Ευρωπαϊκή Ένωση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ή ΕΕ είναι μια υπερεθνική και διακυβερνητική ένωση 27 κρατών. Καθιερώθηκε το 1992 από τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (Συνθήκη του Μάαστριχτ), και είναι ο de facto διάδοχος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας των έξι κρατών-μελών που ιδρύθηκε το 1957. Από τότε νέες διευρύνσεις έχουν αυξήσει τον αριθμό των κρατών μελών της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρείται ως η ισχυρότερη ένωση κρατών μέχρι σήμερα στην παγκόσμια ιστορία, με οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιεχόμενο καθώς το τρέχον στάδιο της αποτελεί μέρος μιας συνεχόμενης διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη οικονομική οντότητα και μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές οντότητες στον κόσμο, με 493 εκατομμύρια ανθρώπους και ονομαστικό ΑΕΠ €11.5 ($15,0) τρισεκατομμύρια το 2006. Η Ένωση είναι μια ενιαία αγορά με κοινή εμπορική πολιτική, κοινή αγροτική και αλιευτική πολιτική, και περιφερειακή πολιτική για να βοηθήσει τις ανπτυσόμενες περιοχές. Εισήγαγε ένα ενιαίο νόμισμα, το Ευρώ, που υιοθετήθηκε από 13 κράτη μέλη. Η ΕΕ άρχισε μια περιορισμένη κοινή πολιτική εξωτερικών και ασφαλείας, και μια περιορισμένη αστυνομική και δικαστική συνεργασία πάνω σε ποινικά θέματα.

Τα σημαντικά όργανα και οι οργανισμοί της ΕΕ περιλαμβάνουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι πολίτες των κρατών μελών της ΕΕ είναι επίσης πολίτες της ΕΕ: εκλέγουν άμεσα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μια φορά κάθε πέντε έτη. Μπορούν να ζήσουν, να ταξιδέψουν, να εργαστούν, και να επενδύσουν σε άλλα κράτη μέλη (με μερικούς περιορισμούς μόνο στα νέα κράτη μέλη). Ο έλεγχος διαβατηρίων και οι τελωνειακοί έλεγχοι στα περισσότερα εσωτερικά σύνορα καταργήθηκαν με τη συμφωνία του Schengen.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορία 2 Γεωγραφία 3 Κράτη μέλη και διαδοχικές διευρύνσεις 4 Διεύρυνση 5 Κατάσταση 6 Τρέχοντα θέματα 7 Μέθοδοι 8 Όργανα και νομικό πλαίσιο 8.1 Όργανα της ΕΕ 8.2 Έδρα των οργάνων της ΕΕ 8.3 Οι τρεις πυλώνες 9 Εξωτερικές συνδέσεις 9.1 Ιστοχώροι άλλων ιδρυμάτων της ΕΕ 9.2 Άλλοι ιστοχώροι

[Επεξεργασία] Ιστορία

Οι προσπάθειες να ενωθούν τα ανόμοια έθνη της Ευρώπης προηγούνται των σύγχρονων εθνικών κρατών και έχουν εμφανιστεί επανειλημμένα σε όλη την ιστορία της Ευρώπης. Τρεις χιλιάδες έτη πριν, η Ευρώπη εξουσιάστηκε από τους Κέλτες, και έπειτα κατακτήθηκε και κυβερνήθηκε από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αυτές οι πρώτες ενώσεις δημιουργήθηκαν από τη δύναμη. Η φραγκική αυτοκρατορία του Καρλομάγνου και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ένωσαν μεγάλες περιοχές κάτω από μια χαλαρή διοίκηση για εκατοντάδες έτη. Πιό πρόσφατα η τελωνειακή ένωση του 19ου αιώνα κάτω από τον Ναπολέοντα και οι κατακτήσεις της δεκαετίας του '40 της Γερμανίας είχαν μόνο παροδική ύπαρξη.

Λαμβάνοντας υπόψη το πλήθος των γλωσσών και τους πολιτισμούς της Ευρώπης, αυτές οι προσπάθειες περιέλαβαν συνήθως τη στρατιωτική υποταγή απρόθυμων εθνών, γεγονός που οδηγούσε στην αστάθεια, άλλες είχαν διάρκεια εκατοντάδες έτη και μεγάλες περιόδους ειρήνης και οικονομικής - τεχνολογικής προόδου όπως στην Pax Romana της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μια από τις πρώτες προτάσεις για την ειρηνική ενοποίηση μέσω της συνεργασίας και της ισότητας της ιδιότητας μέλους έγινε από τον ειρηνόφιλο Βίκτωρα Ουγκό το 1851. Μετά από τις καταστροφές του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, η ώθηση για παγίωση των θεσμικών μορφών εμπορικής συνεργασίας (μέσω της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης) μεταξύ των κρατών αυξήθηκε πολύ, οδηγημένη από την αποφασιστικότητα να ανοικοδομηθεί η Ευρώπη και να αποβληθεί η πιθανότητα ενός άλλου πολέμου.

Το 1946 ο Winston Churchill έκανε λόγω για "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης" (εν τούτοις χωρίς να συνυπολογίζει την Μεγάλη Βρετανία). Στις 9 Μαΐου 1950, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Robert Schuman υπέβαλε μια πρόταση για κοινή διαχείριση από την Γαλλία και την Δυτική Γερμανία των βιομηχανιών του άνθρακα και του χάλυβα. Η πρόταση, γνωστή ως "Schuman Declaration", περιέγραφε το σχέδιο ως "το πρώτο συγκεκριμένο βήμα προς μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία". Η πρόταση οδήγησε στο σχηματισμό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα από την Δυτική Γερμανία, την Γαλλία, την Ιταλία και τις χώρες του Μπενελούξ. Η κοινότητα οριστικοποιήθηκε με την Συνθήκη του Παρισιού, που υπογράφηκε σε 1951 και θεωρείται η αρχή της δημιουργίας αυτού που είναι τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πρώτη πλήρης τελωνειακή ένωση ήταν αρχικά γνωστή ως Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, που καθιερώθηκε από τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957 και εφαρμόστηκε την 1 Ιανουαρίου 1958. Αργότερα μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η οποία πλέον είναι ο «πρώτος πυλώνας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δημιουργήθηκε από τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Η ΕΕ έχει εξελιχθεί από ένα εμπορικό σώμα σε μια οικονομική και πολιτική συνεργασία. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τον πρωταρχικό ρόλο στην δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον έπαιξαν οι ΗΠΑ. Το όραμα των ΗΠΑ υπήρξε πολύ προωθημένο και περιελάμβανε τον Ευρωστρατό (EDC ή European Defense Community) και την πλήρη πολιτική ένωση της Ηπείρου ώστε η Ευρώπη να αναδειχθεί σε τρίτη ανεξάρτητη υπερδύναμη. Αυτός ο φιλόδοξος στόχος των ΗΠΑ δεν επετεύχθη διότι απορρίφθηκε από την Γαλλία.

Στις 29 Οκτωβρίου 2004, οι επικεφαλής των κυβερνήσεων των κρατών μελών της ΕΕ υπέγραψαν τη Συνθήκη ίδρυσης συντάγματος για την Ευρώπη που επικυρώθηκε αργότερα από 17 κράτη μέλη. Εντούτοις, στις περισσότερες περιπτώσεις η επικύρωση έγινε από κοινοβουλευτική δράση, και όχι από δημοψηφίσματα. Εν τέλει, η διαδικασία ναυάγησε στις 29 Μαΐου 2005 όταν οι Γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν το σύνταγμα με 55% κατά, έναντι 45% υπέρ. Το γαλλικό όχι στο "Ευροσύνταγμα" ακολουθήθηκε τρεις ημέρες αργότερα από ένα ολλανδικό δημοψηφίσματα, στο οποίο το 62% των ψηφοφόρων απέρριψε το σύνταγμα επίσης.

[Επεξεργασία] Γεωγραφία

Το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμορφώνεται από τα εδάφη των κρατών μελών της, και επεκτείνεται με την προσχώρηση των νέων μελών. Καλύπτει έναν τομέα 4.422.773 τετραγωνικών χιλιομέτρων με έκταση βορειοανατολικά ως τη Φινλανδία, βορειοδυτικά ως την Ιρλανδία, νοτιοανατολικά ως την Κύπρο και νοτιοδυτικά ως την Πορτογαλία. Αντιπροσωπεύει την έβδομη μεγαλύτερη περιοχή στον κόσμο σε έκταση ενώ υπολογίζεται ότι η ακτογραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνει κατά πολύ τα 150.000 χλμ.

Η ΕΕ δεν είναι ταυτόσημη με την Ευρώπη - σημαντικά μέρη της ηπείρου όπως η Ελβετία, η Νορβηγία και η ευρωπαϊκή Ρωσία είναι έξω από την ΕΕ. Τα κράτη μέλη της ΕΕ συνορεύουν με 21 άλλα έθνη. Διάφορα υπερπόντια εδάφη και εξαρτώμενες αποικίες των διάφορων κρατών μελών είναι επίσης τυπικά μέρος της ΕΕ (π.χ. οι Αζόρες, η Μαδέρα, γαλλική Γουιάνα, η Μαρτινίκα, η Γουαδελούπη ή οι Κανάριες νήσοι) ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα εδάφη που συνδέονται με τα κράτη μέλη δεν είναι μέρος της ΕΕ (π.χ. Γροιλανδία, οι Νήσοι Φαρόι, , οι ολλανδικές Αντίλλες, η Νέα Καληδονία και τα περισσότερα εδάφη που συνδέονται με το Ηνωμένο Βασίλειο).

Αν συμπεριλάβουμε τα υπερπόντια εδάφη των κρατών μελών, η ΕΕ περιλαμβάνει τους περισσότερους τύπους κλιμάτων από αρκτικό σε τροπικό. Επομένως οι μετεωρολογικοί μέσοι όροι για την ΕΕ συνολικά δεν είναι επαρκείς για συμπεράσματα. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει είτε σε περιοχές με μεσογειακό κλίμα (νότια Ευρώπη), είτε σε ένα ήπιο θαλάσσιο κλίμα (δυτική Ευρώπη), ή σε ένα θερμό θερινό ηπειρωτικό κλίμα (στα ανατολικά κράτη μέλη).

[Επεξεργασία] Κράτη μέλη και διαδοχικές διευρύνσεις

Η Ευρωπαϊκή Ένωση περιγράφεται ως "οικογένεια των δημοκρατικών ευρωπαϊκών χωρών". Στις 23 Ιουλίου 1952, έξι ιδρυτικά μέλη διαμόρφωσαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, η οποία ήταν το πρώτο στάδιο της σημερινής ΕE. Από τότε είκοσι μία χώρες εισήχθησαν σε διαδοχικά κύματα διεύρυνσης.

Έτος	Ιστορία της Διεύρυνσης	No.
1957	Βέλγιο  Γαλλία  Γερμανία1  Ιταλία  Λουξεμβούργο  Ολλανδία	6
1973	Δανία 2  Ιρλανδία  Ηνωμένο Βασίλειο	9
1981	Ελλάδα	10
1986	Πορτογαλία  Ισπανία	12
1995	Αυστρία  Φινλανδία  Σουηδία	15
2004	Κύπρος  Τσεχία  Σλοβακία  Εσθονία  Λετονία  Λιθουανία  Πολωνία  Ουγγαρία  Μάλτα  Σλοβενία	25
2007	Βουλγαρία  Ρουμανία	27

¹ Στις 3 Οκτωβρίου 1990, το κρατίδιο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ενώθηκε με την Δυτική Γερμανία και έγινε αυτόματα μέρος της ΕΕ.
² Η Γροιλανδία, αποικία της Δανίας από το 1979, εγκατέλειψε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα το 1985, μετά από δημοψήφισμα.

Για περισσότερες πληροφορίες για τις μελλοντικές συμφωνίες περαιτέρω διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείτε το άρθρο Διεύρυνση της ΕΕ.

Χώρες όπως το Μονακό και η Ανδόρρα, αν και δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο έχουν συνάψει ειδικές συμφωνίες συνεργασίας με αυτήν.

[Επεξεργασία] Διεύρυνση

Από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα το 1952 από έξι μέλη, σήμερα υπάρχουν 27 κράτη-μέλη. Έχουν γίνει έξι διευρύνσεις, με την μεγαλύτερη την 1η Μαΐου 2004, όταν 10 κράτη προσχώρησαν στην Ένωση, και την πιο πρόσφατη την 1η Ιανουαρίου 2007, όταν ενώθηκε η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Προκειμένου να εισχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα κράτος πρέπει να τηρήσει οικονομικούς και πολιτικούς όρους, γνωστούς ως κριτήρια της Κοπεγχάγης (μετά από τη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης τον Ιούνιο του 1993). Αυτό βασικά απαιτεί μια κοσμική, δημοκρατική κυβέρνηση, ένα κράτος δικαίου και αντίστοιχες ελευθερίες και ιδρύματα. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της ΕΕ, κάθε κράτος μέλος αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να συμφωνήσουν ομόφωνα με οποιαδήποτε διεύρυνση.

Η Τουρκία είναι επίσημη υποψήφια χώρα για να προσχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι τουρκικές ευρωπαϊκές φιλοδοξίες χρονολογούνται από τις συμφωνίες της Άγκυρας του 1962. Η Τουρκία άρχισε προκαταρκτικές διαπραγματεύσεις για την ένταξη στις 3 Οκτωβρίου 2005. Εντούτοις, οι αναλυτές θεωρούν ότι το 2015 είναι η πιο κοντινή ημερομηνία όπου η χώρα θα είναι ικανή να εισέλθει στην ένωση λόγω του μεγάλου αριθμού οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που πρέπει να ολοκληρώσει, και επειδή για την περίοδο 2007-13 δεν έχουν προβλεφθεί στον προϋπολογισμό οι επιπτώσεις που θα έχει η ένταξη της Τουρκίας. Η διαφωνία της με την Κύπρο και η γεωγραφική θέση της είναι ακόμη ανοικτές υποθέσεις, καθώς μόνο το 3% του εδάφους της βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Παρόλα αυτά, τα κριτήρια της Κοπεγχάγης δεν προβλέπουν αυστηρούς γεωγραφικούς όρους. Ο παπάς Βενέδικτος XVI έχει εκφράσει την άποψή ότι η "ευρωπαϊκή ταυτότητα", έχει προέλθει πολιτιστικά βασισμένη στο χριστιανικό στοιχείο της κεντρικής ηπειρωτικής Ευρώπης που πάντα ιστορικά αντιτίθετο στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Όμως, εξέφρασε μεγαλύτερη υποστήριξη για την πορεία της Τουρκία μετά την πρόσφατη επίσκεψη του τον Νοέμβριο του 2006 στη χώρα. Πρόσφατα, δημοσιεύτηκαν εκθέσεις σχετικά με τις διαφορές μεταξύ της ΕΕ και της τουρκικής κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης μιας δυσαρέσκειας από την τουρκική πλευρά επειδή αισθάνονται ότι συνθηκολογούν στα αιτήματα της ΕΕ χωρίς να λαμβάνουν τίποτα ως αντάλλαγμα.

Η Κροατία είναι επίσημη υποψήφια χώρα προς ένταξη έπειτα από διαπραγματεύσεις που άρχισαν το 2005. Τον Ιούνιο του 2006, ανώτερα στελέχη της ΕΕ δήλωσαν ότι η Κροατία θα γίνει μέλος πιθανότατα το 2009. Η περάτωση των διαπραγματεύσεων για όλα τα κεφάλαια του κοινοτικού κεκτημένου αναμένεται προς το τέλος του 2008, με την υπογραφή της συνθήκης ένταξης και της ιδιότητας μέλους να λαμβάνουν χώρα είτε τον Ιανουάριο είτε τον Μάιο του 2009.

Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι η πιο πρόσφατη χώρα που της δόθηκε επίσημη υποψηφιότητα, από τον Δεκέμβριο του 2005. Ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν είναι η διαμάχη με την Ελλάδα σχετικά με την χρήση του ονόματος Μακεδονία, αλλά και οι ψυχρές σχέσεις της χώρας με Βουλγαρία. Η Ελλάδα έχει σαφέστατα δηλώσει ότι θα ασκήσει βέτο στην ένταξη της ΠΓΜΔ εάν δεν επιλυθεί η διαφωνία για το όνομα.

Η Αλβανία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και η Σερβία αναγνωρίζονται επίσημα ως πιθανοί υποψήφιοι. Στη Νορβηγία και την Ελβετία, πάλι, η πρόταση για ένταξη απορρίφθηκε από δημοψήφισμα. Η Ισλανδία είναι επίσης πιθανή υποψήφια αλλά αντιτάσσεται στην κοινή πολιτική αλιείας.

[Επεξεργασία] Κατάσταση

Η Ε.Ε. έχει την ιδιομορφία ότι αποτελείται από κρατη-μέλη, τα οποία όμως διατηρούν την ανεξαρτησία τους και παραμένουν κυρίαρχα στο έδαφός τους. Σε μερικά ζητήματα, όπου τα κράτη μέλη έχουν μεταφέρει την εθνική τους κυριαρχία στην Ένωση (π.χ. νόμισμα, νομισματική πολιτική, εσωτερική αγορά, εξωτερικό εμπόριο), η Ε.Ε. αρχίζει να μoιάζει με ομοσπονδιακό κράτος. Όμως η Ένωση δεν είναι οργανωμένη σε ομοσπονδιακά πρότυπα αλλά στην βάση της αρχής της επικουρικότητας (ένας όρος που χρησιμοποείται για να περιγράψει την ιδιόμορφη κατανομή των αρμοδιοτήτων της Ένωσης). Επίσης, τα κράτη μέλη εξακολουθούν να θεωρούνται κύριοι των Συνθηκών και η Ένωση δεν έχει το δικαίωμα να μεταφέρει επιπρόσθετες αρμοδιότητες από τα κράτη μέλη στον εαυτό της. Με αυτή την μοναδική διάρθρωση, η Ευρωπαική Ένωση δεν είναι ένας διεθνής οργανισμός αλλά μία οντότητα sui generis (δηλ. οντότητα όπως καμία άλλη).

[Επεξεργασία] Τρέχοντα θέματα

Τα κύρια ζητήματα που απασχολούν την ΕΕ προς το παρόν περιλαμβάνουν την επέκταση της προς το νότο και ανατολικά (βλέπε πιό κάτω), το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα που προτάθηκε από τη Σύμβαση, η σχέση με τις ΗΠΑ και η συμμετοχή στο Ευρώ των χωρών που ακόμα δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη.

[Επεξεργασία] Μέθοδοι

Όσον αφορά μη οικονομικά θέματα, οι υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφωνούν στο ότι η ΕΕ είναι επίσης μια δύναμη ειρήνης και δημοκρατίας. Οι πόλεμοι, που ήταν περιοδικό στοιχείο της ιστορίας της Δυτικής Ευρώπης έχουν εκλείψει από τότε που δημιουργήθηκε η τότε ΕΟΚ. Στις αρχές του '70 στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία υπήρχε δικτατορία, όμως οι κοινότητες των επιχειρήσεων σε αυτές τις τρεις χώρες ήθελαν να ανήκουν στην ΕΕ και αυτό δημιούργησε μεγάλη θέληση για δημοκρατία.

[Επεξεργασία] Όργανα και νομικό πλαίσιο

[Επεξεργασία] Όργανα της ΕΕ

Η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποστηρίζεται από διάφορα όργανα:

• Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (732 μέλη 750 μέγιστο)
• Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ή «του Συμβουλίου των υπουργών») (25 μέλη)
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (25 μέλη)
• Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (που ενσωματώνει το Πρωτοδικείο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) (25 δικαστές (& 25 δικαστές του CFI))
• Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (25 μέλη)
• Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (26 μέλη, 25 ηγέτες των κρατών μελών + ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) - του οποίου ο μοναδικός ρόλος ίσως περιγράφεται καλύτερα ως ενός «σχεδόν-οργάνου»

Υπάρχουν διάφοροι οικονομικοί οργανισμοί:

• Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (που παράλληλα με τις εθνικές κεντρικές τράπεζες, συνθέτει το Ευρωπαϊκό Σύστημα των Κεντρικών Τραπεζών)
• Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Ταμείο Επενδύσεων)

Υπάρχουν επίσης διάφορες συμβουλευτικές επιτροπές στα όργανα:

• Επιτροπή των Περιφερειών που συμβουλεύει για τα περιφερειακά ζητήματα
• Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, που συμβουλεύει για την οικονομική και κοινωνική πολιτική (κυρίως σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων και των εργοδοτών)
• Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας, που καθιερώνεται στα πλαίσια της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, που ελέγχει και που συμβουλεύει για τα διεθνή ζητήματα της σφαιρικής ασφάλειας.

Υπάρχει επίσης ένας μεγάλος αριθμός οργανισμών, που οργανώνεται συνήθως από τη δευτεροβάθμια νομοθεσία, οι οποίοι υπάρχουν για να εφαρμόσουν τις ιδιαίτερες πολιτικές. Αυτές είναι οι αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παραδείγματα είναι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος, η Ευρωπαϊκή Αντιπροσωπεία Ασφάλειας Αεροπορίας και το Γραφείο Εναρμόνισης στην Εσωτερική Αγορά.

Τελικά, ο Ευρωπαϊκός Διαμεσολαβητής ερευνά καταγγελίες κακής διαχείρησης από τα όργανα της ΕΕ.

[Επεξεργασία] Έδρα των οργάνων της ΕΕ

Η ΕΕ δεν έχει καμία επίσημη πρωτεύουσα και τα όργανα της διαιρούνται μεταξύ διάφορων πόλεων:

• Βρυξέλλες, Βέλγιο - Θεωρείται de facto πρωτεύουσα της ΕΕ
  • Έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
  • Τόπος συναντήσεως για τις συνεδριάσεις και τις μίνι-συνόδους των επιτροπών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
  • Πόλη που υποδέχεται όλες τις συνόδους κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (από το 2004)
• Στρασβούργο, Γαλλία
  • Έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τόπος συναντήσεως των δώδεκα ολομελειών διάρκειας μίας εβδομάδας κάθε έτους.
  • Επίσης η έδρα δύο βασικών ευρωπαϊκών οργανώσεων - το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων - που είναι διαφορετικά από την ΕΕ και έχουν ένα ευρύτερο πλήθος μελών από την ΕΕ.
• Πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο
  • Έδρα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της Γραμματείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
  • Έδρα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων
• Φρανκφούρτη, Γερμανία
  • Έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας
• Χάγη, Κάτω Χώρες
  • Έδρα της Europol (η Ευρωπαϊκή Αστυνομική Υπηρεσία)

[Επεξεργασία] Οι τρεις πυλώνες

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από τρεις πυλώνες.

1. Ο πρώτος πυλώνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελείται από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ήτοι την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (πρώην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕURΑΤΟΜ). Μέχρι το 2002 που καταργήθηκε, στον πρώτο πυλώνα ανήκε και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα.
2. Ο δεύτερος πυλώνας ή πυλώνας της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας' (ΚΕΠΠΑ) αφορά στην εξωτερική πολιτική και σε στρατιωτικά ζητήματα.
3. Ο τρίτος πυλώνας ή πυλώνας 'Αστικής και Δικαστικής Συνεργασίας σε Ζητήματα Εγκληματικότητας' (PJCC) αφορά στη συνεργασία για την καταπολέμηση του εγκλήματος.

Ο πιο ισχυρός και ανεπτυγμένος πυλώνας είναι αναμφισβήτητα ο πρώτος και συγκεκριμένα η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Από αυτόν προέρχονται και τα περισσότερα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και ο συντριπτικά μεγαλύτερος όγκος του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Επίσης, σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει νομική προσωπικότητα και είναι η μόνη που μπορεί να συμβάλλεται αυτοτελώς ανεξάρτητα από τα κράτη-μέλη σε διεθνείς συνθήκες.

Στο πλαίσιο του κάθε πυλώνα υφίσταται διαφορετική ισορροπία μεταξύ των υπερεθνικών (=τείνουν προς ομοσπονδιακό κράτος) και των διακυβερνητικών (=παραμένουν χαλαρή ένωση κρατών) αρχών. Ο υπερεθνικός χαρακτήρας είναι ισχυρότερος στον πρώτο πυλώνα ενώ οι άλλοι δυο πυλώνες έχουν περισσότερο διακυβερνητικό χαρακτήρα. Στην ΚΕΠΠΑ και την PJCC η εξουσία του Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε σύγκριση με το Συμβούλιο είναι αρκετά περιορισμένη, χωρίς ωστόσο να είναι και μηδενική. Η ισορροπία που διέπει τον πρώτο πυλώνα συχνά αναφέρεται ως "κοινοτική μέθοδος", καθώς είναι εκείνη που εφαρμόζεται από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Robert Schuman

[Επεξεργασία] Εξωτερικές συνδέσεις

Επίσημος ιστοχώρος της ΕΕ, europa.eu.int, στις επίσημες γλώσσες.

• Η δικτυακή πύλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Μερικοί από τους υπο-χώρους:

• Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ
• EU Treaties
• EU Enlargement
• Σχέσεις της ΕΕ με την Κίνα (αγγλικά)
• European Commission - Χάρτες της Ευρώπης
• Διασκέψεις τύπου και ομιλίες (MP3 και RealAudio). (αγγλικά/γαλλικά)

[Επεξεργασία] Ιστοχώροι άλλων ιδρυμάτων της ΕΕ

• Η ΕΕ στις ΗΠΑ - Επίσημος χώρος της αντιπροσωπίας της ΕΕ στις ΗΠΑ
• Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα - Πληροφορίες για την Ευρωζώνη

[Επεξεργασία] Άλλοι ιστοχώροι

• Dadalos Basic Course on the EU
• EU Observer - Newssite focusing on the EU
• Euronews - Multilingual public TV news channel run by ITN
• European Union Banknotes
• EU Insignia
• EUBusiness.com - Profile of the enlarged Union

Κύρια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

	Ευρωπαϊκό Συμβούλιο | Ευρωπαϊκή Επιτροπή | Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης | Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων | Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο