Linus Pauling
Van Wikipedia
Linus Carl Pauling (28 februari 1901 – 19 augustus 1994) was een Amerikaans scheikundige/biochemicus die zich o.a. verdienstelijk heeft gemaakt bij de opheldering van de structuur van ingewikkelde verbindingen zoals eiwitten.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Linus Pauling werd geboren in Oswego in Oregon, Verenigde Staten. Hij was de zoon van Herman William Pauling (apotheker) en Lucy Isabelle Darling. In 1910 overleed Pauling's vader aan maagkanker. Op twaalfjarige leeftijd begon hij met chemische experimenten in het huis waar hij met zijn moeder woonde, in het dorp Condon. Zonder diploma verliet Pauling de middelbare school. Toch lukte het hem om toegelaten te worden tot het Oregon Agricultural College om voor chemisch ingenieur te studeren. Na zijn behaalde graad (in 1922) ging hij verder studeren aan de California Institute of Technology (Caltech).
In 1925 studeerde hij summa cum laude af in de chemie aan het Caltech, waaraan hij in 1931 hoogleraar werd. Van 1929 tot 1934 gaf hij les aan de universiteit van Californië in Berkeley. Pauling gebruikte, vanaf 1928, de kwantummechanica om vraagstukken betreffende de chemische verbindingen op te lossen. Verder deed hij mee aan het onderzoek van de sikkelcelanemie, eiwitten, aminozuren en het DNA. Hij stelde begin 1953 een drievoudige spiraal voor als DNA-model, twee maanden voordat Watson en Crick met hun dubbelhelix model kwamen.
[bewerk] Nobelprijs
Hij won in 1954 de Nobelprijs voor de Scheikunde wegens "zijn onderzoek naar de aard van de chemische binding en de toepassing daarvan op het ophelderen van de structuur van complexe verbindingen" en in 1962 de Nobelprijs voor de Vrede. Hij is daarmee een van de vier mensen die ooit twee Nobelprijzen hebben gewonnen (de anderen waren Marie Curie, John Bardeen en Frederick Sanger), één van twee mensen die Nobelprijzen in twee disciplines won (Marie Curie was de andere) en de enige die ooit twee ongedeelde Nobelprijzen heeft gewonnen.
[bewerk] Orthomoleculaire geneeskunde
In 1968 introduceerden hij en zijn assistent, Paul Staunton, de orthomoleculaire geneeskunde. Deze probeert ziekten te genezen door ervoor te zorgen dat de verhoudingen van alle in een gezond lichaam voorkomende stoffen bij de zieke ook voorkomen. Dit wordt vaak gedaan door het toedienen van grote doses vitaminen. Door de meeste tegenwoordige reguliere geneeskundigen wordt dit als een pseudo-wetenschap beschouwd.
[bewerk] Bibliografie
- Pauling, L. The Nature of the Chemical Bond (Cornell University Press) ISBN 0-8014-0333-2
- Pauling, L., and Wilson, E. B. Introduction to Quantum Mechanics with Applications to Chemistry (Dover Publications) ISBN 0-486-64871-0
- Cameron E. and Pauling, L. Cancer and Vitamin C: A Discussion of the Nature, Causes, Prevention, and Treatment of Cancer With Special Reference to the Value of Vitamin C (Camino Books) ISBN 0-940159-21-X
- Pauling, L. How to Live Longer and Feel Better (Avon Books) ISBN 0-380-70289-4
- Pauling, L. Linus Pauling On Peace - A Scientist Speaks Out on Humanism and World Survival (Rising Star Press) ISBN 0-933670-03-6
- Pauling, L. General Chemistry (Dover Publications) ISBN 0-486-65622-5
- A Lifelong Quest for Peace with Daisaku Ikeda
- Pauling, L. The Architecture of Molecules
[bewerk] Externe links
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1951-1975) |
|
1951: McMillan, Seaborg | 1952: Martin, Synge | 1953: Staudinger | 1954: Pauling | 1955: Vigneaud | 1956: Hinshelwood, Semyonov | 1957: Todd | 1958: Sanger | 1959: Heyrovský | 1960: Libby | 1961: Calvin | 1962: Perutz, Kendrew | 1963: Ziegler, Natta | 1964: Hodgkin | 1965: Woodward | 1966: Mulliken | 1967: Eigen, Norrish, Porter | 1968: Onsager | 1969: Barton, Hassel | 1970: Leloir | 1971: Herzberg | 1972: Anfinsen, Moore, Stein | 1973: E.O.Fischer, Wilkinson | 1974: Flory | 1975: Cornforth, Prelog |
