Glenn Seaborg
Van Wikipedia
Glenn Theodore Seaborg (Ishpeming (Michigan), 19 april 1912 – Lafayette (Californië), 25 februari 1999) was een Amerikaans scheikundige en kernfysicus aan de Universiteit van Californië - Berkeley.
In 1951 heeft Glenn T. Seaborg samen met Edwin Mattison McMillan de Nobelprijs voor de scheikunde gewonnen voor hun ontdekkingen in de scheikunde van de transuraniumelementen.
Seaborg was een van de eersten die een transuraan element wist te synthetiseren. Hiervoor won hij, samen met Edwin Mattison McMillan, in 1951 de Nobelprijs voor de scheikunde. Uiteindelijk is het scheikundig element seaborgium naar hem vernoemd.
Het Amerikaanse Glenn T Seaborg Institute is naar hem vernoemd. Ook het element seaborgium werd naar hem genoemd.
[bewerk] Trivia
Na het naar hem vernoemen van het element seaborgium was Seaborg de enige ter wereld die zijn adres in elementen kon uitdrukken: seaborgium, lawrencium, berkelium, californium, americium (Glenn Seaborg, Lawrence Berkeley National Laboratory, Berkeley, Californië, Verenigde Staten van Amerika).
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1951-1975) |
|
1951: McMillan, Seaborg | 1952: Martin, Synge | 1953: Staudinger | 1954: Pauling | 1955: Vigneaud | 1956: Hinshelwood, Semyonov | 1957: Todd | 1958: Sanger | 1959: Heyrovský | 1960: Libby | 1961: Calvin | 1962: Perutz, Kendrew | 1963: Ziegler, Natta | 1964: Hodgkin | 1965: Woodward | 1966: Mulliken | 1967: Eigen, Norrish, Porter | 1968: Onsager | 1969: Barton, Hassel | 1970: Leloir | 1971: Herzberg | 1972: Anfinsen, Moore, Stein | 1973: E.O.Fischer, Wilkinson | 1974: Flory | 1975: Cornforth, Prelog |
