Rage Against the Machine
Van Wikipedia
| Rage Against the Machine | ||||
|---|---|---|---|---|
| Jaren actief | 1991-2000 | |||
| Oorsprong | Los Angeles, Californië (V.S.) | |||
| Genre(s) | Rapcore; Alternatieve rock |
|||
| Label(s) | Sony BMG Epic Records |
|||
| Manager | ||||
| Andere acts | {{{andere acts}}} | |||
|
|
||||
|
|
||||
| Leadzanger | Zack de la Rocha | |||
| Gitarist | Tom Morello | |||
| Bassist | Tim Commerford | |||
| Drummer | Brad Wilk | |||
| {{{functie9}}} | {{{lid9}}} | |||
| {{{functie10}}} | {{{lid10}}} | |||
| {{{functie11}}} | {{{lid11}}} | |||
| {{{functie12}}} | {{{lid12}}} | |||
|
|
||||
| {{{oudfunctie9}}} | {{{oudlid9}}} | |||
| {{{oudfunctie10}}} | {{{oudlid10}}} | |||
| {{{oudfunctie11}}} | {{{oudlid11}}} | |||
| {{{oudfunctie12}}} | {{{oudlid12}}} | |||
| www.ratm.com | ||||
| IMDb-profiel | ||||
|
|
||||
Rage Against the Machine was een Amerikaanse rockband uit de jaren ’90. In 1992 brak de band door met hun album Rage Against the Machine, met daarop hun bekendste single Killing in the Name. Daarna brachten zij nog 3 albums uit waarvan een coveralbum (Renegades). In 2000 brak leadzanger Zack de la Rocha met de rest van de band en ging een solocarrière aan. De overige bandleden vormden met Soundgarden-zanger Chris Cornell Audioslave. In 2007 staan 4 reünie-concerten gepland.
De band werd in was één van de eersten die de genres hardrock en rap combineerden tot rapcore. Tevens stonden zij bekend om hun socialistische teksten en politieke acties binnen en buiten de muziek. De bandleden keerden zich veelvuldig tegen het kapitalisme en boden hun steun aan kleine socialistische groeperingen.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
[bewerk] Verklaring naam
Voordat Rage Against the Machine was gevormd, zat Zack de la Rocha in de band Inside Out. Zij hadden op dat moment een lied genaamd Rage Against the Machine. Dit zou tevens de naam zijn van hun tweede album. Maar het album zou er nooit komen vanwege een breuk tussen de bandleden. Toen De la Rocha met Morello een nieuwe band op wilden richten, viel de keuze al snel op Rage Against the Machine. Morello zei hier in 1992 het volgende over:
 |
De machine kan van alles zijn, van de politie in Los Angeles die automobilisten uit hun auto sleuren, tot moes slaan en hiermee wegkomen, tot het internationale kapitalistische mechanisme dat je tot een hersenloze plant vormt zonder echt na te denken over het systeem en van weekend naar weekend leeft.[1] |  |
[bewerk] Begin
Rage Against the Machine werd in 1991 in Californië gevormd. Zack de la Rocha speelde eerder in hardcorebands als Headstance, Farside en Inside Out en Morello in Lock Up. De la Rocha en Tim Commerford kenden elkaar al sinds de basisschool. Morello woonde oorspronkelijk in Libertyville, Illinois maar verhuisde naar Los Angeles om een muziekcarrière te beginnen. Drummer Brad Wilk kwam uiteindelijk bij de band doordat hij reageerde op een advertentie van Morello. [2]
Het eerste concert wat de band speelde, was in een huiskamer in Orange County, Californië. Het huis was van een vriend van Commerford. In 1992 bracht de band een zelfgemaakte cassette uit. Op deze cassette staan 12 nummers, waaronder Bullet in the Head, een single die later ook een plaats op Rage’s debuutalbum krijgt. Met deze cassette, die 5.000 keer verkocht werd, speelde de band zich in het oog bij platenlabel Epic. De overgang naar deze 'major' deed veel vroegere fans twijfelen aan de integriteit van de band. Toch bracht Rage eind 1992 het debuutalbum Rage Against the Machine uit, met daarop de hits Killing in the Name en Bombtrack. Datzelfde jaar begint de band ook veelvuldig te touren. Ze spelen onder andere op Lollapalooza en enkele Europese podia.
Hierna volgden vier jaren van werk aan een opvolger, waarin door de media veel gespeculeerd werd over het uiteengaan van de band. Om de onderlinge band te versterken verhuisden de vier leden naar één gezamenlijk huis in Atlanta. Daar probeerden ze een nieuw album op te nemen, wat mislukte. Meer succes hadden ze toen de band terug ging naar Los Angeles. [3] Het tweede album Evil Empire kwam in 1996 echter op de hoogste positie binnen in de Amerikaanse albumlijsten. De groep ging op toernee met de hiphoppers van Wu-Tang Clan en bleef politiek actief, met als opmerkelijkste feiten een optreden op het benefietconcert voor de ter dood veroordeelde Mumia Abu-Jamal en het openlijk sympathiseren met de Peruaanse communistische guerrillabeweging Lichtend Pad (Sendero Luminoso) die door onder meer de Europese Unie als terroristisch wordt beschouwd.
In 1997 speelden De la Rocha en Morello in de debuutshow van Radio Free L.A., een show die op talloze radiostations en op het internet te horen was. Samen met de twee speelden Flea (Red Hot Chili Peppers) en Steven Perkins (Porno for Pyros).
In 1999 kwam het album The Battle of Los Angeles uit. Ook dit album bereikte de nummer één-positie en werd dubbel-platina.
In oktober 2000 — terwijl er een live-album in de maak zou zijn — kondigde De la Rocha plotseling zijn vertrek bij de band aan. Er kwam nog wel een laatste Rage-album, Renegades, met daarop covers, maar De la Rocha ging werken aan een solo-project, terwijl de rest van de band op zoek ging naar een nieuwe zanger. Deze werd gevonden in Soundgarden-frontman Chris Cornell, en zo werd de nieuwe band Audioslave gevormd. In 2003 verscheen uiteindelijk het live-album, vergezeld van een dvd-uitvoering.
[bewerk] Na Rage Against the Machine
Geruchten gaan in de pers dat na de opsplitsing er geen goede relatie zou zijn tussen de bandleden. Zij ontkennen dit echter. Tim Commerford beweert dat hij en Zack de la Rocha vaak samen gaan surfen, terwijl Tom Morello ook contact heeft met De La Rocha. Zack de la Rocha begon aan een solo-album te werken, maar liet dit schieten nadat hij samen met Trent Reznor (Nine Inch Nails) kon werken. Samen namen zij een album op, maar deze is nooit uitgebracht. Samen met DJ Shadow bracht De la Rocha in 2003 de single March of Death uit. Dit was een protest tegen de Irakoorlog en was gratis te downloaden van het internet. Tom Morello creëerde een alias, The Nightwatchman, waarmee hij politiek-gerichte folkmuziek maakt. Zijn eerste soloalbum One Man Revolution komt op 24 april 2007 uit. In 2007 gaat Morello veelvuldig toeren. Hij is onder andere te zien op Pinkpop 2007.
 Zie Audioslave voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Na het vertrek van Zack de la Rocha wilden de overige bandleden een nieuwe leadzanger voor de band zoeken. De namen van Rey Oropeza, B-Real en Chuck D werden genoemd. Uiteindelijk besloten de bandleden Rage Against the Machine achter zich te laten. Producer Rick Rubin stelden de drie voor aan ex-Soundgarden-frontman Chris Cornell. Ze speelden samen een sessie en besloten daarna een album op te nemen en te kijken waar het schip zou stranden. De nieuwe band, genaamd Audioslave, schrijft ongeveer 20 nummers. Eén daarvan, Cochoise, wordt de eerste single. Het debuutalbum Audioslave werd op 19 november 2002 uitgebracht en werd 3x platina. Tijdens concerten van Audioslave werden regelmatig nummers van Soundgarden en Rage Against the Machine gespeeld, zoals Bulls on Parade, Killing in the Name en Sleep Now in the Fire. Een nieuwe mijlpaal bereikte de band op 31 mei 2005, als ze als eerste Amerikaanse rockband in Cuba spelen.
Het tweede album Out of Exile komt op 24 mei 2005 uit. De band gaat veelvuldig toeren, waaronder op Live 8 (Berlijn). Een ruime jaar na het tweede album komt Revelations uit. Na het uitbrengen van dit album wordt er niet getoerd. Chris Cornell begon zich op zijn solo-carrière te richten, terwijl Tom Morello met The Nightwatchman zijn eigen project had. Op 15 februari maakt Cornell bekend dat hij uit Audioslave stapt. Daarmee tekent hij het einde van de band.
[bewerk] Reünie
Nog voordat Audioslave ophoudt met bestaan, komen er in januari 2007 berichten dat Rage Against the Machine bij elkaar zou komen voor een concert op het Coachella Valley Music and Arts Festival in Californië. Dit wordt het eerste optreden voor de band sinds september 2000. Enkele dagen later wordt (onder andere door de band's website) bevestigd dat zij op 29 april 2007 zullen optreden als festival-afsluiter. Vermoedens over een definitieve terugkeer van Rage Against the Machine worden sterker als Chris Cornell besluit uit Audioslave te stappen. Later worden er nog 3 optredens gepland op het Rock The Bells Festival (vindt plaats in New York en Californië). Daar treden zij samen met de Wu-Tang Clan op. De band noemt deze concerten een protest tegen de rechts-georiënteerde Bush-administratie. [4]
[bewerk] Muziekstijl
Vanaf zijn jeugd was De la Rocha geïnteresseerd in zowel hardcore als hiphop. In de rapwereld luisterde hij vooral naar Public Enemy en KRS-One. Morello haalde zijn inspiratie vooral uit hardrock en punk (en artiesten zoals Black Sabbath en Sex Pistols). Samen met Commerford’s jazz-invloeden en Wilk’s hiphop-achtige drums werd Rage Against the Machine een unieke combinatie. Zij waren een van de eerste artiesten die rapcore bekendheid gaf.
Eén van de kenmerken van de band is dat ze geen samples, keyboards en synthesizers gebruiken. Dit staat ook vermeld op de albums. [5]
[bewerk] Politiek statement
Rage Against the Machine staat bekend om een linksgeoriënteerde statements en acties. Daarmee hebben ze zich meerdere malen tegen de Amerikaanse regering gekeerd. In 1999, tijdens het Woodstock-festival, liet de band op het podium een Amerikaanse vlag uitbranden terwijl ze aan het spelen waren. De band is echter niet tegen de Verenigde Staten, zoals Tom Morello vermeldt:
|
Ik ben er enorm trots op dat ik Amerikaan ben. Ik ben van mening dat wat de Amerikaanse corporate-controlled regering doet, schaamteloos is. Maar in de V.S. is er een strijdvaardige cultuur aanwezig waar ik graag bij wil horen. Ik bedoel niet de traditie van de slavernij, maar de traditie van Frederick Douglasses, de Underground Railroads, de Chief Josephs, de Joe Hills, en de Huey P. Newtons. Er is zoveel waar een Amerikaan trots op kan zijn, maar waar hij niets van afweet. De moed en de durf die de vakbondsleiders rond 1900 hadden, is bewonderenswaardig. Er waren mensen die overzee worden gestuurd en vechten voor Uncle Sam's Wall Street-oorlogen... maar deze mensen wisten waar ze voor vochten. Dat is moed. | |
Andere punten waar de band voor streed waren de vrijlating van Black Panther-activist Mumia Abu-Jamal (die ter dood is veroordeeld) en Leonard Pelier, een lid van de American Indian Movement. Ook ondersteunden ze de Communistische Partij van Peru (ook wel Lichtend Pad), wat te zien is in de videoclip van Bombtrack. Daarnaast ondersteunt de band, en vooral De la Rocha, de EZLN, het Zapatistisch Nationaal Bevrijdingsleger.
[bewerk] Rage Against the Machine (1992)
Op de cover van het album is de beroemde foto van de Vietnamese monnik Thích Quảng Ðức te zien. In 1963 stak hij zichzelf op een druk kruispunt in brand, waardoor hij levend verbrandde. Dit protest was gericht op Ngô Đình Diệm, de door de Verenigde Staten gesteunde leider van Zuid-Vietnam. De teksten van het album gaan vooral over de sociale ongelijkheid in de Verenigde Staten. De cover van de single Bombtrack bevat de bekende foto van Che Guevara (genomen door Alberto Korda). De single Killing in the Name gaat over het racisme in politiekorpsen. De tekst van Bullet in the Head beweert dat de Amerikaanse regering de bevolking onder controle houdt door manipulatie van de media.
[bewerk] Evil Empire (1996)
De titel Evil Empire werd het eerst gebruikt door president Ronald Reagan, die met deze term het voormalige Sovjet-Unie aan wilde geven. Het is onbekend wanneer de term als eerste werd gebruikt; ergens tussen 1982 en 1983. Reagan was van mening dat de Sovjet-Unie een totalitaire en kwaadaardige staat was. Toen de bekendheid van de term groeide, kwam er steeds meer kritiek op Reagan voor het gebruik ervan. De teksten waren wat gevarieerder dan het debuutalbum. In People of the Sun geeft de band haar steun aan Zapatistische leger (ook wel EZLN). Deze beweging is vernoemd naar Emiliano Zapata en verzet zich sinds 1994 tegen de Mexicaanse regering. Ook behandelt dit nummer onderwerpen als de vernietiging van het Azteekse Rijk door de Spanjaarden en de Zoot Suit Riots in 1943. Dit vond plaats in Los Angeles. De single Tire Me zou door Zack de la Rocha geschreven zijn om de door van Richard Nixon te vieren. De single Down Rodeo behandelt de verschillen tussen arm en rijk in de Verenigde Staten, en wat de gevolgen zouden zijn als de armen in opstand zouden komen.
[bewerk] The Battle of Los Angeles (1999)
Op de cover van het album (ontworpen door Joel Jaramillo) zijn de contouren van een persoon te zien die zijn rechtervuist in de lucht steekt. Dit teken betekent Power to the People en kwam voor het eerst in de bekendheid door John Lennon en zijn gelijknamige single. Dezelfde gebalde vuist is te zien op de cover van de single Testify. Guerrilla Radio gaat over de presidentsverkiezingen van de Verenigde Staten in 2000 tussen George W. Bush en Al Gore. Het is ook een statement over de democratie in de V.S., die te verwaarlozen zou zijn. De tekst van Sleep Now in the Fire gaan vermoedelijk over hebberigheid. Daarbij doelen ze onder andere op de kolonisatie van de Spanjaarden in de Verenigde Staten en de slavernij in de 19e eeuw. Ook levert de band kritiek op enkele acties van de Amerikaanse regering door de jaren heen, zoals de atoombom op Hiroshima en het gebruik van Agent Orange in de Vietnamoorlog.
[bewerk] Controversie
[bewerk] Lollapalooza
Op 18 juli 1993 speelt Rage Against the Machine op Lollapalooza in Philadelphia. De band verschijnt geheel naakt op het podium met alleen een stuk duct tape op hun monden. Op de lichamen van de bandleden zijn de letters PMRC te zien, wat voor Parents Music Resource Center staat. Deze groep werd opgericht door Tipper Gore en strijdt voor censuur in muziek. De band bleef 14 minuten in hun positie staan, zonder ook maar één noot te spelen. Na 10 minuten begon het publiek zich te keren tegen de actie. Enkele dagen later geeft de band een gratis concert ter compensatie.
[bewerk] Saturday Night Live-incident
Op 13 april 1996 werd Rage Against the Machine uitgenodigd voor een optreden in de Amerikaanse show Saturday Night Live. De presentator van die avond was miljardair Steve Forbes. De band had zich vooraf tegen Forbes gekeerd en wilde dit tonen door omgekeerde Amerikaanse vlaggen voor hun versterkers te hangen. Dit werd ook al in de repetitie gedaan. Toen werd de band gesommeerd om de vlaggen te verwijderen. Omdat de band vlak voor de live-uitzending de vlaggen weer terug hing, kwamen enkele mensen van NBC op het podium om de vlaggen te verwijderen. De mensen van NBC gaven als reden dat de sponsors dit als negatief zouden ervaren. Ook zouden ze stukken uit Rage’s tweede nummer (Bullet in the Head) schrappen vanwege tijdgebrek.
De band speelde het eerste nummer (Bulls on Parade). Na dit nummer kwamen mensen van NBC die de band verzochten onmiddellijk het pand te verlaten. Tim Commerford reageerde woedend en bestormde de kleedkamer van Forbes, waarbij hij stukken van de gescheurde Amerikaanse vlag naar binnen werpte.
Volgens Morello was dit puur een actie om Forbes te beschermen. Achter de schermen zouden namelijk familieleden en vrienden van Forbes aanwezig zijn. Morello zei wel dat het personeel van Saturday Night Live de actie betreurde en achter de band stond. [6][7]
[bewerk] Opname videoclip Sleep Now in the Fire
De videoclip voor Sleep Now in the Fire werd geregisseerd door Michael Moore. De clip begint met een shot op de Wall Street-beurs met de melding dat op maandag verschillende records zijn gebroken en op dinsdag dat Rage Against the Machine niet op Wall Street zal spelen (met toenmalig burgemeester van New York City Rudolph Giuliani in beeld).
Dan, op woensdag is de band toch te zien op een klein podium dat voor de hoofdingang van de NYSE staat. Als de band speelt, zijn verschillende politieagenten actief om de boel te bedaren. In het publiek staan veel mensen mee te springen op de muziek, waaronder zakenmensen die op Wall Street werken. Tijdens de opnames werd Michael Moore een uur lang vastgehouden door de politie (zijn arrestatie is te zien in de clip). Tevens moest de NYSE om 3 uur ’s middags hun deuren sluiten omdat er teveel mensen kwamen opdagen om de opnames te zien.
[bewerk] 2000 Democratic National Convention
In 2000 hield de band een protest-concert tijdens het 2000 Democratic National Convention. Tijdens deze bijeenkomst zou democraat Al Gore als presidentskandidaat naar voren worden geschoven. Enkele maanden vantevoren had MTV al plannen om tijdens de DMC een concert in Los Angeles te houden. MTV-kijkers besloten dat Rage Against the Machine de ideale band zou zijn om daar op te treden. De autoriteiten in Los Angeles verboden het concert echter waardoor MTV zich terug trok. Op 14 augustus hielden zij echter toch hun concert, op hetzelfde moment als de speech van toenmalig president Bill Clinton.
[bewerk] 2000 MTV Video Music Awards-incident
Tijdens de MTV Video Music Awards van 2000 ging de award voor Best Rock Video naar Limp Bizkit. Nadat zanger D'Angelo en Jennifer Lopez de award overhandigde aan Fred Durst, klom Tim Commerford plotseling in het decor van de show en dreigde te springen. Toen Durst de actie van Commerford zag, riep hij: “Stage dive, dude”. Nadat Durst klaar was met zijn speech, “bedankte” gitarist Wes Borland Commerford ook nog door "Thanks to that guy right there!" te roepen. Aan het eind zei Durst ook nog "And this guy's a pussy cause he won't jump." Dat was reden genoeg voor MTV om naar de reclames te gaan. Commerford en zijn bodyguard moesten één nacht in de cel verblijven. Naar verluidt vertrok Zack de la Rocha onmiddellijk na de actie van Commerford omdat hij het er niet mee eens was.
[bewerk] Discografie
[bewerk] Albums[bewerk] Studio-Albums
[bewerk] Live albums[bewerk] DVD’s
|
[bewerk] Singles
|
[bewerk] Awards
| Jaar | Prijs | Categorie | Single |
|---|---|---|---|
| 1996 | MTV Video Music Awards | Best Rock Video | Bulls on Parade (genomineerd) |
| 1997 | Grammy Awards | Best Metal Performance | Tire Me (gewonnen) |
| 1997 | Grammy Awards | Best Hard Rock Performance | Bulls on Parade (genomineerd) |
| 1997 | MTV Video Music Awards | Best Rock Video | People of the Sun (genomineerd) |
| 1998 | Grammy Awards | Best Hard Rock Performance | People of the Sun (genomineerd) |
| 1999 | Grammy Awards | Best Metal Performance | No Shelter (genomineerd) |
| 2000 | MTV Video Music Awards | Best Rock Video | Sleep Now in the Fire (genomineerd) |
| 2001 | Grammy Awards | Best Hard Rock Performance | Guerilla Radio (gewonnen) |
| 2002 | Grammy Awards | Best Hard Rock Performance | Renegades of Funk (genomineerd) |
[bewerk] Zie ook
- Audioslave
- Axis of Justice
- Rick Rubin
[bewerk] Referenties
| Bronnen en referenties: |
|
Referenties:
|
[bewerk] Externe link
- Officiële website Rage Against the Machine
- Website Rage Against the Machine bij Epic Records
- Eigen website Zack de la Rocha
| Rage Against the Machine |
|---|
| Zack de la Rocha | Tom Morello | Tim Commerford | Brad Wilk |
| Studioalbums |
|
Rage Against the Machine (1992) | Evil Empire (1996) | The Battle of Los Angeles (1999) | Renegades (2000) |
| Overige Albums |
|
Live & Rare (1998) | Live at the Grand Olympic Auditorium (2003) |
| Singles |
|
Killing in the Name (1992) | Bombtrack (1993) | Bullet in the Head (1993) | Freedom (1994) | Bulls on Parade (1996) | People of the Sun (1996) | Tire Me (1996) | Down Rodeo (1996) | Vietnow (1997) | The Ghost of Tom Joad (1998) | No Shelter (1998) | Guerrilla Radio (1999) | Sleep Now in the Fire (2000) | Testify (2000) | Calm Like a Bomb (2000) | Renegades of Funk (2000) | How I Could Just Kill a Man (2001) |
| Gerelateerde onderwerpen |
| Audioslave | Lock Up
|
