Gerald Ford
Van Wikipedia
| Gerald Ford | |
|---|---|
 |
|
| 38e president van de Verenigde Staten | |
| Ambtstermijn | 9 augustus 1974 - 20 januari 1977 |
| Voorganger | Richard Nixon |
| Opvolger | Jimmy Carter |
| Geboortedatum | 14 juli 1913 |
| Geboorteplaats | Omaha, Nebraska |
| First Lady | Elizabeth Bloomer ("Betty") |
| Politieke partij | Republikeinse partij |
| Vicepresident | Nelson Rockefeller |
| Handtekening |  |
Gerald Rudolph Ford, Jr., (geboren als Leslie Lynch King, Jr. (Omaha (Nebraska), 14 juli 1913 - Rancho Mirage (Californië), 26 december 2006) was van 1973 tot 1974 de 40e vicepresident en van 1974 tot 1977 de 38e president van de Verenigde Staten. Hij is de tot nu toe enige president in de geschiedenis die noch als president noch als vicepresident door de bevolking werd gekozen. Ford was de oudste nog in leven zijnde ex-president, en op 12 november 2006 volgde hij Ronald Reagan op als de oudste oud-president in de Amerikaanse geschiedenis ooit. Na zijn dood is George Bush senior de oudste nog in leven zijnde ex-president.
[bewerk] Presidentschap
Ford was Republikeins fractieleider in het Huis van Afgevaardigden toen hij vicepresident Spiro Agnew opvolgde, die aftrad wegens corruptie. Kort daarvoor was aan de grondwet een bepaling toegevoegd die het Congres machtigde om in een vacature vicepresident te voorzien. Tot dan toe gold de Speaker van het Huis van Afgevaardigden als tussentijdse opvolger van de vicepresident.
Ford werd president van de Verenigde Staten van Amerika na het aftreden van president Richard Nixon vanwege het 'Watergate-schandaal'. Na zijn aantreden, verleende Ford Nixon vrijwaring van rechtsvervolging. Deze beslissing werd hem zeer kwalijk genomen door een groot deel van het Amerikaanse volk. Ford zette de door zijn voorganger ingezette ontspanningspolitiek met de toenmalige Sovjet-Unie voort. In 1975 liet hij het Amerikaanse leger definitief uit Vietnam wegtrekken.
Tijdens zijn ambtstermijn hadden de Verenigde Staten nog steeds te maken met economische problemen. Nadat hij bij de verkiezing van de Republikeinse presidentskandidaat bijna was verslagen door de latere president Ronald Reagan werd hij bij de presidentsverkiezingen van november 1976 voorbijgestreefd door zijn Democratische tegenstander Jimmy Carter.
[bewerk] Levensloop
Ford groeide op in Grand Rapids, Michigan. Hij werd herdoopt onder zijn bekende naam, nadat hij als kind werd geadopteerd door de tweede echtgenoot van zijn moeder. Hij was een goed American football-speler. Zijn team van de University of Michigan was twee seizoenen ongeslagen. In 1934 werd Ford gekozen als most valuable player. Daarna volgde hij een rechtenstudie aan de Yale-universiteit.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende hij onder andere op een vliegdekschip, dat in gevechten betrokken was bij Saipan en de Filipijnen. In december 1944 verloor hij bijna het leven toen zijn schip in een orkaan verzeild raakte.
In 1949 werd Ford voor het eerst gekozen in het Huis van Afgevaardigden. Tijdens zijn eerste campagne bezocht hij veel boeren en beloofde hen hun koeien te komen melken als hij gekozen zou worden. Kennelijk is hij deze belofte nagekomen. Als Congreslid was hij het meest actieve lid van de Commissie-Warren die de moord op president Kennedy onderzocht. Van 1965 tot 1973 was hij fractieleider van de Republikeinen. In die tijd was hij een verklaard tegenstander van de Democratische president Lyndon Johnson; hij vond diens sociale plannen te ver gaan en de militaire inzet in Vietnam niet ver genoeg.
Tijdens zijn presidentschap werden twee moordaanslagen op Ford gepleegd. Op 5 september 1975 lukte het een volgelinge van Charles Manson een wapen op zijn buik te richten. Zeventien dagen later werd een tweede aanslag verijdeld.
In 1980 was Ford bijna de running mate van Ronald Reagan geworden, maar hij wilde als vicepresident een aantal nieuwe bevoegdheden, vooral op het terrein van de buitenlandse politiek. Daarom koos Reagan uiteindelijk voor George H.W. Bush. Sinds zijn presidentschap ontwikkelde Ford zich enigszins tot woordvoerder van de linkervleugel van de Republikeinen; zo sprak hij zich herhaaldelijk uit tegen een verbod op abortus en vóór gelijke rechten voor homoseksuelen. Hij was een van de weinige Republikeinen die tegen de impeachment (afzettingsprocedure) van de Democratische president Bill Clinton was.
Na zijn presidentschap raakte Ford goed bevriend met de man die hem in 1976 versloeg, Jimmy Carter. Samen deden ze in 2000 een poging de impasse die ontstond tijdens de presidentsverkiezingen te doorbreken.
De laatste jaren sukkelde hij met zijn gezondheid. In 2000 werd hij tweemaal getroffen door een lichte beroerte en in 2004 kon hij voor het eerst van zijn leven de Republikeinse Conventie niet bijwonen. Later werd hij drie keer in het ziekenhuis opgenomen, onder andere voor een longontsteking.
Op 26 december 2006 overleed Gerald Ford op 93-jarige leeftijd. Vanaf 30 december 2006 waren er zes dagen van nationale rouw in de VS. Op 3 januari 2007 werd hij begraven.
[bewerk] Externe links
- NRC 27 dec 2006 - Gerald Ford (1913-2006). Altijd besmet gebleven door Watergate
- Trouw 27 dec 2006 - In memoriam Gerald Ford/ Ongekozen president met loodzware erfenis
| {{{afb_links}}} | President van de Verenigde Staten | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Washington - J. Adams - Jefferson - Madison - Monroe - J.Q. Adams - Jackson - Van Buren - W.H. Harrison - Tyler - Polk - Taylor - Fillmore - Pierce - Buchanan - Lincoln - A. Johnson - Grant - Hayes - Garfield - Arthur - Cleveland - B. Harrison - Cleveland - McKinley - T. Roosevelt - Taft - Wilson - Harding - Coolidge - Hoover - F.D. Roosevelt - Truman - Eisenhower - Kennedy - L.B. Johnson - Nixon - Ford - Carter - Reagan - G.H.W. Bush - Clinton - G.W. Bush |
