Władysław Zamoyski (generał)
Z Wikipedii
Władysław Zamoyski herbu Jelita (ur. w 1803, zm. 11 stycznia 1868 w Paryżu) – generał wojsk polskich w powstaniu styczniowym, generał dywizji wojsk tureckich.
Karierę rozpoczął w armii Królestwa Polskiego. W 1828 został adiutantem wielkiego księcia Konstantego. W czasie powstania listopadowego był adiutantem gen. Jana Skrzyneckiego, 6 kwietnia 1831 awansowany na podpułkownika. Po klęsce powstania udał się na emigrację. Był jednym z najbliższych współpracowników księcia Adama Jerzego Czartoryskiego i z jego ramienia kierował polityką zagraniczną Hotelu Lambert.
Od września 1832 do 24 czerwca 1839 był oficerem nowopowstałej armii belgijskiej. W czasie Wiosny Ludów, organizował w latach 1848-1849 polskie oddziały we Włoszech, przy boku armii królestwa Sardynii. W czasie wojny krymskiej został gen. bryg. armii tureckiej, u boku której formował pozostający na żołdzie brytyjskim II Pułk Kozaków Sułtańskich (16 września 1855-31 lipca 1856). W czasie powstania styczniowego był oficjalnym przedstawicielem Rządu Narodowego w Londynie.
Od 1852 był mężem Jadwigi z Działyńskich, z którą miał synów Władysława i Witolda oraz córkę Marię.
[edytuj] Pisma
Jego pamiętniki i korespondencja ukazały się w sześciotomowym zbiorze Generał Zamoyski (1910-1930).
