Krajowa Partia Emerytów i Rencistów
Z Wikipedii
| Krajowa Partia Emerytów i Rencistów |
|
|---|---|
| Lider | Tomasz Mamiński |
| Data założenia | 5 czerwca 1994 |
| Adres siedziby | ul. Nowogrodzka 7/9 lok. 35 00-513 Warszawa |
| Ideologia polityczna | Równość, demokracja |
| Poglądy gospodarcze | |
| Liczba członków | nieznana |
| Członkostwo międzynarodowe | brak |
| Europejska Grupa Parlamentarna | brak |
| Młodzieżówka | brak |
| Barwy | błękit, żółty |
| Obecni posłowie (%) |
brak |
| Obecni senatorowie (%) |
brak |
| Strona internetowa | www.kpeir.pl |
| Zobacz też | |
Krajowa Partia Emerytów i Rencistów (KPEiR) to polska partia polityczna o lewicowym programie, które opowiada się za zmniejszeniem długu publicznego, walką z monopolami. Nadrzędnym celem partii jest obrona ludzi starszych, emerytów, rencistów i osób niepełnosprawnych przed obniżaniem poziomu życia i degradacja społeczną.
Prezesem partii jest Tomasz Mamiński.
Spis treści |
[edytuj] Historia Krajowej Partii Emerytów i Rencistów
[edytuj] 1997
Liderami KPEiR w 1997 byli (według ogólnopolskiej listy kandydatów na posłów): Zenon Rumiński (szef partii), Jerzy Marek, Lucjan Patyk, Tomasz Mamiński, Eugeniusz Demski. W początkowym okresie swojego istnienia KPEiR postrzegana była jako organizacja wspierająca SLD co doprowadziło do powstania konkurencyjnej, prawicowej "partii emeryckiej" pod nazwą Krajowe Porozumienie Emerytów i Rencistów Rzeczypospolitej Polskiej. Przed wyborami do KPEiR dołączyło dwóch byłych posłów prawicy: Tadeusz Gąsienica-Łuszczek (wybrany z listy KPN) i Paweł Saar (wybrany z listy BBWR). W wyborach parlamentarnych 21 września 1997 KPEiR (komitet wyborczy zarejestrowany we wszystkich 52 okręgach wyborczych) uzyskuje 284 826 głosów, tj. 2,18% poparcia i nie wchodzi do parlamentu.
[edytuj] 1998
W wyborach samorządowych 11 października 1998 partia KPEiR zawarła porozumienie wyborcze z PSL i UP, pod nazwą Przymierze Społeczne.
[edytuj] 2001
Wybory parlamentarne w 2001 przynoszą pierwszy sukces, nowy szef partii, Tomasz Mamiński zostaje posłem z listy Koalicji SLD-UP, a ponadto KPEiR otrzymuje z budżetu państwa jednorazową dotację podmiotową w wysokości 1 mln 889 tys. 650 zł 14 gr oraz coroczną subwencję na działalność statutową (2002 - 704 tys. 982 zł; 2003 - 1 mln 007 tys. 117 zł; 2004 - 1 mln 973 tys. 409 zł; 2005 - 1 mln 973 tys. 409 zł).
[edytuj] 2002
Jednak już w 2002 poseł Tomasz Mamiński zostaje wykluczony z klubu SLD. W efekcie KPEiR startuje samodzielnie w wyborach samorządowych 27 października 2002 i zdobywa 127 299 głosów, tj. 1,14% poparcia, nie uzyskując mandatów w sejmikach województw. Niespodziewanie w odbywających się jednocześnie wyborach na Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy, Tomasz Mamiński popiera kandydata PO - Andrzeja Olechowskiego, który odpada jednak już w pierwszej turze wyborów.
[edytuj] 2004
W wyborach do Parlamentu Europejskiego 13 czerwca 2004 KPEiR tworzy nowe porozumienie wyborcze pod nazwą Koalicyjny Komitet Wyborczy KPEiR-PLD, na który głosowało 48 667 wyborców, czyli 0,80% elektoratu.
[edytuj] 2005
W wyborach parlamentarnych w 2005 KPEiR zakłada własny komitet wyborczy (pełnomocnik wyborczy - Tadeusz Kraśko, pełnomocnik finansowy - Ryszard Ruciński), który zostaje jednak rozwiązany.
[edytuj] 2006
W wyborach samorządowych 12 listopada 2006 KPEiR w większości województw blokuje swoje listy wyborcze z PO i PSL. W skali kraju zdobywa 358 708 głosów, tj. 2,97% poparcia i nie uzyskuje mandatów w sejmikach województw. Uzyskuje jednak 7 mandatów radnych (2 radnych powiatowych i 5 radnych gminnych).
