باستانشناسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
برای باستانشناسی تعاریف مختلفی پیشنهاد و ارائه شده است. باستان شناسی شاخه ای از یک شعبه مهم علوم انسانی است که « مردم‌شناسی » نامیده می شود. باستان شنا سی یکی از شبعات انسان شناسی است که زمینه ساز تاریخ است. درباره تاریخ می توان گفت که آغاز زمانی است که انسان از نگارش و کتابت برای ثبت وقایع و رویداد ها استفاده کرد. که قدمت آنها حداکثر به حدود 5200 سال پیش (3200 پ.م ) می رسد. برای اطلاع از بسیاری از رخداد ها که پیش از اختراع خط ونگارش روی داده اند و هیچگاه ثبت نشده اند و با توجه به قدمت انسان که حدود 42000000 سال پیش تعیین کرده است .باید از روشی جداگانه و مستقل استفاده کرد که باستان شناسی است. بنابر این می توان گفت که باستان شناسی آن شاخه از انسان شناسی است که درباره انسان از آغاز پیدایش او بر پهنه گیتی تحقیق می کند. باستان شناسان نیز پژوهشگرانی هستند که درباره انسان و جواع گذشته انسان و جوامع گذشته انسانی پژوهش تحقیق و مطالعه می کنند. باستان شناسی در جهان به شاخه های متعددی چه از لحاظ زمانی و چه از لحاظ جغرافیایی تقسیم می شود.
منبع: ملک شهمیرزادی، صادق. ایران در پیش از تاریخ.تهران ،سازمان میراث فرهنگی کشور 1381 .
دورهای رمانی در باستان شناسی:
- پیش از تاریخ
- دوره تاریخی
از دیگر رشته‌های پیونددار با باستانشناسی می‌توان از اینها نام برد.
- مردم‌شناسی
- دیرین‌شناسی
- گیتاشناسی (جغرافیا)
- زمین‌شناسی
- تاریخ
- تاریخ هنر
[ویرایش] جستارهای وابسته
- اقوام باستانی
- باستانشناسی ایران
- دیوار بزرگ چین
- گوردخمه
- کاوشگاه
- تندیسک
- سنگواره
- دیرین‌آسیب‌شناسی
- باستان‌سنجی
- دیرِین‌گیاه‌شناسی
- استخوان‌شناسی
- دوره‌های زمین
- گورآوند
