Marek Balicki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Marek Balicki ur. 29 września 1953 w Słupsku

Minister Zdrowia
Okres urzędowania	od 17 stycznia 2003 do 1 kwietnia 2003
Poprzednik	Mariusz Łapiński
Następca	Leszek Sikorski
Minister Zdrowia
Partia polityczna	Socjaldemokracja Polska
Okres urzędowania	od 15 lipca 2004 do 31 października 2005
Poprzednik	Marian Czakański
Następca	Zbigniew Religa

Marek Balicki (ur. 29 września 1953 w Słupsku) polski polityk, senator RP, były działacz "Solidarności", minister zdrowia w gabinetach Leszka Millera i Marka Belki, współzałożyciel Socjaldemokracji Polskiej. Od 2006 wiceprzewodniczący Sejmiku Województwa Mazowieckiego.

Z wykształcenia Balicki jest psychiatrą i anestezjologiem (dyplom: Akademia Medyczna w Gdańsku, w 1978). Działał w "Solidarności"- był m.in. członkiem Zarządu Regionu Gdańskiego i delegatem na I Zjazd NSZZ "Solidarność". W czasie stanu wojennego internowany.

Po 1989 był członkiem ROAD, później UD i UW. W maju 1990 został wybrany na radnego miasta Ząbki, później wybrany posłem I i II kadencji Sejmu. W rządzie Hanny Suchockiej był wiceministrem zdrowia (1992-1993). W tym rządzie przewodniczył też Międzyresortowemu Zespołowi do spraw Reform Zabezpieczenia Społecznego i Systemu Świadczeń Zdrowotnych, który przygotował jeden z kilku konkurujących wówczas projektów reformy finansowania opieki zdrowotnej.

Z Unii Wolności odszedł w 1997. Zrezygnował z ubiegania się o mandat poselski i wrócił do pracy w szpitalu w Ząbkach pod Warszawą na stanowisko ordynatora oddziału (tę samą funkcję pełnił w tym szpitalu pod koniec lat 80., kierował też szpitalem w latach 1990-1992). W latach 1998-2001 był doradcą prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. W grudniu 1999 został dyrektorem Szpitala Bielańskiego w Warszawie.

W wyborach 2001 dostał się do Senatu z list SLD-UP (246 tys. głosów, czwarty wynik w kraju). W 2002 te dwie partie poparły jego kandydaturę w bezpośrednich wyborach na urząd prezydenta miasta Warszawy. Balicki przegrał w drugiej turze, pokonany przez Lecha Kaczyńskiego. 17 stycznia 2003, po odejściu M. Łapińskiego został ministrem zdrowia. Odszedł 2 kwietnia, gdy wbrew jego stanowisku szefem NFZ został Aleksander Nauman, były współpracownik Łapińskiego.

W marcu 2004 był jednym ze współzałożycieli SdPl. W lipcu 2004 roku przyjął propozycję kierowania resortem zdrowia w gabinecie Marka Belki (zastąpił Mariana Czakańskiego).

W wyborach samorządowych w 2006 został wybrany radnym Sejmiku Województwa Mazowieckiego. Pełni funkcję wiceprzewodniczącego Sejmiku.

Balicki jest politykiem lewicy (w I połowie lat 90. był zawsze na lewym skrzydle Unii Wolności). Jest zwolennikiem liberalizacji prawa aborcyjnego. Na początku lat 90. zaangażował się w zbieranie podpisów obywateli na rzecz przeprowadzenia referendum w sprawie karalności aborcji (krytykował wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie ustawy antyaborcyjnej). Opowiada się też za rejestracją związków homoseksualnych.

Działa w różnych organizacjach społecznych i zawodowych. Jest prezesem Warszawskiego Towarzystwa Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Psychicznie i Nerwowo Chorymi. Był inicjatorem powołania stowarzyszenia Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce. Od wielu lat uczestniczy w pracach Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Jest członkiem zarządu Stowarzyszenia Studiów i Inicjatyw Społecznych oraz wiceprzewodniczącym Klubu Dialogu Politycznego im. Zofii Kuratowskiej.

Jest żonaty. Jego żona Bożena jest farmaceutką i pracuje w aptece Szpitala Praskiego w Warszawie. Marek Balicki ma dwoje dzieci - syn Andrzej jest prawnikiem, a córka Bożena jest absolwentką wydziału dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.