Wilhelminus Richardus Wagner
E Vicipaedia
Wilhelminus Richardus Wagner (Wilhelm Richard Wagner) Germanus compositor, qui die 22 Maii 1813 natus est, supremus autem vitae dies 13 Februarii 1883 fuit.
Wagner composuit nonnullas dramas melicas:
„Rienzi, der letzte der Tribunen“ (Germana inscriptio), Latina inscriptio: „Riencus, ultimus tribunus“: Drama melica de Romano tribuno, qui vixit in quarto decimo saeculo, est.
„Der fliegende Holländer“ (Germana inscriptio), Latina inscriptio: „Volans Hollandicus“: Drama melica de seprentionali navigatoro, qui condemnatus est, est. Is septimo quoque anno ius habet ex navi egredi. Si uxorem duceret, solveretur. Sentam reperit, sed ipsa necat et is non solvitur.
„Tannhäuser“: Tannhäusero in mons Veneris verato Venerem relinquit. Tannhäuserus pristinos amicos (Arminius, princeps Thuringiae, et alii principes) reperit. Certamen cantorum fit, Tannhäuserus canit de Venere, ut puniatur (quia versandum in monte Veneris non Christianum est). Is Romam migrat, sed papa eum non solvit. Eo Thuringiniam recesso moritur.
„Lohengrin“: Elsa de nece Gottfriedi accusata iudicum fit: Si equitus non apparet, Elsa damnatur. Tum Lohengrinus venit et Fredericum Telramundi vincit. Ille sibi despondit cum Elsa, sed dicit eam non ius habere eum quarere, quo venit. Ortruda Elsam dicit, ut Lohengrinus verisimiliter homo nefarius esset. Itaque Elsa Lohengrinum quaerit, ut hoc narrat eum filium Parzivali, qui rex calicis sancti est, esse. Quia Lohengrinus ipse equitus calicis sancti est, abire debet eo a Elsa quaesto. Is cycnum ad Gottfriedus mutat et nusquam apparet.
„Tristan und Isolde“ (Germana inscriptio), Latina inscriptio: „Tristanus et Isolda“: Tristanus uxorem pro regem Marcum quaesivit, nunc uxorem Isoldam ad Marcum portat. Dum navigationem Tristanus et Isolda amore capuntur. Hoc non Marcum dicit eum Isoldam amare, ut Tristanus Marcum prodit. Tristanus, qui aegrum est, ad suam arcem redit et Isolda eum advenit. Hoc de vita decedit et Isolda etiam damnatur.
„Die Meistersinger von Nürnberg“ (Germana inscriptio), Latina inscriptio: „Cantores magisterum e Norimberga“: Arce a Walthero Superbo (Walther von Stolzing) relicto hoc ad Norimbergam cedit. Evam, quae filia aurificis Pogneri est, vidit. Waltherus cantor magisterum futurus canit. Beckmesserus, qui etiam Evam uxorem ducit, dicit Waltherum falso canisse. Waltherus somniat carmen, quod Iohannes Sachs scribit. Beckmesserus carmen reperit et is capit. Beckmesserus ad Norimbergum populum canit, sed falso canit. Waltherus recte canit, ius habet eum Evam uxorem ducere. Waltherus autem non dignitatem magisterum accipit. Tum Johannes Sachs sacram Germaniam artem defendit. Populus Sachs laetitia exsultat.
„Der Ring des Nibelungen“ (Germana inscriptio), Latina inscriptio: „Annulus Nebuli“:
Prevesper: „Das Rheingold“
Prima pars: „Die Walküre“
Secunda pars: „Siegfried“
Tertia pars: „Götterdämmerung“
„Parsifal“
