Max Perutz
Van Wikipedia
Max Ferdinand Perutz (19 mei 1914 - 6 februari 2002) was een Oostenrijks-Brits moleculair bioloog. In 1962 ontving hij samen met John Kendrew de Nobelprijs voor de Scheikunde voor zijn studie naar de structuur van myoglobine.
Perutz werd in 1914 in Wenen geboren. In 1936 werd hij researchstudent aan het Cavendish Laboratory van de Universiteit van Cambridge in een onderzoeksgroep kristallografie, geleid door John Desmond Bernal. Na zijn studie bleef hij in Cambridge.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hem gevraagd een manier te vinden om de structuureigenschappen van ijs te verbeteren voor Project Habakkuk (een geheim project voor het bouwen van een vliegdekschip van ijs) en onderzocht hij het recent ontdekte mengsel van ijs en houtpulp, dat bekend staat als pykrete.
In 1953 toonde Perutz aan dat verstrooide röntgenstralen uit eiwitkristallen gefaseerd konden worden door de patronen van de eiwitkristallen met en zonder zware atomen eraan met elkaar te vergelijken. In 1959 bepaalde hij de moleculaire structuur van het eiwit hemoglobine, dat zuurstof in het bloed transporteert, door gebruik te maken van deze methode. In 1962 ontving hij hiervoor samen met John Kendrew de Nobelprijs voor de Scheikunde.
In de geschiedenis van de wetenschap staat Perutz ook bekend als de supervisor van James Watson en Francis Crick tijdens het begin van de jaren 1950, toen Watson en Crick de structuur bepaalden van DNA.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1951-1975) |
|
1951: McMillan, Seaborg | 1952: Martin, Synge | 1953: Staudinger | 1954: Pauling | 1955: Vigneaud | 1956: Hinshelwood, Semyonov | 1957: Todd | 1958: Sanger | 1959: Heyrovský | 1960: Libby | 1961: Calvin | 1962: Perutz, Kendrew | 1963: Ziegler, Natta | 1964: Hodgkin | 1965: Woodward | 1966: Mulliken | 1967: Eigen, Norrish, Porter | 1968: Onsager | 1969: Barton, Hassel | 1970: Leloir | 1971: Herzberg | 1972: Anfinsen, Moore, Stein | 1973: E.O.Fischer, Wilkinson | 1974: Flory | 1975: Cornforth, Prelog |
