Janusz Bielawski

Z Wikipedii

Janusz Stefan Bielawski (ur. 15 stycznia 1928 w Wielkorycie, powiat Brześć nad Bugiem), polski lekarz chirurg, profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu, senator RP.

Ukończył gimnazjum i liceum dla dorosłych we Wrocławiu w 1947, następnie studia na Akademii Medycznej we Wrocławiu (1952). Pod koniec studiów podjął pracę w charakterze asystenta na Oddziale Ortopedii Szpitala Wojewódzkiego we Wrocławiu; w latach 1952-1957 był asystentem na Oddziale Chirurgii szpitala w Rudzie Śląskiej. Od 1957 pracownik wrocławskiej Akademii Medycznej, w latach 1957-1972 był kolejno asystentem, starszym asystentem i adiunktem w III Klinice Chirurgii (1962 obronił doktorat, 1971 habilitował się), 1972-1975 adiunktem, 1975-1976 docentem w Klinice Chirurgii Urazowej. Jednocześnie od 1976 był ordynatorem Oddziału Chirurgii Urazowej i Ortopedii Szpitala im. Jonstona w Lubinie. W 1987 został profesorem nadzwyczajnym nauk medycznych.

Działacz Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, wchodził w skład jego zarządu oraz przewodniczył Sekcji Osteosyntezy. W latach 1995-1997 był specjalistą wojewódzkim ds. ortopedii i traumatologii w województwie legnickim. Od 1987 jest przewodniczącym Zarządu Oddziału Regionalnego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego Ziemi Lubińskiej. Został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi.

Zorganizował ponadregionalny ośrodek leczenia zapalenia tkanki kostnej; ogłosił ponad 70 prac naukowych, m.in. Pourazowe zapalenie kości (1982, redaktor), Leczenie otwartych złamań kości długich (1983, redaktor).

W latach 1973-1990 był członkiem PZPR, potem należał do Socjaldemokracji RP. W latach 1997-2005 pełnił mandat senatora z ramienia koalicji SLD-UP, wybrany w okręgu legnickim. Brał udział w pracach senackiej Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia.

Żonaty, ma dwoje dzieci (syna Piotra i córkę Ewę).

Źródła:

• Kto jest kim w polskiej medycynie, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1987