George Bernard Shaw
Z Wikipedii
George Bernard Shaw (ur. 26 lipca 1856 w Dublinie, zm. 2 listopada 1950 w Ayot St. Lawrence), irlandzki dramaturg i prozaik.
George Bernard Shaw jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1925.
Z uzasadnienia Komitetu Noblowskiego: za twórczość naznaczoną idealizmem i humanizmem, za przenikliwą satyrę, która często łączy się z wyjątkowym pięknem poetyckim.
Jest także zdobywcą Oscara w roku 1938 za "najlepszy scenariusz adaptowany" do filmu Pygmalion, jedyną osobą w historii uhonorowaną Oscarem i Nagrodą Nobla.
Był wegetarianinem.
[edytuj] Dzieła
- 1891 Kwintesencja ibsenizmu (etiuda krytyczna)
- 1892 Szczygli zaułek (dramat)
- 1898 Profesja pani Warren (dramat)
- 1898 Sztuki przyjemne i nieprzyjemne (zbiór sztuk)
- 1901 Cezar i Kleopatra (dramat)
- 1903 Kandyda
- 1904 Druga wyspa Johna Bulla
- 1905 Człowiek i nadczłowiek (dramat)
- 1905 Major Barbara (dramat)
- 1912 Pigmalion. Romans w pięciu aktach
- 1913 Wojna z punktu widzenia zdrowego rozsądku (artykuł prasowy)
- 1920 Dom serc złamanych (dramat)
- 1924 Święta Joanna (dramat)
- 1930 Wielki kram (dramat)
1901: Prudhomme • 1902: Mommsen • 1903: Bjørnson • 1904: F.Mistral, Echegaray • 1905: Sienkiewicz • 1906: Carducci • 1907: Kipling • 1908: Eucken • 1909: Lagerlöf • 1910: Heyse • 1911: Maeterlinck • 1912: Hauptmann • 1913: Tagore • 1915: Rolland • 1916: Heidenstam • 1917: Gjellerup, Pontoppidan • 1919: Spitteler • 1920: Hamsun • 1921: France • 1922: Benavente • 1923: Yeats • 1924: Reymont • 1925: Shaw • 1926: Deledda • 1927: Bergson • 1928: Undset • 1929: Mann • 1930: Lewis • 1931: Karlfeldt • 1932: Galsworthy • 1933: Bunin • 1934: Pirandello • 1936: O'Neill • 1937: Gard • 1938: Buck • 1939: Sillanpää • 1944: Jensen • 1945: G.Mistral • 1946: Hesse • 1947: Gide • 1948: Eliot • 1949: Faulkner • 1950: Russell • 1951: Lagerkvist • 1952: Mauriac • 1953: Churchill • 1954: Hemingway • 1955: Laxness • 1956: Jiménez • 1957: Camus • 1958: Pasternak • 1959: Quasimodo • 1960: Perse • 1961: Andrić • 1962: Steinbeck • 1963: Seferis • 1964: Sartre • 1965: Szołochow • 1966: Agnon, Sachs • 1967: Asturias • 1968: Kawabata • 1969: Beckett • 1970: Sołżenicyn • 1971: Neruda • 1972: Böll • 1973: White • 1974: Johnson, Martinson • 1975: Montale • 1976: Bellow • 1977: Aleixandre • 1978: Singer • 1979: Elitis • 1980: Miłosz • 1981: Canetti • 1982: García Márquez • 1983: Golding • 1984: Seifert • 1985: Simon • 1986: Soyinka • 1987: Brodski • 1988: Mahfuz • 1989: Cela • 1990: Paz • 1991: Gordimer • 1992: Walcott • 1993: Morrison • 1994: Oe • 1995: Heaney • 1996: Szymborska • 1997: Fo • 1998: Saramago • 1999: Grass • 2000: Gao • 2001: Naipaul • 2002: Kertész • 2003: Coetzee • 2004: Jelinek • 2005: Pinter • 2006: Pamuk
Jego mottem były słowa: To nie taniec to ruch odnowy moralnej
