Konferencja jałtańska
Z Wikipedii
Konferencja jałtańska (4-11 lutego 1945) - spotkanie przywódców koalicji antyhitlerowskiej (tzw. Wielkiej Trójki) - prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta, premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i przywódcy ZSRR Józefa Stalina.
Była to jedna z konferencji Wielkiej Trójki, miała miejsce po konferencji teherańskiej (listopad-grudzień 1943) a przed konferencją poczdamską (lipiec-sierpień 1945). Wielka Trójka odbyła wiele konferencji, jednak na konferencjach teherańskiej, jałtańskiej oraz poczdamskiej zapadły decyzje najwyższej wagi.
Odbyła się w Liwadii, leżącej pod Jałtą na Krymie. Miała decydujące znaczenie dla powojennego kształtu Europy. Na konferencji rozstrzygnięto sprawę Niemiec: siły każdego z trzech mocarstw będą okupowały wyznaczone na konferencji strefy Niemiec. Zgodnie z tym planem przewidziano utworzenie skoordynowanej administracji i kontroli za pośrednictwem Centralnej Komisji Kontroli, złożonej z naczelnych dowódców trzech mocarstw. Związek Radziecki otrzymał "zwierzchnictwo" nad Ukrainą, Białorusią, Polską i jedną trzecią Niemiec (m.in. Turyngią, Saksonią, Meklenburgią, Brandenburgią i Pomorzem Przednim.Ustalono rekompensatę dla Polski w postaci Pomorza Zachodniego, Prus Wschodnich i Śląska. Podjęto decyzje o przesiedleniu Niemców z tych terenów do kraju ojczystego. Decyzja o powstaniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej urzędującego w Moskwie.
Konferencją analogiczną do spotkań Wielkiej Trójki, ale dotyczącą Dalekiego Wschodu była konferencja kairska (22-26 listopada 1943).
