Podstawa logarytmu naturalnego
Z Wikipedii
Niniejszy artykuł jest częścią cyklu stałe matematyczne. |
Stałe Lista stałych matematycznych |
Podstawa logarytmu naturalnego (inaczej liczba Eulera lub liczba Nepera) w przybliżeniu wynosi:
e ≈ 2, | 7182818284 5904523536 0287471352 6624977572 4709369995 9574966967 6277240766 3035354759 4571382178 5251664274 2746639193 2003059921 8174... |
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Liczbę e można zdefiniować na kilka równoważnych sposobów:
- 1. Jako granica ciągu.
- 2. Jako suma szeregu
- gdzie
- n! jest silnią liczby n.
- 3. Jako jedyną liczbę rzeczywistą taką że:
- (to znaczy, że liczba e to taka, że pole powierzchni pod hiperbolą f(t) = 1 / t od 1 do e jest równe 1).
Dowodzi się, że ciąg (1+1/n)n jest rosnący i ograniczony z góry, a zatem jest zbieżny. Wiadomo, że e jest liczbą niewymierną (co udowodnił Leonhard Euler), a nawet przestępną (co udowodnił Charles Hermite).
[edytuj] Właściwości
- e jest podstawą takiej funkcji wykładniczej, że styczna do jej wykresu w punkcie (0, 1) ma współczynnik kierunkowy równy 1
- e jest podstawą takiego logarytmu, że styczna do wykresu funkcji logarytmicznej o tej podstawie w punkcie (1,0) ma współczynnik kierunkowy równy 1.
- pochodna funkcji
- całka funkcji , gdzie C jest dowolną stałą całkowania.
- z definicji wprost wynika, że funkcja wykładnicza o podstawie e jest odwrotną do logarytmu naturalnego:
- Z przedziału (0; 1) wylosujmy liczbę rzeczywistą (z rozkładem jednostajnym), następnie drugą, trzecią... Liczby te dodajemy (pierwsza+druga+trzecia+...) i przerywamy działanie, gdy suma przekroczy 1. Wartość oczekiwana liczby wylosowanych składników wynosi e.
- Jest jednym z elementów tak zwanej najpiękniejszej równości, wiążącej e z innymi słynnymi liczbami: jednostką urojoną i, π, jednością i zerem:
[edytuj] Inne wzory pozwalające obliczyć stałą e
[edytuj] Granice ciągów
(oba to tzw. wzory Stirlinga)
[edytuj] Szeregi nieskończone
[edytuj] Iloczyny nieskończone
[edytuj] Kultura e
W celu zapamiętania kolejnych cyfr dziesiętnych liczby e tworzone są wierszyki, a nawet opowiadania (podobnie jak o liczbie π), w których długość każdego kolejnego słowa równa się kolejnej cyfrze w rozwinięciu dziesiętnym e:
"We present a mnemonic to memorize a constant so exciting that Euler exclaimed: '!' when first it was found, yes, loudly '!'. My students perhaps will compute e, use power or Taylor series, an easy summation formula, obvious, clear, elegant!"
- Gdzie znak "!" oznacza cyfrę 0.
[edytuj] Inne interpretacje liczby e
Wkładamy do pewnego banku jedną złotówkę. Roczny depozyt wynosi 100% zysku. Odsetki mogą być doliczane od kwoty podstawowej w różnorodny sposób. Jeśli będą odliczane co rok, to na koniec roku będziemy mieli 2 złote. Jeśli będą dwa okresy kapitalizacji (czyli odsetki odliczane dwa razy w roku), to na koniec roku będziemy mieć , czyli 2,25 złotego. W przypadku kapitalizacji co kwartał otrzymamy , co w przybliżeniu wynosi 2,44 zł. Jeśli kapitalizacja odbywała się w sposób ciągły (czyli liczba okresów dąży do nieskończoności) to na koniec roku otrzymamy czyli e złotych.
[edytuj] Dowód niewymierności e
Używamy n-tego przybliżenia e, które zapisujemy en:
Szacujemy błąd
Z tego wynika, że , gdzie 0 < θ < 1
Dowód przez zaprzeczenie:
Załóżmy, że e jest liczbą wymierną. Czyli da się ją przedstawić w postaci gdzie .
W tym wzorze bierzemy tak duże n, żeby było większe od q.
Wówczas:
Mnożąc stronami przez n! dostajemy:
, więc
, więc
Zostały same liczby całkowite poza która całkowita nie jest.
To dowodzi sprzeczności.
[edytuj] Zobacz też
- logarytm
- logarytm dziesiętny
- logarytm binarny
- funkcja wykładnicza
- wzór Eulera
- przegląd zagadnień z zakresu matematyki
[edytuj] Bibliografia
- Miś, Bogdan. Tajemnicza liczba e i inne sekrety matematyki. Warszawa : Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1989.