Marias lovsong
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Marias lovsong er lovsongen Jomfru Maria i følgje Evangeliet etter Lukas kvad då ho vitja søskjenbarnet sitt, Elisabet, på Maria besøksdag. Den latinske hymnen vert innleia med orda Magnificat anima mea Dominum (Luk. 1,46), derav namnet Magnificat.
I studentmaallaget si bibelomsetjing frå 1921 er lovsongen gjengjeve slik:
- «Mi sjæl høglovar Herren
- Mitt hjarta gleder seg i Gud, min Frelsar!
- Han tenkte paa si ringe tenestekvinna!
- For ifraa denne stund
- Skal alle ætter kalla meg for sæl.
- Stort er det han for meg hev gjort den Megtige,
- Og heilagt er hans namn;
- Fraa ætt til ætt hans miskunn naar
- Mot deim som ottast honom.
- Velduge verk so gjer hans sterke arm;
- Storlaatne spreider han for ver og vind
- Med deira høgferds-hug;
- Han støyter hovdingar fraa høgsæte
- Og lyfter laage upp;
- Hungrige mettar han med gode gaavor,
- Og rikingar rek han tomhendte burt.
- Han sytte vel for Israel, sin svein;
- Til evig tid han minnast vil -
- So var hans ord til federn' vaare -
- Si miskunn mot Abraham og hans ætt.»
I liturgien er Marias lovsong eit høgdepunkt i kveldens tidebøn, Vesper (aftansong).
| Kristendommen |
 |
| Skrifter |
| Utøving |
|
Forbøn | gudsteneste | kyrkje | liturgi | nattverd | sabbat | sakrament |
[endre] Magnificat i musikken
Sidan 1400-talet har Magnificat ofte vore skrive som ein fleirstemmig komposisjon for kor eller orgel.
Mange komponistar har skrive musikk til Magnificat, blant dei Ludwig Senfl, Orlando di Lasso, Giovanni Pierluigi da Palestrina, Christóbal de Morales, Heinrich Schütz og Johann Sebastian Bach.
