Sanctus Franciscus Assisiensis
E Vicipaedia
| Sanct{{{sanctus}}} {{{nomen}}} | |
|---|---|
| {{{imago}}} | |
| {{{titulus}}} | |
| Natus | {{{natus}}} |
| Mortuus | {{{mortuus}}} |
| Beatificatio | {{{beatificatio}}} |
| Canonizatio | {{{canonizatio}}} |
| Dies festae | {{{dies festae}}} |
| Attributes | {{{attributes}}} |
| Patronus | {{{patronus}}} |
Sanctus Franciscus Assisiensis, natus est circa a.D. MCLXXXI, a familia Umbriense alii momenti, patre, Pietro Bernardone, vendente telas. Vixit iuventutem mundanam et aestimanbatur inter primos iuvenes Asisii. Militavit in bellum contra Perusiam, et captus et febrens, animam intendit in res spiritus. Salute restaurato, iterum querebat gloriam mundi, sed paulatim de Deo amplius cogitabat. Anno 1205 magis et magis desideravit Deum totaliter sequi, et die uno, dum equitavit, vidit lepram horibiliter deformatum. Repulsus, elegit pro Christo hominem amplectavit, et omnia sua ei dedit. Elegit amplexere non tantum lepram, sed magis Christum et paupertatem evangelii. Post Peregrinationem Romam, locutionem audivit a crucifixo in ecclesia Sancti Daminani: Iesus dicens "Aedifica Ecclesiam Meam, quae decadit" Tentavit aedem Sancti Damiani refacere, partis pecuniis, et postea a patre fuit in domum clausus. Fugit, et postea publice declaravit se nihil expectare a patre, et patris vestimentum toltus, accepit a episcopo vestum pauperis. Totaliter vixit vitam paupertatis in nihilo quiescens cum audivit vocem Dei, etiam cum non totaliter id intelexit. Viso devotione eius, congregavit ad se multos homines qui voluerunt Christum sequi secundum verbum evangelicum ut Beatus Franciscus, vocati Fratres Minores. Nihil possidentes Deum laudebant et evangelium predicaverunt tam in opere quam in verbo. Venit Sancto Francisco etiam puellam familiae nobilis assisiensis: Sancta Clara, qui instar Sancti Francisci, conventum sororum firmavit. Desiderans Musulmanos ad Christum convertere, peregrinavit Aegypto, ubi tractavit cum imperatore et miracula insigna operavit, sine tamen, magna conversione. 14 Septembris 1224, in mystica oratione involutus, accepit stigmata Christi in corpore eius. Mortuus est pridie IV Octobris, 1226 (45 aetatis sui). Celebratur a Ecclesia Catholica ipsa die.
