PZL M18 Dromader
Z Wikipedii
| PZL M18 Dromader | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Polska |
| Wytwórnia | PZL Mielec |
| Typ | samolot rolniczy i gaśniczy |
| Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej z trójkołowym stałym podwoziem z kółkiem ogonowym |
| Załoga | 1 pilot |
| Historia | |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 gwiazdowy tłokowy ASz-62-IRm18 |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 17,7 m |
| Długość | 9,47 m |
| Wysokość | 3,70 m |
| Powierzchnia nośna | 40,00 m² |
| Masa | |
| Własna | 2710 kg |
| Użyteczna | 1850 kg |
| Startowa | 5300 kg |
| Paliwa | 285 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 256 km/h |
| Prędkość minimalna | 109 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 6,9 m/s |
| Pułap | 6500 |
| Zasięg | 520 km |
| Rozbieg | 190 m pusty lub 350 m w pełni załadowany |
| Dane operacyjne | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| Zbiornik na chemikalia o pojemności 2500 l | |
PZL M18 Dromader, samolot rolniczy w układzie dolnopłata z silnikiem tłokowym
[edytuj] Historia
Samolot został opracowany i jest produkowany przez PZL Mielec na podstawie licencji amerykańskiej firmy Rockwell na samolot S-2R Thrush Commander. Jednakże wykorzystano z tej maszyny jedynie fragmenty (struktura) konstrukcji kadłuba i skrzydeł.
Polscy inżynierowie pod kierunkiem mgr inż. Józefa Olesiaka uznali jednak, że na bazie tego silnika można zbudować maszynę o 40% cieższą. Na bazie S2-R w 1974 r. rozpoczęły się prace projektowe nad nową konstrucją oznaczoną M-18 Dromader. Samolot w dużej mierze składał się z gotowych podzespołów płatowca S2-R, przeprojektowany został kadłub, część skrzydła, zbiorniki i podwozie. Zasadnicza modyfikacja polegała na zamianie silnika na ASz-62IR (wersja S-2R posiadała silniki z demobilu firmy Pratt & Whitney). Zastosowano też zmodyfikowane śmigło od An-2 Colt. Pierwszy prototyp został oblatany 27. sierpnia 1978.
M-18 Dromader zyskał międzynarodowe uznanie i doczekał się kilku wersji:
- Model M-18A, wyposażony w zwrócony plecami do kierunku lotu fotel dla mechanika za kabiną pilota
- Model M18B – o masie ładunku handlowego 2200 kg, załoga: 1 pilot (możliwy przewóz 1 mechanika)
- Model M18BS – wersja szkolna (dwuster) – załoga: pilot-instruktor + uczeń + 700 kg ładunku handlowego
Na jego podstawie skonstruowano również (prototypy):
- PZL M-21 Dromader Mini
- PZL M-24 Dromader Super
- PZL M-25 Dromader Mikro
[edytuj] Właściwości
Samolot cechuje się dużym udźwigiem użytecznym, ekonomicznością użycia (niskie zużycie paliwa w stosunku do udźwigu użytecznego) możliwością pracy w rolnictwie i w pożarnictwie (gaszenie pożarów lasów), sporym zasięgiem, możliwością startu i lądowania na lotniskach o utwardzonych trawiastych pasach startowych.
Pierwsze wersje miały niedużą stateczność podłużną, co w połączeniu z niezbyt dobrą sterownością i i małym krytycznym kątem natarcia sprawiały, iż samolot nie był łatwy pilotażowo, wymaga od pilota precyzyjnego sterowania zwłaszcza podczas startu i lądowania.
W późniejszych wersjach poprawiono usterzenie poziome uzyskując poprawę stateczności podłużnej i sterowności podłużnej. Pilotaż wymaga jednak wzmożonej uwagi pilota, szczególnie w wersji przeciążonej i podczas podejścia (ataku) na źródło ognia (gaszenie pożarów lasów).
W Polsce najbardziej znane masowe użycie Dromaderów (22 samoloty w akcji) było podczas gaszenia pożaru lasu koło Kuźni Raciborskiej 26 sierpnia 1992
[edytuj] Konstrukcja
Jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, na 3-kołowym stałym podwoziu z kółkiem ogonowym, wyposażony w zbiornik chemikaliów lub wody pod kabiną pilota.
- Rozpiętość 17,70 m
- Długość 9,47 m
- Wysokość 3,70 m
- Pow. nośna 40,00 m²
- Masa własna 2710 kg
- Masa paliwa 285 kg
- Masa chemikaliów 1050-1850 kg
- Masa całkowita 5300 kg
- Prędkość maks. 256 km/h
- Prędkość min. 109 km/h
- Prędkość wznoszenia 6,9 m/s
- Pułap 6500 m
- Rozbieg 200 m
- Zasięg 520 km
