್ಕೆಯು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದಾಗ ಉಂಟಾಯಿತು. ಈ ಅವನತಿಯಿಂದ (ಪಕ್ಷಿಗಳಲ್ಲದ) ಡೈನೊಸಾರ್ಗಳು ಮತ್ತಿತರ ದೊಡ್ಡ ಸರೀಸೃಪಗಳು ನಾಶವಾದರೂ, ಸಸ್ತನಿಗಳಂಥ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಜೀವಿಗಳು ಉಳಿದುಕೊಂಡವು. ಕಳೆದ ೬.೫ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಸ್ತನಿಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು ವೈವಿಧ್ಯಮಯವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿವೆ. ಕೆಲವು ಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ವಾನರವು ಎರಡು ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಎದ್ದು ನಿಂತುಕೊಳ್ಳಲು ಕಲಿತುಕೊಂಡಿತು. ಇದರಿಂದ ಉಪಕರಣಗಳ ಬಳಕೆಗೆ ಸಹಾಯವಾಯಿತು. ಇದಲ್ಲದೆ, ಸಂಪರ್ಕವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ದೊಡ್ಡ ಮೆದುಳಿನ ವಿಕಸಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಪ್ರಚೋದನೆ ಮತ್ತು ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶಗಳನ್ನೂ ಒದಗಿಸಿತು. ಬೇಸಾಯ ಮತ್ತು ನಂತರದ ನಾಗರಿಕತೆಗಳ ಕಾರಣದಿಂದ, ಇಂದು ಮಾನವ ಸಮುದಾಯವು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಆಳವಾದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರಿದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ರಚನೆ ಮತ್ತು ವಿನ್ಯಾಸ

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಆಕಾರ

ಭೂಮಿಯ ಅಕಾರವು ಹ್ರಸ್ವಾಕ್ಷ ಗೋಳಕಲ್ಪಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ, ಭೂಮಿಯ ನಿಖರ ಆಕಾರ (ಭೂಕಲ್ಪ) ಮತ್ತು ಈ ನಿರ್ದೇಶಕ ಗೋಳಕಲ್ಪಗಳ ನಡುವೆ ಸುಮಾರು ೧೦೦ ಮೀ.ಗಳವರೆಗೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ನಿರ್ದೇಶಕ ಗೋಳಕಲ್ಪದ ಸರಾಸರಿ ವ್ಯಾಸವು ಸುಮಾರು ೧೨,೭೪೨ ಕಿ.ಮೀ. ಗಳಷ್ಟಿವೆ. ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷೀಯ ಪರಿಭ್ರಮಣೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ಸಮಭಾಜಕವು ಸ್ವಲ್ಪ ಉಬ್ಬುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಧ್ರುವಗಳ ಮೂಲಕ ವ್ಯಾಸವು ಸಮಭಾಜಕದ ಮೂಲಕ ವ್ಯಾಸಕ್ಕಿಂತ ಸುಮಾರು ೪೩ ಕಿ.ಮೀ.ಯಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಧಿಕ ಸ್ಥಳೀಯ ವಿಚಲತೆಗಳೆಂದರೆ ಮೌಂಟ್ ಎವರೆಸ್ಟ್ (ಸ್ಥಳೀಯ ಸಾಗರ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಂತ ೮,೮೫೦ ಮೀ. ಮೇಲೆ) ಮತ್ತು ಮರಿಯಾನ ಕಂದಕ (ಸ್ಥಳೀಯ ಸಾಗರ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಂತ ೧೦,೯೨೪ ಮೀ. ಕೆಳಗೆ). ಆದ್ದರಿಂದ, ಒಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ದೀರ್ಘವೃತ್ತಜಕ್ಕೆ ಹೊಳಿಸಿದರೆ, ಭೂಮಿಯು ಸುಮಾರು ೦.೧೭% ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಹೋಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ, ಬಿಲಿಯರ್ಡ್ ಚೆಂಡುಗಳು ೦.೨೨%ಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತವೆ. ಸಮಭಾಜಕದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಉಬ್ಬಿನ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಭೂಮಿಯ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವು ಎಕ್ವಡಾರ್ನಲ್ಲಿರುವ ಚಿಂಬೊರಾಜೋ ಪರ್ವತವಾಗಿದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ರಸಾಯನಿಕ ರಚನೆ

ಭೂಮಿಯ ಚಿಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಆಕ್ಸೈಡುಗಳು - ಎಫ್. ಡಬ್ಲ್ಯು. ಕ್ಲಾರ್ಕ್‌ನ ಕೋಷ್ಟಕ
ಸಂಯುಕ್ತ ವಸ್ತು	ಸೂತ್ರ	ಸಂಯೋಜನೆ
ಸಿಲಿಕಾ	SiO₂	೫೯.೭೧%
ಅಲ್ಯುಮಿನ	Al₂O₃	೧೫.೪೧%
ಸುಣ್ಣ	CaO	೪.೯೦%
ಮೆಗ್ನೀಷಿಯ	MgO	೪.೩೬%
ಸೋಡಿಯಂ ಆಕ್ಸೈಡ್	Na₂O	೩.೫೫%
ಕಬ್ಬಿಣದ(೨) ಆಕ್ಸೈಡ್	FeO	೩.೫೨%
ಪೊಟಾಷಿಯಂ ಆಕ್ಸೈಡ್	K₂O	೨.೮೦%
ಕಬ್ಬಿಣದ(೩) ಆಕ್ಸೈಡ್	Fe₂O₃	೨.೬೩%
ನೀರು	H₂O	೧.೫೨%
ಟೈಟಾನಿಯಂ ಡೈಆಕ್ಸೈಡ್	TiO₂	೦.೬೦%
ರಂಜಕದ ಪೆಂಟಾಕ್ಸೈಡ್	P₂O₅	೦.೨೨%
ಒಟ್ಟು		೯೯.೨೨%

ಭೂಮಿಯ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯು ಸುಮಾರು ೫.೯೮ × ೧೦^೨೪ ಕಿ.ಗ್ರಾಮ್.ಗಳಷ್ಟಿದೆ. ಬಹುತೇಕವಾಗಿ ಇದು ಕಬ್ಬಿಣ (೩೫.೦%), ಆಮ್ಲಜನಕ (೨೮.೦%), ಸಿಲಿಕಾನ್ (೧೭.೦%), ಮೆಗ್ನೀಷಿಯಂ (೧೫.೭%), ನಿಕಲ್ (೧.೫%), ಕ್ಯಾಲ್ಷಿಯಂ (೧.೪%) ಮತ್ತು ಅಲ್ಯುಮಿನಂ (೧.೪%) ಮೂಲವಸ್ತುಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ^[೭].

ಭೂಮಿಯ ಚಿಪ್ಪಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಶಿಲಾ ಭಾಗಗಳೆಲ್ಲ ಬಹುತೇಕ ಆಕ್ಸೈಡುಗಳೆ; ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಅಪವಾದವಾಗಿರುವ ಕ್ಲೋರಿನ್, ಗಂಧಕ ಮತ್ತು ಫ್ಲೋರಿನ್‌ಗಳು ಶಿಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಾರೆ ೧%ಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ. ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಭಾಗದ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯಲ್ಲಿ ೪೭%ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಆಮ್ಲಜನಕವೇ ಇದೆಯೆಂದು ಎಫ್. ಡಬ್ಲ್ಯು. ಕ್ಲಾರ್ಕ್ ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದ್ದಾನೆ. ಆಮ್ಲಜನಕವು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಆಕ್ಸೈಡುಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಸಿಲಿಕಾ, ಅಲ್ಯುಮಿನ, ಕಬ್ಬಿಣದ ಆಕ್ಸೈಡುಗಳು, ಸುಣ್ಣ, ಮೆಗ್ನೀಷಿಯ, ಪೊಟಾಷ್ ಮತ್ತು ಸೋಡ, ಇವುಗಳು ಮುಖ್ಯವಾದ ಆಕ್ಸೈಡುಗಳು. ಸಿಲಿಕಾವು ಒಂದು ಆಮ್ಲದಂತೆ ಕೆಲಸಮಾಡಿ ಸಿಲಿಕೇಟ್ ಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಅಗ್ನಿಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದೊರಕುವ ಸುಮಾರೆಲ್ಲ ಖನಿಜಗಳು ಈ ರೀತಿಯವೆ. ೧೬೭೨ರಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಶಿಲೆಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ ಕ್ಲಾರ್ಕ್‌ನು ಮಾಡಿದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಪ್ರಕಾರ, ಸರಾಸರಿ ಖನಿಜಾಂಶಗಳು ಈ ರೀತಿ ಇವೆ: SiO₂=೫೯.೭೧%, Al₂O₃=೧೫.೪೧%, CaO=೪.೯೦%, MgO=೪.೩೬%, Na₂O=೩.೫೫%, FeO=೩.೫೨%, K₂O=೨.೮೦%, Fe₂O₃=೨.೬೩%, H₂O=೧.೫೨%, TiO₂=೦.೬೦%, P₂O₅=೦.೨೨%. ಇವು ಒಟ್ಟಾರೆ ೯೯.೨೨% ನಷ್ಟು ಭಾಗವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸುತ್ತವೆ (ಬಲಗಡೆಯಿರುವ ಕೋಷ್ಟಕವನ್ನು ನೋಡಿ). ಉಳಿದ ಖನಿಜಗಳು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ.^[೮]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಆಂತರಿಕ ರಚನೆ

ಭೂಮಿಯ ಒಳಭಾಗದಿಂದ ಹೊರ ವಾಯುಮಂಡಲದವರೆಗಿನ ಚಿತ್ರ. Partially to scale

ಬೇರೆ ಘನರೂಪಿ ಗ್ರಹಗಳಂತೆ, ಭೂಮಿಯ ಒಳಭಾಗವನ್ನು ರಸಾಯನಿಕ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ವಿವಿಧ ಪದರಗಳಲ್ಲಿ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು. ಭೂಮಿಯು ಸಿಲಿಕೇಟ್ನ ಒಂದು ಘನರೂಪಿ ಹೊರ ಚಿಪ್ಪನ್ನು, ಬಹಳ ಸ್ನಿಗ್ಧವಾದ ಒಂದು ಕವಚವನ್ನು, ಕವಚಕ್ಕಿಂತ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಸ್ನಿಗ್ಧತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ದ್ರವರೂಪಿ ಹೊರ ಭೂಗರ್ಭವನ್ನು, ಮತ್ತು ಘನರೂಪಿ ಒಳ ಭೂಗರ್ಭವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಭೂಮಿಯ ಭೂವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪದರಗಳು^[೯] ಮೇಲ್ಮೈನ ಕೆಳಗೆ ಈ ಕೆಳಗೆ ಸೂಚಿಸಿದ ಆಳದಲ್ಲಿವೆ:

ಆಳ		ಪದರ
ಕಿ.ಮೀ.ಗಳು	ಮೈಲಿಗಳು	ಪದರ
೦–೬೦	೦–೩೭	ಶಿಲಾಗೋಳ (ಇದರ ಆಳವು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ೫ ರಿಂದ ೨೦೦ ಕಿ.ಮೀ.ಗಳವರೆಗೆ ಇರುತ್ತದೆ)
೦–೩೫	೦–೨೨	... ಚಿಪ್ಪು (ಇದರ ಆಳವು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ೫ ರಿಂದ ೭೦ ಕಿ.ಮೀ.ಗಳವರೆಗೆ ಇರುತ್ತದೆ)
೩೫–೬೦	೨೨–೩೭	... ಕವಚದ ಹೊರಭಾಗ
೩೫–೨೮೯೦	೨೨–೧೭೯೦	ಕವಚ
೧೦೦–೭೦೦	೬೨–೪೩೫	... ಅಸ್ಥೆನೋಗೋಳ
೨೮೯೦–೫೧೦೦	೧೭೯೦–೩೧೬೦	ಭೂಗರ್ಭದ ಹೊರಭಾಗ
೫೧೦೦–೬೩೭೮	೩೧೬೦–೩೯೫೪	ಭೂಗರ್ಭದ ಒಳಭಾಗ

ಗ್ರಹದ ಆಂತರಿಕ ಶಾಖವು ಬಹುಶಃ ಪೊಟಾಷಿಯಂ-೪೦, ಯುರೇನಿಯಂ-೨೩೮ ಮತ್ತು ಥೋರಿಯಂ-೨೩೨ ಸಮಸ್ಥಾನಿಗಳ ವಿಕಿರಣ ಕ್ಷಯದಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಮೂರೂ ಧಾತುಗಳ ಅರ್ಧಾಯುಗಳು ೧೦೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು.^[೧೦] ಗ್ರಹದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ತಾಪಮಾನವು ೭,೦೦೦ K ವರೆಗೆ ಮತ್ತು ಒತ್ತಡವು ೩೬೦ GPa ವರೆಗೆ ಇರಬಹುದು.^[೧೧] ಭೂಗರ್ಭದ ಈ ಶಾಖದ ಒಂದು ಭಾಗವು ಕವಚದ ಗರಿಗಳಿಂದ ಚಿಪ್ಪಿನೆಡೆಗೆ ಸಾಗಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ; ಈ ಗರಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ತಾಪಮಾನ ಹೊಂದಿರುವ ಶಿಲಾದ್ರವದ ಸಂವಾಹಕ ಪ್ರವಾಹಗಳು. ಈ ಗರಿಗಳು ಶಾಖಕಲೆ ಮತ್ತು ಪ್ರವಾಹ ಕಪ್ಪುಶಿಲೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಲ್ಲವು.^[೧೨]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಭೂಫಲಕಗಳು

ಭೂಮಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಭೂಫಲಕಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ನಕ್ಷೆ.

ಬಹುತೇಕ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಫಲಕ ರಚನಾ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ, ಭೂಮಿಯ ಹೊರಭಾಗವು ಎರಡು ಪದರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ: ಚಿಪ್ಪು ಮತ್ತು ಕವಚದ ಘನೀಕೃತ ಮೇಲ್ಭಾಗಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಶಿಲಾಗೋಳ. ಶಿಲಾಗೋಳದ ಕೆಳಗಿರುವ ಅಸ್ಥೆನೋಗೋಳದಲ್ಲಿ ಕವಚದ ಸ್ನಿಗ್ಧ ಒಳಭಾಗವು ಸೇರಿದೆ. ಕವಚವು ಅತ್ಯಂತ ಬಿಸಿಯಾದ ಮತ್ತು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ನಿಗ್ಧತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ ದ್ರವದಂತೆ ಕೆಲಸಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಅಸ್ಥೆನೋಗೋಳದ ಮೇಲೆ ತೇಲುವ ಶಿಲಾಗೋಳವು ಹಲವು ಭೂಫಲಕಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈ ಮೇಲೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ಈ ಫಲಕಗಳ ತುದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಗೆಗಳು ಇವೆ: ಅಭಿಸಾರೀ, ಅಪಸಾರೀ, ಮತ್ತು ಪರಿವರ್ತೀಯ. ಭೂಕಂಪನಗಳು, ಅಗ್ನಿಪರ್ವತಗಳು, ಪರ್ವತಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ, ಮತ್ತು ಸಾಗರ ಕಂದಕಗಳು ಭೂಫಲಕಗಳ ತುದಿಗಳಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ.

ಮುಖ್ಯ ಭೂಫಲಕಗಳು:

ಭೂಫಲಕ	ವಿಸ್ತೀರ್ಣ ೧೦^೬ ಚ.ಕಿ.ಮೀ.	ಆವರಿಸಿದ ಭೂಮಿ
ಆಫ್ರಿಕನ್ ಭೂಫಲಕ	೬೧.೩	ಆಫ್ರಿಕಾ
ಅಂಟಾರ್ಕ್‌ಟಿಕ್ ಭೂಫಲಕ	೬೦.೯	ಅಂಟಾರ್ಕ್‌ಟಿಕ
ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯನ್ ಭೂಫಲಕ	೪೭.೨	ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯ
ಯುರೇಷಿಯನ್ ಭೂಫಲಕ	೬೭.೮	ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಯೂರೋಪ್
ಉತ್ತರ ಅಮೇರಿಕ ಭೂಫಲಕ	೭೫.೯	ಉತ್ತರ ಅಮೇರಿಕ ಮತ್ತು ಈಶಾನ್ಯ ಸೈಬೀರಿಯ
ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೇರಿಕ ಭೂಫಲಕ	೪೩.೬	ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೇರಿಕ
ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಭೂಫಲಕ	೧೦೩.೩	ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಮಹಾಸಾಗರ

ಸಣ್ಣವಾದರೂ ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಭೂಫಲಕಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಭೂಫಲಕ, ಅರೇಬಿಯನ್ ಭೂಫಲಕ, ಕೆರಿಬಿಯನ್ ಭೂಫಲಕ, ನಕ್ಜಾ ಭೂಫಲಕ ಮತ್ತು ಸ್ಕೋಶಿಯಾ ಭೂಫಲಕಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯನ್ ಭೂಫಲಕವು ಸುಮಾರು ೫-೫.೫ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಭಾರತೀಯ ಭೂಫಲಕದೊಂದಿಗೆ ಸಂಲಯಿಸಿತು. ಬಹುತೇಕ ಸಾಗರ ಭೂಫಲಕಗಳು ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ೭೫ ಮಿ.ಮೀ. ಚಲಿಸುವ ಕೋಕೋಸ್ ಭೂಫಲಕ^[೧೩] ಮತ್ತು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ೫೨-೬೯ ಮಿ.ಮೀ. ಚಲಿಸುವ ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಭೂಫಲಕಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಇವುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ವೈಪರೀತ್ಯದಲ್ಲಿ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ೨೧ ಮಿ.ಮೀ. ಚಲಿಸುವ ಯುರೇಷಿಯನ್ ಭೂಫಲಕವು ಅತಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ಫಲಕವಾಗಿದೆ.^[೧೪]

Equal-area map of the earth colored to show elevation

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಮೇಲ್ಮೈ

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ವಿಪರೀತವಾದ ಭಿನ್ನತೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಸುಮಾರು ೭೦% ಮೇಲ್ಮೈಯು ನೀರಿನಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿದ್ದು, ಭೂಖಂಡ ಚಾಚಿನ ಬಹುತೇಕ ಭಾಗವು ಸಾಗರದ ಮಟ್ಟದ ಕೆಳಗಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ನೆಲವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಸಮನಾಗಿ ಹರಡಿದರೆ, ನೀರು ೨೫೦೦ ಮೀ. ಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರುತ್ತದೆ. ನೀರಿನಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿರದ ಉಳಿದ ೩೦% ಮೇಲ್ಮೈಯು ಪರ್ವತಗಳು, ಮರುಭೂಮಿಗಳು, ಸಮತಳಗಳು, ಪ್ರಸ್ಥಭೂಮಿಗಳು, ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತದಲ್ಲಿ ಒಣನೆಲದ ೧೩.೩೧% ರಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಬೇಸಾಯಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ, ೪.೭೧% ನೆಲದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಶಾಶ್ವತ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯಬಹುದು.^[೧೫] ಭೂಮಿಯ ನೆಲದ ಸುಮಾರು ೪೦% ಭಾಗವು ಪ್ರಸ್ತುತದಲ್ಲಿ ಬೇಸಾಯಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಮೇವಿಗಾಗಿ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಸುಮಾರು ೩.೩ ೧೦^೯ ಎಕರೆ ಬೇಸಾಯದ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ೮.೪ ೧೦^೯ ಎಕರೆಗಳಷ್ಟು ಮೇವಿನ ಭೂಮಿ ಎಂದು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.^[೧೬]

ಚಿತ್ರ:Earth elevation histogram.png

ಭೂ-ಮೇಲ್ಮೈಯ ಎತ್ತರವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಆಯತ ಚಿತ್ರ - ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯ ಸುಮಾರು ೭೧% ಭಾಗವು ನೀರಿನಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ವೈಪರೀತ್ಯ ಬಿಂದುಗಳು

ಎತ್ತರದ ವೈಪರೀತ್ಯಗಳು: (ಸಾಗರ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವಾಗಿ ಮಾಪಿಸಿದಂತೆ)

ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಅತಿ ಕೆಳಗಿನ ಬಿಂದು: ಮೃತ ಸಾಗರ ೪೧೭ ಮೀ.
ಒಟ್ಟಾರೆ ಅತಿ ಕೆಳಗಿನ ಬಿಂದು: ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಸಾಗರದ ಮರಿಯಾನ ಕಂದಕದ ಚ್ಯಾಲೆಂಜರ್ ಆಳ - ೧೦,೯೨೪ ಮೀ ^[೧೭]
ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಬಿಂದು: ಮೌಂಟ್ ಎವರೆಸ್ಟ್ ೮,೮೪೪ ಮೀ. (೨೦೦೫ರ ಅಂದಾಜು)

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಕ್ಷಿತಿಗೋಳ

ಭೂಮಿಯ ಹೊರ ಪದರವಾದ ಕ್ಷಿತಿಗೋಳವು ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ರಚಿತವಾಗಿದ್ದು, ಮಣ್ಣನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ಇಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಭೂಮಿಯ ಶಿಲಾಗೋಳ, ವಾಯುಮಂಡಲ, ಜಲಗೋಳ ಮತ್ತು ಜೈವಗೋಳಗಳ ಸೀಮೆಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಷಿತಿಗೋಳವು ಸ್ಥಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಜಲಗೋಳ

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನೀರಿನ ಹೇರಳತೆಯು ಈ ನಮ್ಮ "ನೀಲ ಗ್ರಹ"ವನ್ನು ಸೌರಮಂಡಲದ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಗ್ರಹಗಳಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ೭೦.೮% ಮೇಲ್ಮೈಯು ನೀರಿನಿಂದಾವೃತವಾಗಿದ್ದು, ೨೯.೨% ವಿಸ್ತೀರ್ಣವು ಮಾತ್ರ ಸ್ಥಿರ ನೆಲವಾಗಿದೆ.

ಭೂಮಿಯ ಜಲಗೋಳವು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸಾಗರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದರೂ, ಸರೋವರಗಳು, ಕೆರೆ-ನದಿಗಳು ಮತ್ತು ಭೂಗತ ನೀರು ಸಹ ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ. ಸಾಗರಗಳ ಸರಾಸರಿ ಆಳವು ೩,೭೯೪ ಮೀ. (೧೨,೪೪೭ ಅಡಿ)ಗಳಷ್ಟಿದ್ದು, ಭೂಖಂಡಗಳ ಸರಾಸರಿ ಎತ್ತರಕ್ಕಿಂತ ಐದು ಪಟ್ಟು ಇದೆ. ಸಾಗರಗಳ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯು ಸುಮಾರು ೧.೩೫ ೧೦^೧೮ ಟನ್ನುಗಳು, ಅಥವಾ, ಭೂಮಿಯ ಒಟ್ಟು ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯ ೧/೪೪೦೦ ಭಾಗ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ವಾಯುಮಂಡಲ

ಭೂಮಿಯ ವಾಯುಮಂಡಲವು ಸ್ಫುಟವಾದ ಮಿತಿರೇಖೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, ಮೇಲ್ಮೈಯಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಮೇಲೆ ಮೇಲೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವಾಯುಮಂಡಲವು ನಿಧಾನವಾಗಿ ವಿರಳವಾಗುತ್ತಾ, ಕೊನೆಗೆ ಅಂತರಿಕ್ಷದ ನಿರ್ವಾತದಲ್ಲಿ ಬೆರೆತುಹೋಗುತ್ತದೆ. ವಾಯುಮಂಡಲದ ಮುಕ್ಕಾಲು ಪಾಲು ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯು ಮೇಲ್ಮೈಯಿಂದ ಮೊದಲ ೧೧ಕಿ.ಮೀ.ಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಕೆಳಗಿನ ಪದರವನ್ನು ಹವಾಗೋಳವೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರ ಮೇಲಿನ ವಾಯುಮಂಡಲವನ್ನು ಸ್ತರಗೋಳ, ಮಧ್ಯಮಂಡಲ, ಮತ್ತು ಉಷ್ಣಗೋಳಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇವುಗಳ ಆಚೆಯಿರುವ ಬಹಿರ್ಗೋಳವು ಕ್ರಮೇಣವಾಗಿ ಭೂಮಿಯ ಕಾಂತಗೋಳದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತ್ತದೆ (ಇಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯ ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರವು ಸೌರ ಮಾರುತದೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಡುತ್ತದೆ). ವಾಯುಮಂಡಲದ ಒಂದು ಭಾಗವಾದ ಓಜೋನ್ ಪದರವು ಭೂಮಿಯ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಮುಖ್ಯವಾದ ಅವಶ್ಯಕ ಭಾಗ.

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯಲ್ಲಿ ವಾಯು ಭಾರವು ಸರಾಸರಿ ೧೦೧.೩೨೫ kPa ಗಳಷ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ವಾಯುವು ೭೮% ಸಾರಜನಕ ಮತ್ತು ೨೧% ಆಮ್ಲಜನಕಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು, ಅತ್ಯಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ನೀರಾವಿ ಮತ್ತಿತರ ಅನಿಲರೂಪಿ ಸಂಯುಕ್ತ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ವಾಯುಮಂಡಲವು ಹಾನಿಕಾರಕ ಅತಿನೇರಳೆ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಹೀರಿಕೊಂಡು, ಉಷ್ಣತೆಯನ್ನು ಮಂದಿಸಿ, ನೀರಾವಿಯನ್ನು ಸಾಗಿಸಿ, ಉಪಯುಕ್ತ ಅನಿಲಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಿ, ಭೂಮಿಯ ಜೀವಜಂತುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. ಹವಾಮಾನವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ವಾಯುಮಂಡಲವು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಅಂಗ.

ಜಲಜನಕದ ಅಣುಗಳು ತುಂಬಾ ಹಗುರವಾಗಿದ್ದು, ಭೂಮಿಯ ಸರಾಸರಿ ತಾಪಮಾನದಲ್ಲಿ ಇವು ಮುಕ್ತಿ ವೇಗವನ್ನು ತಲುಪುವುದರಿಂದ, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಶುದ್ಧ ಜಲಜನಕವು ಮೂಲರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ, ಭೂಮಿಯ ಪರಿಸರವು ರಾಸಾಯನಿಕವಾಗಿ ಉತ್ಕರ್ಷದಾಯಕವಾಗಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಜೀವಜಂತುಗಳ ರಾಸಾಯನಿಕ ರಚನೆಗೆ ಇದೇ ಕಾರಣ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಹವಾಮಾನ

ಎತ್ತರದ ಕಕ್ಷೆಯಿಂದ ಕಾಣುವಂತೆ ಭೂಮಿಯ ಒಂದು ಭಾಗ.

ಭೂಮಿಯ ಹವಾಮಾನದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳೆಂದರೆ, ಎರಡು ಧ್ರುವ ವಲಯಗಳು, ಎರಡು ಸಮಶೀತೋಷ್ಣ ವಲಯಗಳು, ಮತ್ತು ಒಂದು ಅಗಲವಾದ ಸಮಭಾಜಕ ವಲಯ. ಮಳೆ ಮತ್ತು ಹಿಮಪಾತಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ, ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಲವು ಮೀಟರ್ ನೀರಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಒಂದು ಮಿ.ಮೀ. ಗಿಂದ ಕಡಿಮೆಯಷ್ಟು ಬೀಳುತ್ತವೆ.

ಸಾಗರ ಪ್ರವಾಹಗಳು ಹವಾಮಾನದ ಮೇಲೆ ಆಳವಾದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀಳುತ್ತವೆ. ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ, ಅದ್ಭುತವಾದ ಲವಣೋಷ್ಣ ಪರಿಚಲನೆಯು ಅಪಾರವಾದ ಶಾಖವನ್ನು ಭೂಮಧ್ಯರೇಖೆಯ ವಲಯದಿಂದ ಧ್ರುವವಲಯಗಳ ಬಳಿಗೆ ಪಸರಿಸುತ್ತದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರ

ಭೂಮಿಯ ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರವು ಸುಮಾರು ಕಾಂತೀಯ ದ್ವಿಧ್ರುವದ ಆಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಪ್ರಸ್ತುತದಲ್ಲಿ ಕಾಂತ ಧ್ರುವಗಳು ಗ್ರಹದ ಭೌಗೋಳಿಕ ಧ್ರುವಗಳ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿವೆ. ಡೈನಮೊ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಪ್ರಕಾರ, ದ್ರವೀಕೃತ ಹೊರ ಭೂಗರ್ಭದ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಶಾಖವು ವಾಹಕ ಪದಾರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ ಸಂವಹನ ಚಲನೆಗಳನ್ನುಂಟುಮಾಡಿ, ಇದರಿಂದ ವಿದ್ಯುತ್ ಪ್ರವಾಹಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ವಿದ್ಯುತ್ ಪ್ರವಾಹಗಳು ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ. ಭೂಗರ್ಭಲ್ಲಿನ ಸಂವಹನ ಚಲನೆಗಳು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಅವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿದ್ದು, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇದರಿಂದ, ಸರಾಸರಿ ಪ್ರತಿ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಬಾರಿಯಂತೆ ಅನಿಯತವಾಗಿ ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರ ವಿಪರ್ಯಯಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗಿನ ವಿಪರ್ಯಯವು ಸುಮಾರು ೭೦೦,೦೦೦ ವರ್ಷಗಳು ಹಿಂದೆ ಆಯಿತು.

.^[೧೮]^[೧೯]

ಈ ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಗೊಂಡ ಕಾಂತಗೋಳವು ಸೌರ ಮಾರುತದಲ್ಲಿನ ಕಣಗಳನ್ನು ಭೂಮಿಯಿಂದಾಚೆಗೆ ವಾಲಿಸುತ್ತದೆ. ಆಘಾತ ತರಂಗದ ಸೂರ್ಯನೆಡೆಗಿರುವ ತುದಿಯು ಭೂಮಿಯ ತ್ರಿಜ್ಯದ ಸುಮಾರು ೧೩ ಪಟ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿತವಾಗಿದೆ. ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರ ಮತ್ತು ಸೌರ ಮಾರುತಗಳ ಅಪ್ಪಳಿಕೆಯಿಂದ ವಾನ್ ಆಲನ್ ವಿಕಿರಣ ಪಟ್ಟಿಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವ ಒಂದು ಜೋಡಿ ಏಕಕೇಂದ್ರೀಯ ಬಳೆಯಾಕಾರದ ಶಕ್ತಿಯುತ ಆವಿಷ್ಟಕಣಗಳ ವಲಯಗಳು ನಿರ್ಮಿತವಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ಪ್ಲಾಸ್ಮವು ಕಾಂತ ಧ್ರುವಗಳ ಬಳಿ ಭೂಮಿಯ ವಾಯುಮಂಡಲವನ್ನು ಹೊಕ್ಕಾಗ ಧ್ರುವಾರುಣ ಜ್ಯೋತಿಯು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.^[೨೦]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಕಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಪರಿಭ್ರಮಣೆ

ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷೀಯ ಪರಿಭ್ರಮಣೆಯನ್ನು ತೋರುತ್ತಿರುವ ಚಲನಚಿತ್ರ.

ಹಿನ್ನೆಲೆ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವಾಗಿ, ತನ್ನ ಉತ್ತರ ಧ್ರುವ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಧ್ರುವಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸುವ ಅಕ್ಷದ ಸುತ್ತ ಒಂದು ಸುತ್ತು ಸುತ್ತಲು ಭೂಮಿಗೆ ಸರಾಸರಿ ೨೩ ಘಂಟೆಗಳು, ೫೬ ನಿಮಿಷಗಳು ಮತ್ತು ೪.೦೯೧ ಕ್ಷಣಗಳು ಹಿಡಿಯುತ್ತವೆ. ಈ ಅವಧಿಗೆ ನಾಕ್ಷತ್ರಿಕ ದಿನ ಎಂದು ಹೆಸರು.^[೨೧] ಭೂಮಿಯಿಂದ ಕಂಡಂತೆ, ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಆಕಾಶಕಾಯಗಳ ಚಲನೆಯು ೧೫°/ಘಂ. = ೧೫’/ನಿ. ಪಶ್ಚಿಮದೆಡೆಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಇದು ಪ್ರತಿ ಎರಡು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ ಅಥವಾ ಚಂದ್ರರ ಗೋಚರ ವ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಸಮಾನ. (ಸೂರ್ಯ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರ ಗೋಚರ ಗಾತ್ರಗಳು ಸುಮಾರು ಒಂದೇ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿವೆ.)

ಭೂಮಿಯು ಸೂರ್ಯನನ್ನು ಸರಾಸರಿ ಸುಮಾರು ೧೫ ಕೋಟಿ ಕಿ.ಮೀ. (೯.೩೨ ಕೋಟಿ ಮೈಲಿ) ದೂರದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ೩೬೫.೨೫೬೪ ಸರಾಸರಿ ಸೌರ ದಿನಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ (೧ ನಾಕ್ಷತ್ರಿಕ ವರ್ಷ) ಪರಿಭ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಭೂಮಿಯಿಂದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವಾಗಿ ಸೂರ್ಯನ ಗೋಚರ ಚಲನೆಯು ಸುಮಾರು ೧°/ದಿನ (ಅಥವಾ ಪ್ರತಿ ೧೨ಘಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ/ಚಂದ್ರರ ವ್ಯಾಸದಷ್ಟು) ಪೂರ್ವದೆಡೆಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಈ ಚಲನೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ, ಸೂರ್ಯನು ಪುನಃ ಮಧ್ಯಾಹ್ನವೃತ್ತಕ್ಕೆ ಮರಳುವಷ್ಟು ತಿರುಗಲು ಭೂಮಿಗೆ ಸರಾಸರಿ ೨೪ಘಂಟೆಗಳು - ಒಂದು ಸೌರ ದಿನದಷ್ಟು ಕಾಲ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯ ಕಕ್ಷೀಯ ವೇಗವು ಸರಾಸರಿ ಸುಮಾರು ೩೦ಕಿ.ಮೀ./ಘಂ.ನಷ್ಟಿದೆ. (೧೦೮,೦೦೦ಕಿ.ಮೀ./ಘಂ. ಅಥವಾ ೬೭,೦೦೦ಮಿ/ಘಂ.). ಈ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಗ್ರಹದ ವ್ಯಾಸವನ್ನು ಸುಮಾರು ಏಳು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಭೂಮಿ-ಚಂದ್ರರ ನಡುವಿನ ದೂರವನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ರಮಿಸಬಹುದು.^[೨೨]

೬೦೦ ಕೋಟಿ ಕಿ.ಮೀ. (೪೦೦ ಕೋಟೀ ಮೈಲಿ) ಗಳಿಂದಾಚೆಯಿಂದ ವಾಯೇಜರ್ ೧ ಗಗನನೌಕೆಗೆ ಭೂಮಿಯು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಚುಕ್ಕೆಯಂತೆ ಕಂಡಿತು.

ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವಾಗಿ ಚಂದ್ರವು ಭೂಮಿಯೊಂದಿಗಿನ ಭಾರಕೇಂದ್ರದ ಸುತ್ತ ಪ್ರತಿ ೨೭.೩೨ ದಿನಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಪರಿಭ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ. ಸೂರ್ಯನ ಸುತ್ತ ಭೂಮಿ-ಚಂದ್ರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪರಿಭ್ರಮಣೆಯನ್ನು ಜೊತೆಗೂಡಿಸಿದರೆ, ಒಂದು ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕಿರುವ ಅವಧಿಯು ೨೯.೫೩ ದಿನಗಳು (ಯುತಿ ಮಾಸ). ಖಗೋಳದ ಉತ್ತರ ಧ್ರುವದಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ, ಭೂಮಿ, ಚಂದ್ರರ ಚಲನೆ, ಮತ್ತವುಗಳ ಅಕ್ಷೀಯ ಪರಿಭ್ರಮಣಗಳೆಲ್ಲ ಅಪ್ರದಕ್ಷಿಣ ದಿಶೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಪರಿಭ್ರಮಣೀಯ ಮತ್ತು ಅಕ್ಷೀಯ ಸಮತಳಗಳು ನಿಖರವಾದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ: ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷವು ಭೂಮಿ-ಸೂರ್ಯ ಸಮತಳದ ಲಂಬಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ೨೩.೫ ಡಿಗ್ರಿಗಳು ಓರೆಯಾಗಿದೆ (ಇದರಿಂದ ಋತುಗಳುಂಟಾಗುತ್ತವೆ); ಭೂಮಿ-ಚಂದ್ರ ಸಮತಳವು ಭೂಮಿ-ಸೂರ್ಯ ಸಮತಳಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ೫ ಡಿಗ್ರಿಗಳ ಓರೆಯಲ್ಲಿದೆ (ಈ ಓರೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದಿದ್ದರೆ, ಪ್ರತಿ ಎರಡು ವಾರಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಪರ್ಯಾಯವಗ್ಗಿ ಚಂದ್ರ ಗ್ರಹಣ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ಗ್ರಹಣಗಳುಂಟಾಗುತ್ತಿದ್ದವು).^[೨೩]^[೨೨]

ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷೀಯ ಓರೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ, ಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನ ಸ್ಥಾನವು (ನೆಲದ ಮೇಲಿನ ವೀಕ್ಷಕರಿಗೆ ಕಂಡಂತೆ) ವರ್ಷದಲ್ಲಿನ ಋತು/ಮಾಸಗಳೊಂದಿಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರೀಯ ಅಕ್ಷಾಂಶದಲ್ಲಿರುವ ವೀಕ್ಷಕನೊಬ್ಬನಿಗೆ, ಉತ್ತರೀಯ ಧ್ರುವವು ಸೂರ್ಯನೆಡೆಗೆ ಬಾಗಿದ್ದಾಗ ದಿನವು ಹೆಚ್ಚು ದೀರ್ಘವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಸೂರ್ಯವು ಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಎತ್ತರಕ್ಕೇರುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಮೇಲ್ಮೈ ತಲುಪುವ ಸೌರ ವಿಕಿರಣವು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಸರಾಸರಿ ತಾಪಮಾನವು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರ ಧ್ರುವವು ಸೂರ್ಯನಿಂದ ದೂರ ವಾಲಿದ್ದಾಗ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಹಿಂದುಮುಂದಾಗಿ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಣ್ಣಗಿನ ಹವೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆರ್ಕ್‌ಟಿಕ್ ವೃತ್ತದ ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ವಿಪರೀತವಾಗಿ, ವರ್ಷದ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. (ಇದಕ್ಕೆ ಧ್ರುವ ರಾತ್ರಿ ಎಂದು ಹೆಸರು.)

ವಾಯುಗುಣದಲ್ಲಿನ ಈ ಬದಲಾವಣೆಯಿಂದ (ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷೀಯ ಓರೆಯ ಕಾರಣ) ಋತುಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ. ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ರೂಢಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಭೂಮಿಯ ೪ ಋತುಗಳನ್ನು ಅಯನ ಬಿಂದುಗಳು ಮತ್ತು ವಿಷುವ ಬಿಂದುಗಳು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತವೆ. ಸೂರ್ಯನೆಡೆಗೆ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಕ್ಷೀಯ ಓರೆಗಳು ಅಯನ ಬಿಂದುಗಳಾದರೆ, ಓರೆಯ ದಿಕ್ಕು ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯನೆಡೆಗಿರುವ ದಿಕ್ಕುಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಲಂಬವಾಗಿರುವ ಬಿಂದುಗಳು ವಿಷುವ ಬಿಂದುಗಳು. Winter solstice occurs on about December 21, summer solstice is near June 21, spring equinox is around March 20 and autumnal equinox is about September 23. ದಕ್ಷಿಣಾರ್ಧಗೋಳದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷೀಯ ಓರೆಯು ಉತ್ತರಾರ್ಧ ಗೋಳದ ಓರೆಯ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ದಕ್ಷಿಣಾರ್ಧಗೋಳದಲ್ಲಿ ಋತುಮಾನಗಳು ವಿರುದ್ಧವಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಭೂಮಿಯ ಓರೆಯ ಕೋನವು ಧೀರ್ಘಕಾಲಗಳವರೆಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಈ ಓರೆಯು ೧೮.೬ ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯುಳ್ಳ ಹಾಗೂ ಅಕ್ಷ ವಿಚಲನೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಒಂದು ಕ್ಷೀಣ ಚಲನೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯು (ಕೋನವಲ್ಲ) ಸಹ ಸಮಯದೊಂದಿಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿದ್ದು, ಪ್ರತಿ ೨೫,೮೦೦ ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ವೃತ್ತಾಕಾರದ ಅಯನಕ್ಕೆ ಒಳಪಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ; ಸೌರವರ್ಷ ಮತ್ತು ನಾಕ್ಷತ್ರಿಕ ವರ್ಷಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಈ ಅಯನವೇ ಕಾರಣ. ಈ ಎರಡೂ ಚಲನೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಸಮಭಾಜಕದ ಉಬ್ಬಿನ ಮೇಲೆ ಸೂರ್ಯ-ಚಂದ್ರರ ಬದಲಾಗುವ ಆಕರ್ಷಕ ಬಲ. ಭೂಮಿಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ, ಧ್ರುವಗಳೂ ಮೇಲ್ಮೈ ಮೇಲೆ ಕೆಲವು ಮೀಟರ್‌ಗಳಷ್ಟು ಚಲಿಸುತ್ತವೆ. ಹಲವು ಆವರ್ತೀಯ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಧ್ರುವೀಯ ಚಲನೆಗೆ ಒಟ್ಟಾರೆ ಅರೆ-ಆವರ್ತೀಯ ಚಲನೆ ಎಂದು ಹೆಸರು. ಈ ಚಲನೆಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ಅಂಶವಲ್ಲದೆ ಚಾಂಡ್ಲರ್ ಓಲಾಟವೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುವ ೧೪-ಮಾಸದ ಆವರ್ತೀಯ ಅಂಶವೂ ಒಂದಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಅಕ್ಷೀಯ ಪರಿಭ್ರಮಣೆಯ ವೇಗವು ದಿನದ ಅವಧಿ ಬದಲಾವಣೆ ಎಂಬ ವಿದ್ಯಮಾನದಿಂದಲೂ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.^[೨೪]

ಆಧುನಿಕ ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ, ಭೂಮಿಯ ಪುರರವಿಯು ಜನವರಿ ೩ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಹಾಗೂ, ಅಪರವಿಯು ಜುಲೈ ೪ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ (ಬೇರೆ ಕಾಲಗಳಿಗೆ, ಅಯನ ಮತ್ತು ಮಿಲಾಂಕೊವಿಚ್ ಆವರ್ತಗಳನ್ನು ನೋಡಿ). ಪುರರವಿಯಲ್ಲಿ, ಭೂಮಿಯನ್ನು ತಲುಪುವ ಸೌರಶಕ್ತಿಯು ಅಪರವಿಗಿಂತ ೬.೯% ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ಪುರರವಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ದಕ್ಷಿಣಾರ್ಧಗೋಳವು ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆಗೆ ಬಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣಾರ್ಧಗೋಳವು ಉತ್ತರಾರ್ಧಗೋಳಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು ಸೌರಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಅಕ್ಷೀಯ ಓರೆಯಿಂದ ಆಗುವ ಶಕ್ತಿಯ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಇದು ಬಹಳ ದುರ್ಬಲ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿದ್ದು, ದಕ್ಷಿಣಾರ್ಧ ಗೋಳದಲ್ಲಿನ ಹೆಚ್ಚಿನ ನೀರು ಈ ಅಧಿಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.^[೨೫]

ಭೂಮಿಯ ಹಿಲ್ ಗೋಳವು (ಗುರುತ್ವಪ್ರಭಾವವಿರುವ ಗೋಳ) ಸುಮಾರು ೯೩೦,೦೦೦ಮೈಲಿಗಳ ತ್ರಿಜ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.^[೨೬]^[೨೭] ಇದು ಭೂಮಿಯ ಗುರುತ್ವ ಪ್ರಭಾವವು ಸೂರ್ಯ ಮತ್ತು ಗ್ರಹಗಳ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕಿಂತ ಅಧಿಕವಾಗಿರುವ ಗರಿಷ್ಠ ದೂರ. ಈ ತ್ರಿಜ್ಯದ ಹೊರಗೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪರಿಭ್ರಮಿಸುವ ಕಾಯಗಳು ಸೂರ್ಯನ ಗುರುತ್ವ ಕ್ಷೋಭೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ತಮ್ಮ ಕಕ್ಷೆಯನ್ನು ತಪ್ಪಿಹೋಗಬಹುದು.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ವೀಕ್ಷಣೆ

೧೯೫೯ರಲ್ಲಿ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ಲೋರರ್ನೌಕೆಯು ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ಅಂತರಿಕ್ಷದಿಂದ ಭೂಮಿಯ ಛಾಯಾಚಿತ್ರವನ್ನು ತೆಗೆಯಿತು. ^[೨೮] ೧೯೬೧ರಲ್ಲಿ ಯೂರಿ ಗಗಾರಿನ್ನು ಅಂತರಿಕ್ಷದಿಂದ ಭೂಮಿಯನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿದ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಮಾನವನಾದನು. ಅಪೋಲೋ ೮ರ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯು ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ೧೯೬೮ರಲ್ಲಿ ಚಾಂದ್ರ ಕಕ್ಷೆಯಿಂದ ಭೂಮಿ-ಉದಯವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿತು. ೧೯೭೨ರಲ್ಲಿ ಅಪೋಲೋ ೧೭ರ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ "ನೀಲಿ ಗೋಲಿ" ಛಾಯಾಚಿತ್ರವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿತು. ಈ ನೀಲಿ ಗೋಲಿಯ ಚಿತ್ರವು ಮಾನವ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿತರಿಸಲಾಗಿರುವ ಚಿತ್ರವಿರಬಹುದೆಂದು ಶಂಸಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಮಂಗಳ ಸಮೀಕ್ಷಕಕ್ಕೆ ಮಂಗಳ ಗ್ರಹದ ಮೇಲಿನಿಂದ ಕಂಡಂತೆ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಚಂದ್ರ

ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ, ಭೂಮಿಯು ಚಂದ್ರ ಮತ್ತು ಶುಕ್ರಗಳಗಳಂತೆಯೇ ಕಲೆಗಳನ್ನು ತೋರುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯು ಸೂರ್ಯನ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತುವಾಗ ತನ್ನ ಮೇಲ್ಮೈನಿಂದ ಪ್ರತಿಫಲಿಸುವ ಬೆಳಕು ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಕಾಣುವ ಕಲೆಗಳು ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ವೀಕ್ಷಕನ ಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ಈ ಕಲೆಗಳು ಮಾರ್ಪಡುವ ವೇಗವು ವೀಕ್ಷಕನ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಕಕ್ಷೀಯ ಅವಧಿಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿವೆ. ಪ್ರಯೋಗಾಲಯದಲ್ಲಿ ಭೂಗೋಳಾಕೃತಿಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಹಾಯಿಸಿ ಕಲೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬಹುದು.

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ವೀಕ್ಷಕನಿಗೆ ಶುಕ್ರನ ಕಲೆಗಳು ಕಾಣುವಂತೆ (ಗೆಲಿಲಿಯೊ ಕಂಡುಹಿಡಿದಂತೆ), ಮಂಗಳದ ಮೇಲಿನ ವೀಕ್ಷಕನಿಗೆ ಭೂಮಿಯ ಕಲೆಗಳು ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಆದರೆ, ಸೂರ್ಯನ ಮೇಲಿನ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ವೀಕ್ಷಕನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಭೂಮಿಯ ಯಾವುದೇ ಕಲೆಗಳು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಸೂರ್ಯ ವೀಕ್ಷಕನಿಕ್ಗೆ ಭೂಮಿಯ ಬೆಳಕಿನ ಮುಖ ಮಾತ್ರ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ವಾಸಯೋಗ್ಯತೆ

ಯಾವುದೇ ಗ್ರಹವು ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವುಳ್ಳದ್ದಾಗಿದ್ದರೆ (ಜೀವಿಗಳು ಆ ಗ್ರಹದ ಮೇಲೆ ಉದ್ಭವವಾಗಿರದಿದ್ದರೂ) ಅದನ್ನು ವಾಸಯೋಗ್ಯವೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದುವರೆಗೆ ತಿಳಿದುಬಂದಂತೆ, ಭೂಮಿಯು ದ್ರವರೂಪಿ ನೀರು, ಜಟಿಲವಾದ ಸಾವಯವ ಕಣಗಳು ಒಗ್ಗೂಡುವಂತಹ ಪರಿಸರ, ಮತ್ತು ಉಪಾಪಚಯವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಅವಶ್ಯಕವಾದ ಶಕ್ತಿ, ಇವುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ.^[೨೯] ಸೂರ್ಯನಿಂದ ಭೂಮಿಯ ದೂರ, ಅದರ ಕಕ್ಷೀಯ ಉತ್ಕೇಂದ್ರೀಯತೆ, ಅಕ್ಷೀಯ ಪರಿಭ್ರಮಣ ಕಾಲ, ಅಕ್ಷೀಯ ಓರೆ, ಭೂವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಇತಿಹಾಸ, ವಾಯುಮಂಡಲ ಮತ್ತು ಕಾಂತಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಉಳಿವು, ಇವೆಲ್ಲವೂ ಈ ಗ್ರಹದ ಮೇಲೆ ಜೀವಿಗಳ ಉದ್ಭವ ಮತ್ತು ಪೋಷಣೆಗಳಿಗೆ ಅಡಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತವೆ.^[೩೦]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಜೈವಗೋಳ

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಜೀವಜಂತುಗಳು ಒಂದು ಜೈವಗೋಳವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಜೈವಗೋಳವು ಸುಮಾರು ೩೫೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ವಿಕಸಿಸಲು ಶುರುವಾಯಿತೆಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಸಮುದಾಯಗಳು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಂತೆ, ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಜೀವಿಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವುದು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಜೈವಗೋಳಗಳು ಬಹಳ ವಿರಳ ಎಂದು ಕೆಲವು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ನಂಬುತ್ತಾರೆ.

ಜೈವಗೋಳವನ್ನು ಹಲವು ಬಯೋಮ್ಗಳನ್ನಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಬಯೋಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಗಿಡ-ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿ-ಪಕ್ಷಿಗಳು ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಒಣ ನೆಲದ ಮೇಲೆ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅಕ್ಷಾಂಶ ರೇಖೆ ಮತ್ತು ಸಾಗರದಿಂದ ಇರುವ ಎತ್ತರವು ಬಯೋಮ್‌ಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುತ್ತವೆ. ಆರ್ಕ್‌ಟಿಕ್, ಅಂಟಾರ್ಕ್‌ಟಿಕ್ ವೃತ್ತ ಅಥವಾ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿರುವ ಬಯೋಮ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಜೀವಿಗಳು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಸಮಭಾಜಕದ ಬಳಿಯಿರುವ ಬಯೋಮ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ನೆಲದ ಬಳಕೆ

ಮಾನವರು ತಮ್ಮ ಉಪಯೋಗಗಳಿಗೆ ಬಳಸಬಹುದಾದ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಭೂಮಿಯು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಲ್ಲಿ ಖನಿಜ ಇಂಧನಗಳಂಥ ಕೆಲವು ನವೀಕರಿಸಲು ಅಯೋಗ್ಯವಾಗಿದ್ದು, ಇವುಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಸಮಯಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ನವೀಕರಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಖನಿಜ ಇಂಧನಗಳ ದೊಡ್ಡ ಶೇಖರಣೆಗಳು ಭೂಮಿಯ ಚಿಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಈ ಬಗೆಯ ಇಂಧನಗಳಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿದ್ದಿಲು, ಕಲ್ಲೆಣ್ಣೆ, ನಿಸರ್ಗಾನಿಲ, ಮತ್ತು ಮೀಥೇನ್ಗಳು ಸೇರಿವೆ. ಈ ಶೇಖರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾನವರು ಶಕ್ತಿಯ ಉತ್ಪನ್ನಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ರಾಸಾಯನಿಕ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಆದಾನವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಸವಕಳಿ ಮತ್ತು ಭೂಫಲಕ ಚಲನೆಗಳಿಂದುಂಟಾಗುವ ಅದಿರು ಉತ್ಪತ್ತಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಲೂ ಭೂಮಿಯ ಚಿಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಅದಿರಿನ ಶೇಖರಣೆಗಳು ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.^[೩೧] ಈ ಶೇಖರಣೆಗಳು ಹಲವು ಲೋಹ ಮತ್ತಿತರ ಉಪಯುಕ್ತ ಮೂಲವಸ್ತುಗಳ ಸಾಂದ್ರೀಕರಿತ ಆಗರಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಭೂಮಿಯ ಜೈವಗೋಳವು ಮಾನವರಿಗೆ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗುವ ಹಲವು ಜೈವಿಕ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಆಹಾರ, ಮರ, ಔಷಧಿಗಳು, ಆಮ್ಲಜನಕ, ಹಲವು ಜೈವಿಕ ತ್ಯಾಜ್ಯವಸ್ತುಗಳ ಮರುಬಳಕೆ, ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಸೇರಿವೆ. ನೆಲದ ಮೇಲಿನ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಸಿಹಿನೀರು ಮತ್ತು ಮೇಲ್ಮಣ್ಣಿನ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದ್ದರೆ, ಸಾಗರಗಳಲ್ಲಿನ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ನೆಲದಿಂದ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಕೊಚ್ಚಿ ಬಂದು ಕರಗಿದ ಪೋಷಕಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತವೆ.^[೩೨] ೧೯೯೩ರಲ್ಲಿ ಮಾನವರಿಂದ ನೆಲದ ಬಳಕೆ ಸುಮಾರು ಈ ಕೆಳಗಿನಂತಿತ್ತು:

ನೆಲದ ಬಳಕೆ	ಶೇಕಡಾ
ವ್ಯವಸಾಯಯೋಗ್ಯ ನೆಲ:	೧೩.೧೩%^[೧೫]
ಶಾಶ್ವತ ಬೆಳೆಗಳು:	೪.೭೧%^[೧೫]
ಶಾಶ್ವತ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳು:	೨೬%
ಕಾಡುಗಳು:	೩೨%
ನಾಗರಿಕ ವಲಯಗಳು:	೧.೫%
ಇತರೆ:	೩೦%

೧೯೯೩ರಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ನೀರಾವರಿಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿದ್ದ ನೆಲದ ವಿಸ್ತೀರ್ಣವು ೨,೪೮೧,೨೫೦ ಕಿ.ಮೀ.^೨.^[೧೫]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಮತ್ತು ಪಾರಿಸರಿಕ ಹಾನಿಗಳು

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಹಲವು ವಿಸ್ತಾರ ವಲಯಗಳು ಸುಮಾರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಚಂಡಮಾರುತ, ತುಫಾನುಗಳಂಥ ವಿಪರೀತ ಹವೆಗಳಿಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿರುತ್ತವೆ. ಹಲವೆಡೆಗಳು ಭೂಕಂಪನ, ಭೂಪಾತ, ಸುನಾಮಿ, ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ, ಪ್ರಳಯ, ಬರಗಾಲ, ಮತ್ತಿತರ ವಿಪತ್ತು ಮತ್ತು ನಾಶಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತವೆ.

ಹಲವು ಸ್ಥಳೀಯ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಮಾನವರಿಂದುಂಟಾದ ಜಲ ಮತ್ತು ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯ, ಆಮ್ಲ ಮಳೆ ಮತ್ತು ವಿಷಕಾರಕ ಪದಾರ್ಥಗಳು, ಸಸ್ಯಸಂಪತ್ತಿನ ನಾಶ (ಅತಿಯಾದ-ಮೇಯುವಿಕೆ, ಅರಣ್ಯನಾಶ, ವನ್ಯಜೀವಿಗಳ ನಾಶ, ಪ್ರಭೇದಗಳ ನಾಶ, ಸವಕಳಿ) ಮುಂತಾದ ನಾಶಕಾರಕ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಿಂದ ಇಂಗಾಲದ-ಡೈ-ಆಕ್ಸೈಡ್‌ನ ಉತ್ಪತ್ತಿಯು ವಾಯುಗುಣದಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘಾವಧಿ ಮಾರ್ಪಾಡುಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿವೆ. ಇದರಿಂದ, ಹಿಮನದಿಗಳು ಮತ್ತು ಆರ್ಕ್‌ಟಿಕ್ ಹಿಮದ ಕರಗುವಿಕೆ, ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಪರೀತ ತಾಪಮಾನಗಳು, ಹವಾಮಾನದಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಬದಲಾವಣೆಗಳು, ಭೂಮಿಯಾದ್ಯಂತ ಸರಾಸರಿ ಸಾಗರ ಮಟ್ಟದ ಏರಿಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವು ಪರಿಣಾಮಗಳು ಉಂಟಾಗುವ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿದೆ.^[೩೩]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಮಾನವ ಭೂವಿವರಣೆ

ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಭೂಮಿ. ಇದನ್ನು ಪವನ ವಿಜ್ಞಾನ/ಉಪಗ್ರಹ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಭೂಮಿಯ ರಾತ್ರಿಚಿತ್ರದ ಛದ್ಮನದ ಮೇಲೆ ಅಧ್ಯಾರೋಪಿಸಿ ತಯಾರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಚಿತ್ರವು ಛಾಯಾಚಿತ್ರವಾಗಿರದೆ, ಇದರಲ್ಲಿನ ಹಲವು ಭಾಗಗಳು ನೇರ ವೀಕ್ಷಕನಿಗೆ ಕಾಣುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿವೆ.

ಭೂಮಿಯು ಸುಮಾರು ೬,೬೦೦,೦೦೦,೦೦೦ ಮಾನವ ವಾಸಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.^[೩೪]^[೩೫] ಮುನ್ನಂದಾಜುಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಭೂಮಿಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ೨೦೧೩ರಲ್ಲಿ ೭೦೦ ಕೋಟಿ ಮತ್ತು ೨೦೫೦ ೯೨೦ ಕೋಟಿಯಷ್ಟು ಆಗಲಿದೆ.^[೩೬]. ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಸಿಂಹಪಾಲು ಪ್ರಗತಿಶೀಲ ದೇಶಗಳಿಂದ ಬರಲಿದೆ. ಮಾನವ ಜನಸಂಖ್ಯಾ ಸಾಂದ್ರತೆಯು ಭೂಮಿಯ ವಿವಿಧೆಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಭಿನ್ನವಾಗಿದ್ದರೂ, ಬಹುತೇಕ ಜನರು ಏಷ್ಯಾ ಖಂಡದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ. ೨೦೨೦ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಭೂಮಿಯ ಸುಮಾರು ೬೦% ಜನರು ನಾಗರಿಕ ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿರುತ್ತಾರೆಂದು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.^[೩೭]

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈನ ಕೇವಲ ಎಂಟನೇ ಒಂದು ಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಮಾನವ ವಾಸಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ — ಮೇಲ್ಮೈನ ಮುಕ್ಕಾಲು ಭಾಗ ಸಾಗರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು, ನೆಲ ವಿಸ್ತೀರ್ಣದ ಅರ್ಧ ಭಾಗವು ಮರುಭೂಮಿ (೧೪%)^[೩೮] ಎತ್ತರ ಪರ್ವತಗಳು (೨೭%),^[೩೯] ಅಥವಾ ಇತರೆ ವಾಸಿಸಲಯೋಗ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಂದ ಸೇರಿದೆ. ಭೂಮಿಯ ಅತಿ ಉತ್ತರದ ಶಾಶ್ವತ ನೆಲೆಯೆಂದರೆ ನುನಾವುಟ್, ಕೆನಡಾದಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲೆಸ್‌ಮಿಯರ್ ದ್ವೀಪದ ಮೇಲಿನ ಅಲರ್ಟ್ .^[೪೦] (೮೨°೨೮′ಉ) ಅತಿ ದಕ್ಷಿಣದ ಶಾಶ್ವತ ನೆಲೆಯು ಅಂಟಾರ್ಕ್‌ಟಿಕದ ಅಮುಂಡ್ಸೆನ್-ಸ್ಕಾಟ್ ದಕ್ಷಿಣ ಧ್ರುವ ಧಾಮವಾಗಿದ್ದು, ಇದು ದಕ್ಷಿಣ ಧ್ರುವಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿದೆ. (೯೦°ದ)

ಅಂಟಾರ್ಕ್‌ಟಿಕದಲ್ಲಿನ ಕೆಲ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಭೂಮಿಯ ಎಲ್ಲಾ ನೆಲ ಮೇಲ್ಮೈನ ಮೇಲೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಾರ್ವಭೌಮ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಹಕ್ಕು ಸಾಧಿಸಿವೆ. ೨೦೦೭ರ ಗಣತಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ೧೯೨ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ೨೦೧ ಸಾರ್ವಭೌಮ ದೇಶಗಳಿವೆ. ಇವಲ್ಲದೆ, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ೫೯ ಅವಲಂಬಿ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು, ಹಲವು ಸ್ವಾಯತ್ತ ವಲಯಗಳು, ವಿವಾದಿತ ಪ್ರದೇಶಗಳು, ಮತ್ತು ಇತರೆ ಪ್ರದೇಶಗಳೂ ಇವೆ.ಹಲವು ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ವಿಶ್ವಾಧಿಪತ್ಯ ಸಾಧಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರೂ, ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ ಇಡೀ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಹತೋಟಿಯಿದ್ದಂಥ ಯಾವುದೇ ಸರ್ಕಾರವು ಇದುವರೆಗೆ ಇದ್ದಿಲ್ಲ.

ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಯಾಗಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಸಶಸ್ತ್ರ ಸಂಘರ್ಷಣೆಯನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಅಂತರಾಡಳಿತ ಸಂಸ್ಥೆಯಾದ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯು ವಿಶ್ವವ್ಯಾಪಿ ಸರ್ಕಾರವಲ್ಲ. ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರವು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾನೂನಿಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕಲ್ಪಿಸುವುದು, ಹಾಗೂ, ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಒಮ್ಮತವಿದ್ದಾಗ ಸಶಸ್ತ್ರ ಸಂಘರ್ಷಣೆಗೆ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು^[೪೧] - ಇವುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದಾದರೂ, ಇದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ರಾಯಭಾರಕ್ಕೆ ಚರ್ಚಾ ವೇದಿಕೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.

ಒಟ್ಟಾರೆ, ೨೦೦೪ನೇ ಇಸವಿಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸುಮಾರು ೪೦೦ ಮಾನವರು ಭೂಮಿಯ ವಾಯುಮಂಡಲದ ಹೊರಗೆ ಪಯಣಿಸಿದ್ದು, ಇದರಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ಜನರು ಚಂದ್ರನ ಮೇಲೆ ನಡೆದಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿರುವ ಮಾನವರೆಂದರೆ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಂತರಿಕ್ಷ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿರುವವರು. ನಿಲ್ದಾಣದ ಮೂರು ಜನರ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೂಮ್ಮೆ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಭವಿಷ್ಯ

ಸೂರ್ಯನು ಕೆಂಪು ದೈತ್ಯ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತದ ಸುಮಾರು ೧೦೦ ಪಟ್ಟು ಗಾತ್ರಕ್ಕೆ ಹಿಗ್ಗಿದ ಮೇಲೆ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಕೃತಕ ಸಂಕೀರ್ಣಗಳ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಲಾಕಾರನ ಊಹೆಯ ಚಿತ್ರ.

ಭೂಮಿಯ ಭವಿಷ್ಯವು ಸೂರ್ಯನ ಭವಿಷ್ಯದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ಸೂರ್ಯನ ಒಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹೀಲಿಯಂ ಬೂದಿಯ ನಿರಂತರ ಶೇಖರಣೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ, ಸೂರ್ಯನ ಒಟ್ಟಾರೆ ಕಾಂತೀಯತೆಯು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ೧೧೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಂತೀಯತೆಯು ೧೦%ನಷ್ಟು ಮತ್ತು ಸುಮಾರು ೩೫೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ೪೦% ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ.^[೪೨] ಹೆಚ್ಚಾದ ಈ ವಿಕಿರಣದಿಂದ, ಭೂಮಿಯ ಸಾಗರಗಳ ನಾಶವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ಘೋರ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆಂದು ಹವಾಮಾನ ಮಾದರಿಗಳು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ.^[೪೩]

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈ ತಾಪಮಾನವು ಹೆಚ್ಚಿದಂತೆ, ಅಜೈವಿಕ CO₂ ಆವರ್ತದ ವೇಗವು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ, ಇನ್ನು ೯೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಗಾಲದ ಡೈ ಆಕ್ಸೈಡ್ನ ಸಾಂದ್ರತೆಯು ಗಿಡ-ಮರಗಳಿಗೆ ಮಾರಕವಾಗುವಷ್ಟು (C4 ದ್ಯುತಿಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಗೆ ಲಕ್ಷದಲ್ಲಿ ೧ ಭಾಗದಷ್ಟು ಸಾಂದ್ರತೆ ಅತ್ಯವಶ್ಯಕ) ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಸೂರ್ಯನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸ್ಥಿರವಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೂ, ಭೂಮಿಯು ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಣ್ಣಗಾಗುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ, ಅಗ್ನಿಪರ್ವತ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ಭೂಮಿಯ ಬಹುತೇಕ ವಾಯುಮಂಡಲ ಮತ್ತು ಸಾಗರಗಳು ನಶಿಸಿಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು.^[೪೪] ಹೆಚ್ಚು ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ, ಭೂಮಿಯ ಚಿಪ್ಪಿನ ಕಡಿಮೆಯಾದ ತಾಪಮಾನವು ಈಗಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನೀರನ್ನು ತನ್ನ ಮೂಲಕ ಜಿನುಗಲು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಇನ್ನು ಸುಮಾರು ೧೦೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನ ಪ್ರಭಾವವಿಲ್ಲ್ದಿದ್ದರೂ ಮೇಲ್ಮೈ ನೀರು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಇಂಗುತ್ತದೆ.^[೪೫]

ಇನ್ನು ೫೦೦ ಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಜೀವನ ಚಕ್ರದ ಭಾಗವಾಗಿ, ಸೂರ್ಯವು ಕೆಂಪು ದೈತ್ಯವಾಗಿ ಉಬ್ಬುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯ ಪ್ರಸ್ತುತದ ಕಕ್ಷೆಗಿರುವ ದೂರದ (೧ ಖಗೋಳ ಮಾನ) ೯೯%ರಷ್ಟು ದೂರದ ಗಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸೂರ್ಯವು ಹಿಗ್ಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಮಾದರಿಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಆದರೆ, ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸೂರ್ಯನ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯ ಕುಗ್ಗುವಿಕೆಯ ಕಾರಣ, ಭೂಮಿಯ ಕಕ್ಷೆಯು ಸುಮಾರು ೧.೭ ಖ.ಮಾಗಳ ದೂರಕ್ಕೆ ಸರಿಯಬಹುದು. ಹೀಗೆ, ಭೂಮಿಯು ಸೂರ್ಯನ ಹೊರ ವಾಯುಮಂಡಲದಿಂದ ಆವೃತವಾಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರೂ, ಸೂರ್ಯನ ಸಾಮೀಪ್ಯತೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳೂ ನಶಿಸಿಹೋಗುತ್ತವೆ.^[೪೨]

[ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಉಲ್ಲೇಖಗಳು

↑ G.B. Dalrymple, 1991, "The Age of the Earth", Stanford University Press, California, ISBN 0-8047-1569-6.
↑ A. Morbidelli et al, 2000, "Source Regions and Time Scales for the Delivery of Water to Earth", Meteoritics & Planetary Science, vol. 35, no. 6, pp. 130920.
↑ W. Ford Doolitte, "Uprooting the Tree of Life", Scientific American, Feb. 2000.
↑ J.B. Murphy, R.D. Nance, "How do supercontinents assemble?", American Scientist, vol. 92, pp. 32433.
↑ J.L. Kirschvink, 1992, "Late Proterozoic Low-Latitude Global Glaciation: The Snowball Earth", The Proterozoic Biosphere, pp 5152.
↑ D. Raup & J. Sepkoski, 1982, "Mass extinctions in the marine fossil record", Science, vol. 215, pp. 150103.
↑ http://earthref.org/cgi-bin/er.cgi?s=erda.cgi?n=547
↑ ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:1911
↑ T. H. Jordan, "Structural Geology of the Earth's Interior", Proceedings National Academy of Science, 1979, Sept., 76(9): 4192–4200.
↑ Sanders, Robert. "Radioactive potassium may be major heat source in Earth's core", UC Berkeley News, December 10, 2003. Retrieved on 2007-02-28.
↑ Alfè, D.; Gillan, M. J.; Vocadlo, L.; Brodholt, J; Price, G. D. (2002). "The ab initio simulation of the Earth's core" (PDF). Philosophical Transaction of the Royal Society of London 360 (1795): 1227–1244. Retrieved on 2007-02-28.
↑ Richards, M. A.; Duncan, R. A.; Courtillot, V. E. (1989). "Flood Basalts and Hot-Spot Tracks: Plume Heads and Tails". Science 246 (4926): 103–107. Retrieved on 2007-04-21.
↑ Meschede, M.; Udo Barckhausen, U. (November 20, 2000). Plate Tectonic Evolution of the Cocos-Nazca Spreading Center. Proceedings of the Ocean Drilling Program. Texas A&M University. Retrieved on 2007-04-02.
↑ Staff. GPS Time Series. NASA JPL. Retrieved on 2007-04-02.
↑ ^೧೫.೦ ^೧೫.೧ ^೧೫.೨ ^೧೫.೩ CIA: The World Factbook, "World".
↑ FAO, 1995, "United Nations Food and Agricultural Organization Production Yearbook", 49.
↑ "Deep Ocean Studies". Ocean Studies. RAIN National Public Internet and Community Technology Center. Retrieved on 2006-04-02.
↑ Fitzpatrick, Richard (February 16, 2006). MHD dynamo theory. NASA WMAP. Retrieved on 2007-02-27.
↑ Campbell, Wallace Hall (2003). Introduction to Geomagnetic Fields. New York: Cambridge University Press, p57.
↑ Stern, David P. (July 8, 2005). Exploration of the Earth's Magnetosphere. NASA. Retrieved on 2007-03-21.
↑ Fisher, Rick (January, 30, 1996). Astronomical Times. National Radio Astronomy Observatory. Retrieved on 2007-03-21.
↑ ^೨೨.೦ ^೨೨.೧ Williams, David R. (September 1, 2004). Earth Fact Sheet. NASA. Retrieved on 2007-03-17.
↑ Williams, David R. (September 1, 2004). Moon Fact Sheet. NASA. Retrieved on 2007-03-21.
↑ Fisher, Rick (February 5, 1996). Earth Rotation and Equatorial Coordinates. National Radio Astronomy Observatory. Retrieved on 2007-03-21.
↑ Williams, Jack (December 20, 2005). Earth's tilt creates seasons. USAToday. Retrieved on 2007-03-17.
↑ Vázquez, M.; Montañés Rodríguez, P.; Palle, E. (2006). The Earth as an Object of Astrophysical Interest in the Search for Extrasolar Planets. Instituto de Astrofísica de Canarias. Retrieved on 2007-03-21.
↑ For the Earth, the Hill radius is

$\begin{smallmatrix} R_H = a\left ( \frac{m}{3M} \right )^{\frac{1}{3}} \end{smallmatrix}$ ,

where m is the mass of the Earth, a is an Astronomical Unit, and M is the mass of the Sun. So the radius in A.U. is about: $\begin{smallmatrix} \left ( \frac{1}{3 \cdot 332,946} \right )^{\frac{1}{3}} = 0.01 \end{smallmatrix}$ .
↑ Staff (October, 1998). Explorers: Searching the Universe Forty Years Later (PDF). NASA/Goddard. Retrieved on 2007-03-05.
↑ Staff (September, 2003). Astrobiology Roadmap. NASA, Lockheed Martin. Retrieved on 2007-03-10.
↑ Dole, Stephen H. (1970). Habitable Planets for Man, 2nd edition, American Elsevier Publishing Co.. ISBN 0-444-00092-5. Retrieved on 2007-03-11.
↑ Staff (November 24, 2006). Mineral Genesis: How do minerals form?. Non-vertebrate Paleontology Laboratory, Texas Memorial Museum. Retrieved on 2007-04-01.
↑ Rona, Peter A. (2003). "Resources of the Sea Floor". Science 299 (5607): 673–674. Retrieved on 2007-02-04.
↑ Staff (February 2, 2007). Evidence is now ‘unequivocal’ that humans are causing global warming – UN report. United Nations. Retrieved on 2007-03-07.
↑ Currently it is closer to 6.6 billion than 6.5 billion. It will reach 6.6 billion in June 2007.
↑ David, Leonard. "Planet's Population Hit 6.5 Billion Saturday", Live Science, 2006-02-24. Retrieved on 2006-04-02.
↑ Staff. World Population Prospects: The 2006 Revision. United Nations. Retrieved on 2007-03-07.
↑ Staff (2007). Human Population: Fundamentals of Growth: Growth. Population Reference Bureau. Retrieved on 2007-03-31.
↑ Peel, M. C.; Finlayson, B. L.; McMahon, T. A. (2007). "Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification". Hydrology and Earth System Sciences Discussions 4: 439–473. Retrieved on 2007-03-31.
↑ Staff. Themes & Issues. Secretariat of the Convention on Biological Diversity. Retrieved on 2007-03-29.
↑ Staff (2006-08-15). Canadian Forces Station (CFS) Alert. Information Management Group. Retrieved on 2007-03-31.
↑ Staff. International Law. United Nations. Retrieved on 2007-03-27.
↑ ^೪೨.೦ ^೪೨.೧ Sackmann, I.-J.; Boothroyd, A. I.; Kraemer, K. E. (1993). "Our Sun. III. Present and Future". Astrophysical Journal 418: 457-468. Retrieved on 2007-03-31.
↑ Kasting, J.F. (1988). "Runaway and Moist Greenhouse Atmospheres and the Evolution of Earth and Venus". Icarus 74: 472-494. Retrieved on 2007-03-31.
↑ Guillemot, H.; Greffoz, V. (Mars 2002). "Ce que sera la fin du monde" (in French). Science et Vie N° 1014.
↑ Carrington, Damian. "Date set for desert Earth", BBC News, February 21, 2000. Retrieved on 2007-03-31.

ನಮ್ಮ ಸೌರವ್ಯೂಹ

ವರ್ಗಗಳು: ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರ | ಭೂಗೋಳ | ನಮ್ಮ ಸೌರಮಂಡಲ