Venus Williams

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Venus Williams

Miejsce urodzenia	Lynwood
Państwo	Stany Zjednoczone
Data urodzenia	17 czerwca 1980
Wzrost	185 cm
Waga	72,5 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	31 października 1994
Trener	Richard Williams
Miejsca w listach rankingowych
Najwyższe miejsce w rankingu WTA	1 (25 lutego 2002)
Najwyższe miejsce w rankingu debla WTA	5 (11 października 1999)
Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych
Australian Open	2001, 2003 (debel), 1998 (mikst)
Roland Garros	1999 (debel), 1998 (mikst)
Wimbledon	2000, 2001, 2005 (singiel), 2000, 2002 (debel)
US Open	2000, 2001 (singiel), 1999 (debel)
Masters	-
Zwycięstwa w turniejach singlowych i deblowych
Turnieje singlowe	34 (Memphis 2007)
Turnieje deblowe	10 (Australian Open 2003)

Venus Ebone Starr Williams (ur. 17 czerwca 1980 w Lynwood, Kalifornia), tenisistka amerykańska, zwyciężczyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni olimpijska. Siostra tenisistki Sereny Williams.

Debiutowała w cyklu zawodowym jesienią 1994, kilka tygodni po swojej rówieśniczce, Szwajcarce Hingis. Już w swoim pierwszym turnieju - w Oakland - dotarła do drugiej rundy, gdzie była bliska pokonania ówczesnej wiceliderki rankingu światowego Hiszpanki Sanchez-Vicario.

Od początku kariery zwracała uwagę atletycznym przygotowaniem (pod kierunkiem ojca Richarda) i agresywnym stylem gry. Sezonem przełomowym był rok 1997, kiedy po raz pierwszy dotarła do finału wielkoszlemowego - w US Open. Po dramatycznym półfinale z Rumunką Spirleą (w którym obroniła dwie piłki meczowe) przegrała zdecydowanie decydujący mecz turnieju z Hingis (0:6, 4:6). Była pierwszą nierozstawioną finalistką US Open od 1958, a także pierwszą finalistką od 1978 (od czasu Pam Shriver), która dotarła tak daleko w debiucie. Nieco wcześniej debiutowała także na Wimbledonie, ale tam poszło jej znacznie gorzej - przegrała w I rundzie z Polką Magdaleną Grzybowską, dla której było to jedno z najbardziej spektakularnych osiągnięć w karierze.

Pierwszy turniej wygrała w 1998 (Oklahoma City). Do lipca 2005 triumfowała w 32 turniejach w grze pojedynczej i 10 w deblu. Wśród jej trofeów były m.in. Puchar Wielkiego Szlema (1998), Miami (1998, 1999, 2001), Rzym (Italian Open, 1999), Hamburg (1999, 2001). W 2000 wygrała dwa turnieje wielkoszlemowe - Wimbledon i US Open, powtórzyła osiągnięcia rok później. W latach 2002-2003 pięć razy zmierzyła się w finałach wielkoszlemowych z młodszą siostrą Sereną i wszystkie te mecze przegrała. Wspólnie z siostrą wygrywała natomiast turnieje wielkoszlemowe w deblu - 1999 French Open i US Open, 2000 Wimbledon, 2001 Australian Open, 2002 Wimbledon, 2003 Australian Open. W 1998 wygrywała także Australian Open i French Open w grze mieszanej, partnerował jej rodak Justin Gimelstob. Piąty triumf wielkoszlemowy odnotowała w lipcu 2005, wygrywając po raz trzeci Wimbledon; w finale pokonała 4:6 7:6(4) 9:7 rodaczkę Lindsay Davenport.

Od 1998 była klasyfikowana w czołowej dziesiątce rankingu światowego, w lutym 2002 awansowała na 1. miejsce; wkrótce musiała ustąpić miejsca siostrze. Po serii kontuzji na koniec sezonu 2003 wypadła z czołowej dziesiątki. Dwukrotnie wystąpiła w turnieju Masters, zarówno w 1999, jak i 2002 kończąc udział na półfinale.

Jednym z najbardziej udanych występów Venus Williams był start na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000. Sięgnęła po złoto w grze pojedynczej, a w parze z siostrą także w grze podwójnej. Reprezentowała USA także w Pucharze Federacji (1995, 1999, 2003, 2004, 2005).

Cały 2006 rok dręczona przez kontuzję lewego nadgarstka, co spowodowało liczne porażki i wycofania się z turniejów. Jedną z największych sensacji początku sezonu była przegrana w 1. rundzie Australian Open, gdzie pokonała ją Cwetana Pironkowa. Również o wygraną nad Venus postarała się Polka Agnieszka Radwańska w Luksemburgu. Jednym z najlepszych występów Amerykanki było zajście do 1/4 finału Roland Garros, gdzie przegrała z Nicole Vaidisovą, a także 1/4 finału w J&S Cup na kortach warszawianki, gdzie pokonała między innymi Urszulę Radwańską i Martinę Hingis, by przegrać ze Svetlaną Kuznetsovą.

W 2007 roku wycofała się z turnieju Australian Open z powodu tej samej kontuzji. Na korcie po raz pierwszy zobaczyliśmy ją w turnieju w Memphis, gdzie rozstawiona została z numerem siedem. W pierwszej rundzie w trzech setach pokonała Japonkę Akiko Morigami.W drugiej w dwóch setach zwycięstwo odniosła nad Dunką Caroline Wozniacki, później głądko pokonała rodaczkę Laurę Granville i Ioaną Ralucą Olaru, by w finale zdeklasować 6/1 6/1 sklasyfikowaną na 17 pozycji w ranknigu WTA Izraelkę Shahar Peer.