Pogórze Bukowskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Pogórze Bukowskie

Megaregion	Region Karpacki
Prowincja	Karpaty Zachodnie
Podprowincja	Zewnętrzne Karpaty Zachodnie
Makroregion	Pogórze Środkowobeskidzkie
Mezoregion	Pogórze Bukowskie
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: - woj. podkarpackie: - gmina Bukowsko - gmina Komańcza - gmina Sanok - gmina Zagórz

Łąka w Bukowsku

Pogórze Bukowskie (513.69), mezoregion Pogórza Środkowobeskidzkiego. Obejmuje pas wzgórz i kotlin o wysokościach na ogół od 300 do 500 m n.p.m., przestrzeń krajobrazowa określona jest przez wzniesienia i doliny największych cieków wodnych.

Spis treści

1 Położenie
2 Osadnictwo
3 Architektura
4 Rzeki
5 Rezerwaty przyrody
6 Turystyka
- 6.1 Szlaki piesze
- 6.2 Baza noclegowa

[edytuj] Położenie

Zachodnią granicą Pogórza Bukowskiego jest Pasmo Bukowica i Beskid Niski oraz odcinek drogi od Puław i Woli Sękowej po Kulaszne, na wschodzie droga na odcinku od Sanoka, przez Czerteż po Pisarowce, na południu droga Lesko - Postołów - Zagórz - Poraż, a na północy Doły Jasielsko-Sanockie i Góry Słonne. Wybijającymi szczytami są : Tokarnia - (778 m n.p.m.),

[edytuj] Osadnictwo

Praktycznie do połowy XIV wieku po kolejnych najazdach tatarskich teren ten był właściwie niezaludniony. Stanowił również naturalną granicę pomiędzy Polską a Węgrami. Pierwsze osady zaczęły powstawać tu dopiero na przełomie XIV i XV wieku. Stało się tak za przyczyną kolonizacji niemieckiej i polskiej (m.in. Balowie, Herburtowie) oraz wołoskiej. Wołoscy osadnicy po wymieszaniu się z ludnością ruską i osiedleniu się na tych terenach dali początek istnieniu nowych grup etnicznych, zamieszkujących odtąd obszary Beskidu Niskiego i Pogórza Karpackiego. Z dawnej wieloetniczności tych terenów do dziś pozostały nieliczne osady łemkowskie: Mokre, Szczawne, Kulaszne, Rzepedź,Turzańsk i Komańcza.

We wrześniu 1944 podczas ofensywy dukiejskiej na Pogórzu toczyły się ciężkie walki pomiędzy niemiecką 96. Infanterie-Division oraz 68. I.D. (XXIV. Panzerkorps) broniącymi pozycji przed nacierającym od wschodu radzieckim 67 Korpusem piechoty oraz 167 i 129 Korpusem strzelców (107 Dywizji Piechoty).