Ισπανική γλώσσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

español o castellano
Ισπανικά
Ομιλείται σε: Κεντρική Αμερική, μεγάλα τμήματα της Νότιας Αμερικής, ορισμένα της Βόρειας Αμερικής, την Καραϊβική και την Ευρώπη
Oμιλητές: Περίπου 500 εκατομμύρια ομιλητές, (400 εκατομμύρια ως μητρική γλώσσα)
Κατάταξη: 2-4
Ταξινόμηση: Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες
  Ιταλικές γλώσσες
   Ρομανικές γλώσσες
    Ιταλοδυτικές
     Γαλατοϊβηρικές
      Ιβηρορομανικές
       Δυτικές Ιβηρικές
        Ισπανικά
Kατάσταση
Επίσημη γλώσσα: Ισπανία, Αργεντινή, Βολιβία, Χιλή, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ, Ισημερινή Γουινέα, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Νικαράγουα, Νέο Μεξικό (ΗΠΑ), Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Πουέρτο Ρίκο, Ουρουγουάη και Βενεζουέλα
Ρυθμιστής: Ένωση Ακαδημιών της Ισπανικής Γλώσσας (Asociación de Academias de la Lengua Española)
Κώδικες γλώσσας
ISO 639-1 es
ISO 639-2/Β spa
ISO 639-3 spa (Αγγλικά)
SIL SPN
Χάρτης του ισπανόφωνου κόσμου.


Τα ισπανικά (español) ή καστιλιάνικα (castellano) είναι μια ιβηρική ρομανική γλώσσα. Είναι η ευρύτερα ομιλούμενη ρομανική γλώσσα και η τέταρτη σε σειρά κατάταξης ομιλούμενη γλώσσα παγκοσμίως σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ενώ άλλες την κατατάσσουν δεύτερη ή τρίτη. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα από περίπου 402 εκατομμύρια ανθρώπους. Θεωρείται η δεύτερη πιθανώς σημαντική γλώσσα μετά την αγγλική σε ό,τι αφορά στον δυτικό κόσμο, εξαιτίας της αυξανόμενης χρήσης της στις ΗΠΑ, της σχετικής επιβολής της στην εκπαίδευση, της αυξανόμενης οικονομίας του ισπανόφωνου κόσμου, της επιρροής της στη μουσική βιομηχανία και την παγκόσμια λογοτεχνία.

Πίνακας περιεχομένων

[Επεξεργασία] Ονομασία

Οι Ισπανοί αποκαλούν τη γλώσσα τους español όταν τη συγκρίνουν ή την ταξινομούν μαζί με γλώσσες άλλων χωρών, αλλά την αποκαλούν Καστιλιάνικα (castellano) από την περιοχή της Καστίλης όταν τη συγκρίνουν με τις γλώσσες της Ισπανίας γαλικιανή, Βασκική και την καταλανική/βαλενθιανή. Το ισπανικό σύνταγμα του 1978 χρησιμοποιεί τον όρο castellano ως ορισμό της επίσημης γλώσσας του κράτους, διακρίνοντάς τη από τις las demás lenguas españolas ("τις άλλες ισπανικές γλώσσες"). Στο άρθρο III του συντάγματος αναφέρονται τα παρακάτω:

El castellano es la lengua española oficial del Estado. (...) Las demás lenguas españolas serán también oficiales en las respectivas Comunidades Autónomas...
Τα Καστιλιάνικα είναι η επίσημη ισπανική γλώσσα του Κράτους. (...) Άλλες ισπανικές γλώσσες θα είναι επίσημες στις αντίστοιχες Αυτόνομες Κοινότητες...

Ωστόσο, σε ορισμένα σημεία της Ισπανίας, ιδιαίτερα σε εκείνα στα οποία ομιλείται η γαλικιανή,η βασκική και η καταλανική, η επιλογή ιδιαίτερου λεξιλογίου αποκαλύπτει την αίσθηση του ανήκειν του ομιλητή και πιθανώς τις πολιτικές του απόψεις. Κάτοικοι δίγλωσσων περιοχών θεωρούν πιθανώς προσβλητικό τον τίτλο español, καθώς ο συγκεκριμένος όρος επιλέχθηκε από τον δικτάτορα Φρανσίσκο Φράνκο, επί της εποχής του οποίου απαγορεύθηκε η χρήση τοπικών ιδιωμάτων και γιατί υποννοεί ότι η βασκική, η γαλικιανή και η καταλανική δεν είναι γλώσσες της Ισπανίας. Η επιλογή του όρου español προτιμάται κυρίως από τους εθνικιστές που πιστεύουν στη χρήση της γλώσσας ως στοιχείου ενότητας του κράτους ή όσους επιθυμούν να υποδηλώσουν την αποστασιοποίηση της περιοχής τους από το υπόλοιπο κράτος.

Ορισμένοι φιλόλογοι χρησιμοποιούν τον όρο "καστιλιάνικα" μόνο όταν αναφέρονται στη γλώσσα που ομιλείτο στην Καστίλη κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα και προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο "ισπανικά" όταν αναφέρονται στη σύγχρονη δομή της γλώσσας.

[Επεξεργασία] Ταξινόμηση και σχετικές γλώσσες

Η ισπανική είναι μέλος του κλάδου των ρομανικών γλωσσών της οικογένειας των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, καταγόμενη κυρίως από τη λατινική γλώσσα και διατηρεί πολλά κοινά στοιχεία με τις γλώσσες των όμορων ευρωπαϊκών κρατών.

Ως γλώσσα σχετίζεται με αρκετές άλλες σε ό,τι αφορά στη φωνολογία, τη γραμματική και την ορθογραφία. Πλησιέστερη όλων των μείζονων γλωσσών είναι η πορτογαλική γλώσσα. Ωστόσο, η ισπανική συνδέεται στενά με την καταλανική, την αστουριανή, τη γαλικιανή και αρκετές άλλες ρομανικές γλώσσες. Η ιταλική γλώσσα είναι ομοιάζει αρκετά με την ισπανική γεγονός που κάνει δυνατή τη σχετική επικοινωνία ανάμεσα στους δύο λαούς. Λιγότερες είναι οι ομοιότητες με τη γαλλική και τη ρουμανική. Η πορτογαλική από ορθογραφικής άποψης είναι όμοια με την ισπανική από πολλές απόψεις αλλά έχει διακριτή φωνολογία.

[Επεξεργασία] Ιστορία

Η ισπανική γλώσσα αναπτύχθηκε από την δημώδη λατινική, με επιδράσεις από την κελτιβηρική, τη βασκική και την αραβική, στον βορρά της ιβηρικής χερσονήσου. Κατά τη διάρκεια της Reconquista, τούτη η βόρεια διάλεκτος μεταφέρθηκε νότια και σήμερα παραμένει μειονοτική γλώσσα στο Μαρόκο.

Το πρώτο λατινοϊσπανικό λεξικό (Gramática de la Lengua Castellana) γράφτηκε στη Σαλαμάνκα, της Ισπανίας, το 1492 από τον Έλιο Αντόνιο ντε Νεμπρίγια. Όταν παρουσιάστηκε το έργο στην Ισαβέλλα της Καστίλης εκείνη φέρεται ότι ρώτησε, Τι χρειάζομαι ένα τέτοιο έργο, αν ήδη γνωρίζωτη γλώσσα;. Η απάντηση που έλαβε ήταν, Κυρία, η γλώσσα είναι το εργαλείο της αυτοκρατορίας.

Από τον 16ο αιώνα και μετά η γλώσσα πέρασε στην Αμερική, στην Ομοσπονδία της Μικρονησίας, το Γκουάμ, τις νήσους Μαριάνες, το Παλάου και τις Φιλιππίνες μέσω του ισπανικού αποικισμού. Ιδιαίτερα στην αμερικανική ήπειρο γνώρισε ιδιαίτερη εξέλιξη με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί πληθώρα διαλέκτων με διαφοροποιήσεις, κυρίως στη φωνολογία αλλά και στο λεξιλόγιο και τον τομέα της γραμματικής και του συντακτικού.

Κατά τον 20ο αιώνα η ισπανική εισήχθη στην Ισημερινή Γουινέα και τη Δυτική Σαχάρα και τμήματα των Η.Π.Α., όπως το Ισπανικό Χάρλεμ στην πόλη της Νέας Υόρκης, που δεν ανήκαν στην Ισπανική αυτοκρατορίας.

[Επεξεργασία] Γεωγραφική κατανομή

Τα ισπανικά είναι μια από τις επίσημες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πλειοψηφία των ομιλητών της γλώσσας βρίσκονται στο Δυτικό Ημισφαίριο και την Ισπανία.

Το Μεξικό έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό ισπανόφωνων (106 εκατομμύρια ομιλητές), ενώ ακολουθούν η Κολομβία (44 εκ.), η Ισπανία (40 εκ.), η Αργεντινή (39 εκ.) κι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (31 εκ.) [1].

Τα ισπανικά αποτελούν επίσημη και πιο σημαντική γλώσσα σε 20 χώρες: Αργεντινή, Βολιβία, Χιλή, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ, Γουινέα Ισημερινού, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Νικαράγουα, Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Πουέρτο Ρίκο, Ισπανία, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα και Δυτική Σαχάρα.

Στο Μπελίζ, τα ισπανικά δεν έχουν αναγνωριστεί επίσημα, αλλά είναι η μητρική γλώσσα περίπου του μισού πληθυσμού, ενώ από το 20% των κατοίκων ομιλείται ως δεύτερη γλώσσα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ισπανικά μιλιούνται από το 75% του ισπανόφωνου πληθυσμού, καθώς κι από έναν μικρό, αλλά συνεχώς αυξανόμενο αριθμό ομιλητών, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα στο εμπόριο, στον επαγγελματικό τομέα, καθώς και στην πολιτική.

Στην Βραζιλία, η ισπανική γλώσσα έχει αποκτήσει σημαντικότατο κύρος ως δεύτερη γλώσσα μεταξύ νεαρών σπουδαστών και πολλών επαγγελματιών. Τα τελευταία χρόνια, με τη Βραζιλία να μειώνει τις εμπορικές της δραστηριότητες με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και με το να αυξάνει τις εμπορικές της δραστηριότητες και τους δεσμούς της με τους ισπανόφωνους γείτονές της (ιδιαίτερα και ως μέλος του εμπορικού μπλοκ της Mercosur ), μεγάλος ζήλος έχει υπάρξει για τη διγλωσσία και την άψογη γνώση των ισπανικών στη χώρα (το ίδιο επιζητούν και οι Πορτογάλοι με τις γειτονικές τους χώρες). Στις 7 Ιουλίου του 2005, το Εθνικό Κογκρέσο της Βραζιλίας ενέκρινε οριστικά το κονδύλι που κάνει την ισπανική υποχρεωτική ξένη γλώσσα στα δημόσια και ιδιωτικά δημοτικά σχολεία. [2]. Η στενή γενετική σχέση μεταξύ των δύο γλωσσών, όπως και το γεγονός ότι τα ισπανικά είναι η κυρίαρχη αλλά και επίσημη γλώσσα σχεδόν όλων των χωρών που συνορεύουν με τη Βραζιλία συμβάλλουν στη διάδοσή της. Πρότυπα ισπανικά και λαντίνο (εβραιοϊσπανικά που ομιλούνται από Εβραίους Σεφαρδίτες) μπορεί επίσης να ομιλούνται ως κύρια γλώσσα από Βραζιλιάνους ισπανικής καταγωγής, οικονομικούς μετανάστες από τις γειτονικές ισπανόφωνες χώρες από Σεφαρδίτες Βραζιλιάνους αντίστοιχα, που την έχουν διατηρήσει ως πατροπαράδοτη γλώσσα. Επιπλέον, στις συνοριακές περιοχές της Βραζιλίας που έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το εκπαιδευτικό τους σύστημα, τα ισπανικά διδάσκονται εδώ και χρόνια. Σε άλλες πάλι πόλεις και χωριά της συνοριακής γραμμής (ιδιαίτερα κατά μήκος των συνόρων Ουρουγουάης - Βραζιλίας) ομιλείται συχνά μία μεικτή γλώσσα γνωστή ως Portuñol (Πορτογαλλοισπανικά).

Στην Ευρώπη και σε χώρες εκτός της Ισπανίας, τα ισπανικά ομιλούνται σε ισπανόφωνες κοινότητες μεταναστών, κυρίως στην Ανδόρα (όπου ομιλούνται, παρά το ότι δεν αποτελούν επίσημη γλώσσα), στην Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου υπάρχει μία ισχυρή κοινότητα στο [Λονδίνο]]. Υπάρχει κατακόρυφη άνοδος στην δημοτικότητα των ισπανικών στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια. Τα Ισπανικά ομιλούνται πολύ από τον πληθυσμό του Γιβραλτάρ, παρά το ότι τα Αγγλικά παραμένουν η επίσημη γλώσσα του κρατιδίου. Επίσης ομιλείται η Yanito (ή llanito), μία ισπανοαγγλική μεικτή γλώσσα.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η ισπανική έχει γνωρίσει μεγάλη διάδοση. Διδάσκεται μάλιστα πιλοτικά και στη δημόσια εκπαίδευση, ενώ από 1999 λειτουργεί τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού στο ΕΑΠ (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο).

Στην ευρύτερη περιοχή της Ωκεανίας, τα Ισπανικά είναι η έβδομη γλώσσα που ομιλείται περισσότερο στην Αυστραλία, καθώς εκεί υπάρχει ισχυρή ισπανόφωνη κοινότητα (Σύδνεϋ). Ομιλείται επίσης από τους περίπου 3,000 κατοίκους της Νήσου του Πάσχα, που ανήκει στη Χιλή. Οι εθνότητες των νησιών Γκουάμ, Παλάου, και Βόρειες Μαριάνες, Νησιά Μάρσαλ και Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας κάποτε αποτελούνταν από ισπανόφωνους, αλλά τώρα πια τα Ισπανικά έχουν ξεχαστεί, αν και έχει παραμείνει η επιρροή της Ισπανικής γλώσσας στις τοπικές γλώσσες των ιθαγενών.

Στην Ασία η ισπανική γλώσσα ακολουθεί μάλλον πορεία. Τα Ισπανικά σταμάτησαν να αποτελούν την επίσημη γλώσσα των Φιλιππίνων το 1987, και τώρα ομιλούνται μόνο από λιγότερους από 0.01% των κατοίκων; 2,658 ισπανόφωνοι (μέτρηση του 1990). Ωστόσο, μία μοναδική και ιδιαίτερη γλώσσα, η ισπανοασιατική κρεολική γλώσσα, η Chabacano, ομιλείται επίσης από το 0.4% του πληθυσμού των Φιλιππίνων; 292,630 (1990 census). Άλλες πάλι γλώσσες και διάλεκτοι των Φιλιππίνων περιέχουν μεγάλες ποσότητες ισπανικών λέξεων. Ανάμεσα στα υπόλοιπα ασιατικά κράτη, τα ισπανικά ομιλούνται ακόμη από παλιούς μετανάστες, όπως εκείνοι που γεννήθηκαν στο Μεξικό κινεζικής καταγωγής και επέστρεψαν στην Κίνα στην τρίτη ή στην τέταρτη γενιά και ιαπωνικής εθνικότητας Περουβιανοί που επέστρεψαν στην πατρίδα των προγόνων τους, στην Ιαπωνία.

Στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, υπάρχουν μικρές ισπανόφωνες κοινότητες στο Ισραήλ (όπου ομιλούνται και τα κλασικά ισπανικά και τα λαντίνο), στο βόρειο Μαρόκο (επίσημα ισπανικά και λαντίνο), στην Τουρκία (λαντίνο), και στις ισπανικές Θέουτα και Μελίγια.

Στη Βόρεια Αμερική και στην Καραϊβική, τα ισπανικά ομιλούνται επίσης από πληθυσμιακές ομάδες στην Αρούμπα, στον Καναδά (κυρίως στο Τορόντο και στο Μόντρεαλ), στις Ολλανδικές Αντίλλες (κυρίως στα Μπονέρ, Κουρατσάο και Σεντ Μάρτεν), Τρινιντάντ και Τομπάγκο, και στις Αμερικανικές Παρθένους Νήσους (Παρθένους Νήσους και κυρίως στο [Σεντ Κρουά]]).

Στην Ανταρκτική, οι εδαφικές ιδιαιτερότητες και οι σταθερές βάσεις της Αργεντινής, της Χιλής, του Περού, της Ουρουγουάης και της Ισπανίας σηματοδοτούν την Ισπανική ως επίσημη γλώσσα της περιοχής και των περίκλειστων εδαφών.


[Επεξεργασία] Τοπικές διάλεκτοι

[Επεξεργασία] Αριθμός ομιλητών

Χώρες με μεγάλο πληθυσμό ισπανόφωνων
οι χώρες αλφαβητικά Οι χώρες με φθίνουσα σειρά
  1. Ανδόρρα (40,000)
  2. Αργεντινή (41,248,000)
  3. Αρούμπα (105,000)
  4. Αυστραλία (150,000)
  5. Αυστρία (1,970)
  6. Μπελίζ (130,000)
  7. Βολιβία (7,010,000)
  8. Μπονέρ (5,700)
  9. Βραζιλία (19,700,000)
  10. Καναδάς (272,000)
  11. Χιλή (15,795,000)
  12. Κίνα (250,000)
  13. Κολομβία (45,600,000)
  14. Κόστα Ρίκα (4,220,000)
  15. Κούβα (11,285,000)
  16. Κουρατσάο (112,450)
  17. Δομινικανή Δημοκρατία (8,850,000)
  18. Εκουαδόρ (10,946,000)
  19. Ελ Σαλβαδόρ (6,859,000)
  20. Γουινέα Ισημερινού (447,000)
  21. Φινλανδία (17,200)
  22. Γαλλία (2,100,000)
  23. Γαλλική Γουϊάνα (13,000)
  24. Γερμανία (410,000)
  25. Γουατεμάλα (8,163,000)
  26. Γουϊάνα (198,000)
  27. Αϊτή (1,650,000)
  28. Ονδούρα (7,267,000)
  29. Ισραήλ (160,000)
  30. Ιταλία (455,000)
  31. Ιαπωνία (500,000)
  32. Κουβέιτ (1,700)
  33. Λίβανος (2,300)
  34. Μεξικό (106,255,000)
  35. Μαρόκο (960,706)
  36. Ολλανδία (17,600)
  37. Νέα Ζηλανδία (26,100)
  38. Νικαράγουα (5,503,000)
  39. Παναμάς (3,108,000)
  40. Παραγουάη (4,737,000)
  41. Περού (26,152,265)
  42. Φιλιππίνες (2,900,000)
  43. Πορτογαλία (1,750,000)
  44. Πουέρτο Ρίκο (4,017,000)
  45. Ρουμανία (7,000)
  46. Ρωσία (1,200,000)
  47. Ισπανία (44,400,000 )
  48. Νότια Κορέα (90,000)
  49. Σουηδία (39,700)
  50. Ελβετία (172,000)
  51. Τρινιντάντ και Τομπάγκο (32,200)
  52. Τουρκία (29,500)
  53. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (41,000,000)
  54. Ηνωμένο Βασίλειο (900,000)
  55. Ουρουγουάη (3,442,000)
  56. Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι (3980)
  57. Βενεζουέλα (26,021,000)
  58. Δυτική Σαχάρα (341,000)
  1. Mexico (106,255,000)
  2. Colombia (45,600,000)
  3. Spain (44,400,000)
  4. Argentina (41,248,000)
  5. United States of America (41,000,000)
  6. Peru (26,152,265)
  7. Venezuela (26,021,000)
  8. Brazil (19,700,000)
  9. Chile (15,795,000)
  10. Cuba (11,285,000)
  11. Ecuador (10,946,000)
  12. Dominican Republic (8,850,000)
  13. Guatemala (8,163,000)
  14. Honduras (7,267,000)
  15. Bolivia (7,010,000)
  16. El Salvador (6,859,000)
  17. Nicaragua (5,503,000)
  18. Paraguay (4,737,000)
  19. Costa Rica (4,220,000)
  20. Puerto Rico (4,017,000)
  21. Uruguay (3,442,000)
  22. Panama (3,108,000)
  23. Philippines (2,900,000)
  24. France (2,100,000)
  25. Haiti (1,650,000)
  26. Russia (1,200,000)
  27. United Kingdom (900,000)
  28. Japan (500,000)
  29. Italy (455,000)
  30. Equatorial Guinea (447,000)
  31. Germany (410,000)
  32. Western Sahara (341,000)
  33. Canada (272,000)
  34. China (250,000)
  35. Guyana (198,000)
  36. Israel (160,000)
  37. Australia (150,000)
  38. Belize (130,000)
  39. South Korea (90,000)
  40. Morocco (86,000)
  41. Andorra (40,000)
  42. Sweden (39,700)
  43. Turkey (29,500)
  44. Finland (17,200)
  45. Romania (7,000)
  46. Lebanon (2,300)
Είναι δύσκολο να καθοριστεί ο ακριβής αριθμός των ομιλητών της ισπανικής καθώς δε ζουν όλοι σε χώρες όπου η γλώσσα είναι επίσημη. Παρόμοια, οι περισσότεροι ισπανόφωνοι των ΗΠΑ είναι δίγλωσσοι σε ισπανικά και αγγλικά.

[Επεξεργασία] Γραμματική

Η ισπανική είναι μία σχετικώς κλιτή γλώσσα, με ένα διγενές γραμματικό σύστημα και περίπου 50 ρηματικά κλιτικά παραδείγματα, αλλά περιοριμένη κλίση στα ουσιαστικά και στις αντωνυμίες.

Όσον αφορά στη σύνταξη, η κύρια σειρά των όρων της πρότασης είναι Υποκείμενο - Ρήμα - Αντικείμενο, αν και δε λείπουν και παραλλαγές τους μοντέλου αυτού. Τα ισπανικά είναι μια γλώσσα όπου ο προσδιορισμός έπεται του του προσδιοριζόμενου. Έτσι, τα επίθετα μπαίνουν ως επί το πλείστον μετά τα ουσιαστικά και χρησιμοποιούνται προθέσεις.

Τα ισπανικά είναι επίσης γλώσσα pro-drop, δηλαδή, όπως και στα ελληνικά, η δήλωση του υποκειμένου και με προσωπική αντωνυμία δεν είναι γραμματικά υποχρεωτική. Η κατεύθυνση της κίνησης κωδικοποιείται λεξικά, μέσα στο ρήμα, και όχι συντακτικά, με ξεχωριστό επίρρημα που συνοδεύει στο ρήμα, όπως συνμβαίνει στα αγγλικά.

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί δεσμοί

Wikipedia

[Επεξεργασία] Για την Ισπανική γλώσσα

[Επεξεργασία] Λεξικά

[Επεξεργασία] Γραμματική βοήθεια

[Επεξεργασία] Διδακτικά εγχειρίδια

[Επεξεργασία] Πηγές


Το παρόν λήμμα αντλεί τις πληροφορίες του από το αντίστοιχο της αγγλικής wikipedia


Επίσημες γλώσσες του ΟΗΕ
Αραβική • Κινεζική • Αγγλική
Γαλλική • Ρωσική • Ισπανική
Πηγή: Επίσημη σελίδα ΟΗΕ
Επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αγγλική | Βουλγαρική | Γαλλική | Γερμανική | Δανεζική | Ελληνική | Εσθονική | Ιρλανδική | Ισπανική
Ιταλική | Λεττονική | Λιθουανική | Μαλτεζική | Ολλανδική | Ουγγρική | Πολωνική
Πορτογαλική | Ρουμανική | Σλοβακική | Σλοβενική | Σουηδική | Τσεχική | Φινλανδική
Πηγή: Επίσημη σελίδα ΕΕ
Ανακτήθηκε από "http://el.wikipedia.org../../../%CE%B9/%CF%83/%CF%80/%CE%99%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1.html"