BTR-152

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

BTR-152

Transporter opancerzony BTR-152
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Fabryka Samochodów w Moskwie
Trakcja	kołowa (6x6)
Typ	transporter opancerzony
Załoga	2+17
Historia
Prototyp	1946-1947
Lata produkcji	1950-1962
Dane techniczne
Silnik	Gaźnikowy 4-suwowy, 6-cylindrowy ZiS-123
Moc	110 KM przy 3000 obr/min
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	12,3-12,4 KM/t
Wymiary
Długość maksymalna	6,55 m (BTR-152W - 6,83 m)
Szerokość	2,32 m
Wysokość	2,00 m
Wysokość maksymalna	2,36 m
Prześwit	0,295 m
Masa
Masa własna	6,7 t
Masa bojowa	8,95 t
Pojemność zbiorników paliwa	300 l
Opancerzenie
Typ pancerza	spawany z płyt walcowanych
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	75 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	80 cm
Rowy	80 cm
Zasięg	550-650 km km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie	1 km SGMB kal. 7,62 mm
Inne uzbrojenie	broń osobista załogi i desantu
Użytkownicy
Afganistan, Albania, Algieria, Angola, Kambodża, Chiny, Kongo, Kuba, Cypr, Egipt, Gwinea, Etiopia, NRD, Indonezja, Irak, Korea Płn, Laos, Jemen, Liban, Mali, Mongolia, Mozambik, Nikaragua, Polska, Seszele, Somalia, Sri Lanka, Sudan, Syria, Tanzania, Uganda, Wietnam, ZSRR

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
BTR-152

BTR-152 - kołowy transporter opancerzony konstrukcji radzieckiej z okresu po II wojnie światowej.

[edytuj] Historia

Projekt pojazdu opracowany został w 1946, przez zespół konstrukcyjny pod kierunkiem inż. B. M. Fittermana i była to konstrukcja będąca rozwinięciem transportera opancerzonego BTR-40. W jego konstrukcji wykorzystano podzespoły typowego terenowego samochodu ciężarowego ZiS-151, produkowanego w latach 1947 - 1957. W maju 1947 zbudowano dwa pierwsze prototypy nowego transportera. Potem zbudowano trzy serie eksperymentalne. Badania zakończono w grudniu 1949, a 24 marca 1950 pojazdy zostały przyjęte do uzbrojenia Armii Radzieckiej.

[edytuj] Wersje produkcyjne

BTR-152 - podstawowa wersja, uzbrojona w 1 karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm.
BTR-152A - wersja przeciwlotnicza wyposażona w wieżę ZTPU-2 z dwoma wkm-ami KPW kalibru 14,5 mm. Maksymalny kąt podniesienia uzbrojenia wynosił +80°. obrót wieży mechaniczny.
BTR-152B - ruchomy punkt dowodzenia artylerii z zakrytym przedziałem bojowym.
BTR-152W - wersja produkowana od 1955, na podzespołach samochodu ZiL-157. Wyposażona w system regulacji ciśnienia w ogumieniu, wyciągarkę i noktowizyjne przyrządy obserwacyjne kierowcy. pierwsze serie posiadały zewnętrzne przewody systemu centralnego pompowania kół, wersje późniejsze miały koła o nowej konstrukcji z przewodami systemu centralnego pompowania kół wewnątrz felg. Uzbrojona w karabin maszynowy SGMB kal. 7,62 mm.
BTR-152E - transportery BTR-152W uzbrojone w 2 sprzężone wkm-y KPWT kal. 14,5 mm.
BTR-152K - wersja z systemem centralnej regulacji ciśnienia w ogumieniu i zakrytym przedziałem bojowym. Wyposażona w urządzenia filtro-wentylacyjne. Początkowo była to wersja wozu dowódczego, później model podstawowy.
BTR-152U - wóz dowodzenia z podwyższonym, wyposażonym w dach kadłubem. Wyposażony w holowaną jednoosiową przyczepę na której przewożony był generator prądotwórczy.
BTR-152 - egipska wersja z zamontowanymi w tylnej części przedziału bojowego czterema sprzężonymi wkm-ami DSzKM kalibru 12,7 mm (czeski system przeciwlotniczy KLAD). Wycofana z uzbrojenia armii egipskiej w połowie lat 80.
BTR-152 - wersja przeciwlotnicza używana przez oddziały OWP walczące z armią izraelską w 1982 roku. Uzbrojona w działko ZU-23-2 kalibru 23 mm ustawione w przebudowanym przedziale transportowym. Pojazdy tej wersji miały przebudowane ściany tylnej części pojazdu.
Type 56 - chińska wersja licencyjna

[edytuj] Służba

Nowe transportery weszły na wyposażenie radzieckiej piechoty zmechanizowanej w 1950. Publicznie zostały pokazane na defiladzie w Moskwie w 1951. Były podstawowym sprzętem tego typu w latach 50. i 60. XX wieku. Bojowo Armia Radziecka użyła ich na Węgrzech w 1956, a także w Czechosłowacji w 1968. Transportery BTR-152 znalazły się także w uzbrojeniu państw-członków Układu Warszawskiego, w tym Ludowego Wojska Polskiego. Posiadały je także armie państw arabskich i afrykańskich, Chińskiej Republiki Ludowej, Korei Północnej, Wietnamu i Kuby. Były masowo używane w różnych konfliktach lokalnych.

[edytuj] Bibliografia

Tomasz Begier, Dariusz Użycki, Kołowe wozy bojowe, Lampart 2000. ISBN 83-86776-53-6

Radzieckie i rosyjskie pojazdy wojskowe z okresu po 1945 roku
Czołgi
PT-76 \| IS-4 \| T-10 \| T-54 \| T-55 \| T-62 \| T-64 \| T-72 \| T-80 \| T-90
Działa samobieżne
SU-122-54 \| ZSU-23-4 \| ZSU-57-2 \| ASU-57 \| ASU-85 \| 2S1 \| 2S3 \| 2S4 \| 2S5 \| 2S7 \| 2S9 \| 2S19 \| 2S23
Transportery opancerzone	Bojowe wozy piechoty
BTR-40 \| BTR-50 \| BTR-60 \| BTR-70 \| BTR-80 \| BTR-152 \| BTR-D	BMP-1 \| BMP-2 \| BMP-3 \| BMD-1 \| BMD-2 \| BMD-3
Pojazdy rozpoznawcze	Ciagniki artyleryjskie i inne pojazdy
BRDM-1 \| BRDM-2 \| BRM-1 \| BRM-3	ATS \| BAW \| MTLB \| PTS-M \| GAZ-69 \| UAZ-469
Pojazdy prototypowe i doświadczalne