Herulen
Van Wikipedia
De Herulen waren een Oost-Germaans volk, verwant aan de Goten. Waarschijnlijk waren ze oorspronkelijk woonachtig aan de Oostzeekust.
De Herulen werden voor het eerst door Romeinse geschiedschrijvers genoemd in de 3e eeuw n.Chr., tijdens de regeerperiode van keizer Gallienus. Samen met hun bondgenoten, de Goten, vielen ze de Romeinen aan en plunderden zowel Byzantium als Athene in 267. Twee jaar later werden ze echter compleet verslagen door de Romeinen in de Slag bij Naissus (Niš in Servië).
Als bondgenoten van de Saksen voeren Herulen in 409 aanvallen uit op de kust van Gallië en in 460 en 465 werden ze in Galicië (Spanje) gesignaleerd.
Tegen het eind van de 4e eeuw vielen de Herulen onder de heerschappij van de Ostrogoten en, nadat de Ostrogoten onder koning Ermanarik in 375 verslagen werden door de Hunnen, onder heerschappij van de Hunnen. Na de dood van Attilla en de val van het Hunnenrijk in 454 vestigden sommige Herulen zich in Zuid-Slowakije, bij de rivieren de Theiss en de Mureş, en stichtten daar een koninkrijk. Omstreeks 500 was Rudolf koning van deze Herulen en grensde hun gebied in het zuiden aan de Ostrogoten, links van de Donau in Hongarije aan de Langobarden en verder stroomafwaarts aan de Gepiden.
De Herulenleider Odoaker onttroonde de laatste keizer van het West-Romeinse Rijk, Romulus Augustulus, in 476 en werd koning van Italië. Hiermee kwam een eind aan het West-Romeinse Rijk en begonnen de Middeleeuwen. Odoaker werd in 493 verslagen en vermoord door de Ostrogoten, die de heerschappij over Italië overnamen.
Ten tijde van het bewind van Eurik (466-484) vochten er Herulen als bondgenoten aan de zijde van de Visigoten tegen de Merovingen. Uiteindelijk werden deze Herulen verslagen door de Franken en vestigden zich aan het einde van de vijfde eeuw in zuidelijk Zweden.
De Herulen in het koninkrijk van Rudolf raakten in oorlog met de Langobarden. In 510 vielen deze onder leiding van koning Wacho het gebied van de Herulen binnen en vernietigden het koninkrijk. Rudolf sneuvelde in de strijd. Het merendeel van de overwonnen Herulen voegde zich hierna bij de Langobarden, een minderheid sloot zich aan bij de Gepiden. Veel Herulen vochten hierna in het leger van het Byzantijnse Rijk. Duizenden dienden in de persoonlijke lijfwacht van de Byzantijnse generaal Belisarius.
| Germaanse volken |
| Alemannen | Ambronen | Ampsivaren | Angelen | Angrivariërs | Asdingen | Bataven (Batavieren) | Bavarii | Boii (of Bojers)| Bructeren | Bourgondiërs | Chamaven | Chasuarii | Chauken | Cherusken | Chatten | Dulgubnii | Eburonen | Fosi | Franken | Frisii | Gepiden | Goten | Harii | Helisiërs | Herulen | Hermunduren | Juten | Kaninefaten | Kimbren | Lakringen | Langobarden | Lemovii | Lombarden | Lugiërs | Manimiërs | Marcomannen | Marobudui | Mattiakken | Naharvalen | Nemeten | Nerviërs | Ostrogoten | Quaden | Rugiërs | Saksen | Semnonen (soms Semonen) | Silingen | Sitones | Skiren |Sueben | Suionen | Sugambren | Tencteren | Teutonen | Toxandriërs | Trevi | Triboken | Tubanten | Tudri | Ubiërs | Usipeten | Vandalen | Vangionen | Visigoten | Warnen (of Varni)
|
