Języki pidżynowe
Z Wikipedii
Języki pidżinowe (pidgin, pidżyn) - języki pomocnicze o uproszczonej morfologii i składni, a także o ograniczonym słownictwie, pochodzącym najczęściej z różnych języków. Nazwa pidżin pochodzi od chińskiej wymowy angielskiego słowa business (biznes).
Języki pidżinowe powstały na skutek przemieszania języków różnych grup społecznych w strefach ich kontaktów. Często używane na obszarach wielojęzycznych np. jako języki handlu, armii, na plantacjach, w skupiskach miejskich i przemysłowych, gdzie stykają się przedstawiciele różnych grup językowych.
Najczęściej spotykane w Azji, Afryce i Ameryce. Często powstają na bazie języków kolonizatorów (np. angielski, portugalski, hiszpański, francuski, rosyjski) bądź języków rozpowszechnionych na dużym obszarze (arabski, suahili czy zulu).
Języki pidżinowe przyjęte za języki etniczne noszą nazwę języków kreolskich.
[edytuj] Przykłady języków pidżinowych
- papiamento - Karaiby,
- pidgin English - Azja Wschodnia i Oceania,
- bislama - Oceania,
- Canton English - Chiny,
- Chinook Jargon - północno-wschodnia część Oceanu Spokojnego,
- krio - Sierra Leone,
- Michif - język Metysów kanadyjskich
- russenorsk - wśród rybaków Arktyki,
- spanglish - północny Meksyk i USA
