F4U Corsair

Van Wikipedia

F4U Corsair

Rol:	Jachtvliegtuig
Bemanning:	1
Varianten:	AU-1, F4U-4B, F4U-4C, F4U-4P, F4U-5N
Stukprijs:	{{{Prijs}}}
Status
Eerste vlucht:	{{{Eerstevlucht}}}
Aantal gebouwd:	{{{Aantalgebouwd}}}
Gebruik:	{{{Gebruik}}}
Afmetingen
Lengte:	10,30 m
Hoogte:	4,90 m
Spanwijdte:	12,50 m
Vleugeloppervlak:	32,50 m²
Gewicht
Leeggewicht:	4175 kg
Brandstofgewicht:	{{{Brandstof}}} kg
Wapenlast:	{{{Wapengewicht}}} kg
Startgewicht:	6350 kg
Max. gewicht:	6654 kg
Laadvermogen:	{{{Laadvermogen}}}
Krachtbron
Motor(en):	1× Pratt & Whitney R-2800-18W Double Wasp 18-cilinder radiaal
Propeller(s):	{{{Propeller}}}
Stuwkracht:	{{{Stuwkracht}}} kN
Vermogen:	1827 kW
Prestaties
Kruissnelheid:	{{{Kruissnelheid}}}
Topsnelheid:	717 km/u
Klimsnelheid:	15,8 m/s
Vliegbereik:	{{{Bereik}}} km
Actieradius:	met externe brandstoftanks 2510 km
Dienstplafond:	12650 m
Bewapening
Boordgeschut:	6 × 12,5 mm Browning M2 mitrailleurs, 4×20 mm Hispano Mk.II kanon op varianten F4U-4B and -4C
Ophangpunten:	{{{Ophangpunten}}}
Bommen:	2×450 kg bommen zonder raketten
Raketten:	8×127 mm raketten zonder bommen
Luchtvaartportaal

De Vought F4U Corsair is een jachtvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog.

Het is vooral bekend om zijn karakteristieke "inverted-gull" vleugel. Die was ontworpen om het landingsgestel zo klein mogelijk te houden. De F4U was eigenlijk bedoeld als een vliegdekschip-vliegtuig, maar werd vooral in de Grote Oceaan ingezet als grondjager en jager voor de "dog fights" tegen de Japanners.

De Vought F4U serie jachtvliegtuigen, Corsair genaamd, was één van de 'groten' in de luchtgevechten van de Tweede Wereldoorlog. De machine was snel, stevig gebouwd en kon met zijn zes mitrailleurs een geduchte vuurkracht ontwikkelen, terwijl ook de bommenlading niet te verwaarlozen was. Wegens de grote landingssnelheid werd de Corsair aanvankelijk door de Amerikaanse marine geweigerd als jachtvliegtuig voor de vliegdekschepen. Maar na de successen bij de mariniers en het gebruik als carrier-vliegtuig bij de Britse marine, werd de Corsair toch door de Amerikaanse marine aanvaard.

Het eerste type vloog in mei 1940 en kwam in februari 1943 in de oorlog terecht. De Corsair was vooral bewapend met bommen, geïntegreerde machinegeweren en raketten. Het type werd zelfs nog na de Tweede Wereldoorlog gemaakt, maar de wartime varianten zijn het meest geproduceerd; van de F4U-1 zijn er 4399 in vijf varianten gemaakt, van de F4U-4 zijn 2615 vliegtuigen ook in vijf varianten gemaakt. Er zijn ook F4U's in andere fabrieken gemaakt: 4006 bij Goodyear gebouwde FG-1's in drie varianten en 735 bij Brewster gebouwde F3A-1's, in drie varianten.