จ้วง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ชาวจ้วง(ภาษาจ้วง:Bouчcueŋь/Bouxcuengh;จีน:壮族 หรือ 壯族;พินอิน:Zhuàngzú) เป็นกลุ่มชนในกลุ่มชาติพันธุ์ไท-กะได มีประชากรมากที่สุด ราว 18 ล้านคน แต่พวกเขาเพิ่งยอมรับคำว่า จ้วง เป็นชื่อชนชาติ เมื่อทางการจีนใช้คำเขียนใหม่ที่มีความหมายในทางที่ดีขึ้น เพราะในสมัยราชวงศ์ซ้อง คำว่า จ้วง (僮) ใช้เรียกทหารที่เป็นจ้วง สมัยราชวงศ์หยวน ใช้ตัวอักษรจีน ที่แปลว่า ปะทะ สมัยราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง จนถึงสมัยก๊กมินตั๋ง เลี่ยนอักษรตัวแรกเป็นความหมายว่า "สัตว์" (獞) จนถึง พ.ศ. 2508 จึงเปลี่ยนเป็นตัวที่มีความหมายว่า เติบโต และแข็งแรง (壯/壮)^{[ต้องการแหล่งอ้างอิง]}

สารบัญ 1 ประวัติ 2 การแบ่งกลุ่มชาวจ้วง 3 ภาษา 4 วัฒนธรรม ความเชื่อ ศาสนา 5 อ้างอิง

[แก้] ประวัติ

ชาวจ้วงมีความเป็นมาค่อนข้างชัดเจน นับย้อนไปได้ไม่ต่ำ 5,000 ปี นอกจากในถิ่นที่อยู่จะพบหลักฐานทางโบราณคดีมากมาย เช่น ภาพเขียนโบราณที่ผาลาย กลองสัมฤทธิ์ที่เรียกว่า กลอมมโหระทึก ในปี พ.ศ. 2536 ยังขุดพบซากมนุษย์ยุคหินเก่าด้วยที่มีอายุประมาณ 50,000 ปี มีโครงกระดูกคล้ายกับชาวจ้วงในปัจจุบันด้วย ทั้งในบันทึกประวัติศาสตร์จีน ก็มีคนชื่อ ซีโอว และหลั้วเยว่ ถวายเครื่องบรรณาการให้ราชวงศ์โจว (เจา) ตั้งแต่ราว 3,000 ปีก่อน แสดงว่า จ้วงเป็นกลุ่มชนที่มีรัฐ และกษัตริย์แล้ว ก่อนยุคจิ๋นซีฮ่องเต้ ชื่อคนซีโอว และหลั้วเยว่ ค่อยๆหายไปจากประวัติศาสตร์จีน เพราะจีนเปลี่ยนชื่อเรียกกลุ่มคนเหล่านี้ไปเรื่อยๆ เมื่อถึงสมัยอู่หู บรรพบุรุษของชาวจ้วงถูกเรียกว่า "หลี่" สมัยสามก๊กก็ถูกเรียกว่า "เหลียว" สมัยราชวงศ์จิ้น ก็เรียกทั้งหลี่ และเหลียว

[แก้] การแบ่งกลุ่มชาวจ้วง

ปัจจุบันชาวจ้วงจะแบ่งเป็นกลุ่มใหญ่ๆได้สองกลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มจ้วงเหนือ และจ้วงใต้ จ้วงเหนืออยู่ที่เหนือของเขตปกครองตนเองกวางสี-จ้วง เป็นกลุ่มที่ใหญ่ ส่วนจ้วงใต้อยู่ทางใต้เป็นกลุ่มเล็กกว่า

[แก้] ภาษา

ใน 2 พวกนี้ ยังแบ่งเป็นกลุ่มต่างๆ ที่พูดภาษาถิ่นย่อยต่างๆ ลงไป 10 กว่ากลุ่มด้วยกัน พวกเขามักเรียกตัวเองตามตามชื่อดั้งเดิมของท้องถิ่นว่า ผู้ใหญ่ (ผู้ย้อย) ผู้นุง ผู้โท้ ผู้หล่าว ผู้บ้าน (ผู้ม่าน) ผู้ไร ฯลฯ แต่โดยสรุปแล้ว ชาวจ้วงมีภาษาคล้ายคลึงกับลาว และไทย แต่ภาษาจ้วง จะสะกดด้วยตัวอักษรที่ดัดแปลงมาจากอักษรละติน แต่ปัจจุบันชาวจ้วงก็สามารถใช้ภาษาจีนกลางได้

[แก้] วัฒนธรรม ความเชื่อ ศาสนา

นอกจากจะมีวัฒนธรรมคล้ายลาว และไทยแล้ว ชาวจ้วง จะนับถือกบ บ้านเรือนดั้งเดิมเป็นบ้านยกพื้น มีความเชื่อเรื่องขวัญ นับถือผีและบรรพบุรุษ ปู่เย่อพระยาแถน นอกจากนี้ ชาวจ้วงยังนับถือพระพุทธศาสนา ลัทธิเต๋า ศาสนาคริสต์ และยังนับถือศาสนาอิสลามอีกจำนวนหนึ่งด้วย

[แก้] อ้างอิง

• ประวัติศาสตร์ชนชาติไท ของ กัญญา ลีลาลัย

กลุ่มภาษาคำ-ไต > กลุ่มภาษาไต

กลุ่มเชียงแสน ไทดำ · ไทยวน (ล้านนา หรือ ไทยเหนือ) · ไทขาว · ไทย · ไทฮ่างตง · ไทแดง · พวน · ตูลาว กลุ่มลาว-ผู้ไท ลาว · ญ้อ · ผู้ไท · ไทยอีสาน กลุ่มไทพายัพ อาหม · อ่ายตน · คำตี่ · คำยัง · พ่าเก · ไทขึน · ไทใหญ่ (ฉาน) · ไทลื้อ · ไทเหนือ กลุ่มอื่นๆ ปายี · ไทถาน · ไทยอง · ไทหย่า ภาษาไต(อื่นๆ) จ้วง · นุง · ต่าย (โท้) · ตุรุง · นาง · ปูยี ชาวไทย ไทยกลาง · ไทยอีสาน · ไทยเหนือ · ไทยใต้ · ไทยโคราช · ไทยกลันตัน · ไทยไทรบุรี · ไทยปะลิศ · ไทยเกาะกง · ไทยโยเดีย · ไทยตะนาวศรี