PZL.42
Z Wikipedii
PZL.42 – polski samolot eksperymentalny (lekki samolot bombowo-rozpoznawczy) zbudowany na bazie samolotu PZL.23 Karaś. Zaprojektowany i zbudowany w 1936 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W latach 1936 – 1939 w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie zespół konstruktorów pod kierunkiem inż. Stanisława Praussa prowadził pracę nad doskonaleniem produkowanego seryjnego samolotu PZL.23 Karaś.
Pierwszą z konstrukcji zmieniającą koncepcję samolotu PZL.23 Karaś był zbudowany na wiosnę 1936 roku samolot eksperymentalny oznaczony jako PZL.42, powstał on z przebudowanego produkowanego seryjnie samolotu PZL.23 Karaś. W celach doświadczalnych wyposażono go w podwójne usterzenie pionowe oraz we wciąganą w kadłub gondolę. Przeróbki miały na celu poprawę skuteczności steru kierunku, szczególnie w locie na dużych kątach natarcia (lot nurkowy) oraz zwiększenia pola ostrzału dla górnego tylnego karabinu maszynowego, a przy schowanej w kadłub gondoli zmniejszenie oporu aerodynamicznego samolotu i zwiększenia jego osiągów. Gondola opuszczała się na prowadnicach pod ciężarem obserwatora po jego wejściu do niej, a powracała samoczynnie do górnego położenia na sznurach gumowych, gdy obserwator ją opuścił.
Samolot PZL.42 został oblatany w kwietniu 1936 roku na lotnisku Okęcie w Warszawie. Po licznych próbach w locie i wypróbowaniu działania wszystkich urządzeń, w tym wypuszczanej z kadłuba i wciąganej do niego gondoli, stwierdzono celowość zastosowania w tego typu samolotach podwójnego usterzenia pionowego i tego rodzaju gondoli z zastrzeżeniem jednak udoskonalenia systemu jego wciągania i wypuszczania, gdyż system zastosowany w samolocie PZL.42 nie sprawdził się. Na podstawie doświadczeń uzyskanych w toku budowy i sprawdzania w locie tego samolotu w 1937 roku podjęto kolejną prace projektowe nad samolotem rozpoznawczo-bombowym oznaczonym jako PZL.46 Sum.
Wyprodukowano tylko jeden egzemplarz samolotu PZL.42, który służył do badań zastosowanych w nim rozwiązań.
[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim
Po zakończeniu prób samolot PZL.42 został przekazany do 1 pułku lotniczego w Warszawie, a stamtąd przekazano go do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. W Dęblinie był wykorzystywany jako eksponat naukowy. We wrześniu 1939 roku uległ zniszczeniu podczas bombardowania szkoły przez lotnictwo niemieckie. W lotnictwie wojskowym nie był używany do lotów.
[edytuj] Opis techniczny
Samolot PZL.42 był lekkim samolotem bombowo rozpoznawczym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, kadłub półskorupowy. Podwozie stałe, wolnonośne z amortyzacją olejowo-powietrzna. Napęd silnik gwiazdowy, śmigło drewniane – dwułopatowe.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne samolotu PZL.42
Ogólne charakterystyki
- Masa własna: ?
- Masa całkowita (w locie): ?
- Wymiary:
- rozpiętość: 13,95 m
- długość: 9,68 m
- wysokość: 3,35 m
- powierzchnia nośna: 26,80 m²
- Napęd: 1 silnik gwiazdowy 9-cylindrowy PZL Bristol "Pegaz" VIIIA o mocy 710 KM (522 kW)
- Osiągi:
- prędkość maksymalna: 365 km/h
- pułap: 8500 m
- prędkość wznoszenie: 8 m/s
- zasięg: 1250 km
- Uzbrojenie: nie posiadał
- Załoga: 3 osoby (pilot, obserwator, strzelec pokładowy)
