Chaim Herzog
Z Wikipedii
| Chaim Herzog ur. 1918 - zm. 1997 |
|
 |
|
| Prezydent Izraela | |
| Okres urzędowania | od 5 maja 1983 do 13 maja 1993 |
| Partia polityczna | Partia Pracy |
| Poprzednik | Icchak Nawon |
| Następca | Ezer Weizman |
Chaim Herzog (ur. 17 września 1918 w Belfaście, zm. 17 kwietnia 1997 w Tel-Awiwie) - szósty prezydent państwa Izrael.
Był synem naczelnego rabina Irlandii, rabina Isaaca Halevi Herzoga, który został później drugim naczelnym rabinem aszkenazyjskim Izraela.
W 1935 roku wyemigrował do Palestyny, aby studiować prawo.
Podczas arabskiej rewolty (1936-1939) wstąpił do żydowskiej podziemnej organizacji wojskowej Haganah.
W 1942 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, aby ukończyć tam studia prawnicze na Uniwersytetach w Cambridge i Londynie. Jednakże przerwał studia i zaciągnął się do brytyjskiej armii. Podczas II wojny światowej służył jako oficer wywiadu uczestniczył w kampanii w Normandii i w okupowanych Niemczech. Awansował do rangi podpułkownika. Brał udział w wyzwalaniu niektórych obozów koncentracyjnych. Jako oficer brytyjskiego wywiadu MI6 brał udział w przesłuchiwaniu niemieckich zbrodniarzy wojennych.
W 1945 roku powrócił do Palestyny i został szefem wywiadu Haganah. W maju 1948 roku został mianowany zastępcą szefa wywiadu wojskowego (Aman), Issera Be'eriego, po zdjęciu Be'eriego z tego stanowiska w styczniu 1949 roku zajął jego funkcję, którą sprawował do 1950 roku.
W latach 1950-1954 attaché wojskowy Izraela w Waszyngtonie, od 1954 roku do 1957 roku dowódca Brygady Jerozolimskiej.
W 1962 roku awansował do rangi generała-majora.
Po odejściu z czynnej służby wojskowej w 1962 roku stanął na czele konsorcjum przemysłowego, później zajął się praktyką prawniczą. Podczas Wojny Sześciodniowej i Wojny Jom Kippur był szefem wojskowych komentatorów Radia Izrael. Podając wiadomości z linii frontu umiał jednocześnie podnosić morale całego narodu.
W 1967 roku został mianowany pierwszym gubernatorem wojskowym Judei, Samarii i Wschodniej Jerozolimy.
Kamieniem milowym w jego karierze okazały się lata 1975-1978. Został ambasadorem Izraela przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. W owym czasie Izrael był nieustannie atakowany w ONZ przez blok komunistyczny i państwa arabskie. W listopadzie 1975 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję uznającą syjonizm jako odmianę rasizmu.
W 1981 roku został wybrany do izraelskiego parlamentu Knesetu, z ramienia Partii Pracy. 5 maja 1983 roku został wybrany szóstym prezydentem państwa Izrael. Zasłynął z licznych podróży, w których odwiedził ponad 30 krajów. Złożył pierwszą oficjalną wizytę w Niemczech i Chinach. Odwiedził 15 parlamentów. Prowadził wielką kampanię na rzecz poprawy wizerunku Izraela we świecie. W 1988 roku ponownie wybrano go na prezydenta.
W maju 1993 roku zakończył swoją prezydenturę.
Aktywnie uczestniczył w utworzeniu Centrum Studiów Bliskiego Wschodu i Dyplomacji na Uniwersytecie Ben Guriona w Be'er Shevie. Centrum obecnie nosi jego imię.
Zmarł 17 kwietnia 1997 roku. Jego imieniem nazwano wiele instytucji edukacyjnych w Izraelu, między innymi ku jego pamięci powstał instytut Jad Chaim Herzog.
Chaim Herzog jest autorem kilku prac o tematyce wojskowej, wśród nich klasycznych dziś pozycji:
- War of Atonement: The Inside Story of the Yom Kippur War (1975)
- Who Stands Accused?: Israel Answers Its Critics (1978)
- The Arab-Israeli Wars: War and Peace in the Middle East (1982)
- Heroes of Israel: Profiles of Jewish Courage (1989)
- Battles of the Bible (1978), współautor z historykiem militarnym Mordecaim Gichonem (wspomnienia)
- Living History: A Memoir (1996)
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Służby specjalne Izraela | |
|---|---|
|
Aman | Lakam | Mosad | Szin Bet | |
Chaim Weizmann (1949-1952) • Icchak Ben-Zwi (1952-1963) • Zalman Szazar (1963-1973) • Efraim Kacir (1973-1978) • Icchak Nawon (1978-1983) • Chaim Herzog (1983-1993) • Ezer Weizman (1993-2000) • Mosze Kacaw (2000-...)
