Abraham Lincoln

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Abraham Lincoln 12 lutego 1809 - 15 kwietnia 1865

Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1861 do 15 kwietnia 1865
Partia polityczna	Partia Republikańska
Poprzednik	James Buchanan
Następca	Andrew Johnson

Abraham Lincoln (ur. 12 lutego 1809 w hrabstwie Hardin, Kentucky, zm. 15 kwietnia 1865 w Waszyngtonie, Dystrykt Kolumbii) - szesnasty prezydent USA i zarazem pierwszy, którego zamordowano.

Lincoln urodził się w ubogiej rodzinie na amerykańskim pograniczu. Pracował na farmie, był sklepikarzem. Podczas Wojny Czarnego Jastrzębia służył w armii w randze kapitana. Przez jakiś czas mieszkał w Indianie, a następnie przeprowadził się do Illinois, gdzie zaistniał jako utalentowany prawnik. Przez osiem lat zasiadał w legislaturze stanu Illinois, a w latach 1847-1849 reprezentował go w kongresie. Po wygaśnięciu mandatu powrócił na krótko do pracy adwokackiej, aby ponownie zająć się polityką podczas kryzysu związanego z ustawą o Kansas i Nebrasce. Po pewnym wahaniu wstąpił do upadającej partii Wigów i bez powodzenia ubiegał się o miejsce w senacie z ramienia republikanów. W latach pięćdziesiątych XIX w. Lincoln wciąż jeszcze nie był znany poza swoim stanem.

W 1858 walczył ze Stephenem Douglasem o miejsce w Senacie. Lincoln walkę przegrał, jednak debata z Douglasem odbiła się w kraju tak szerokim echem, że Lincoln został kandydatem republikanów w wyborach prezydenckich w 1860 roku. Był pierwszym prezydentem z tej partii. W wyniku rozłamów w głównych partiach przed wyborami zdołał przyciągnąć do siebie dużą część dawnych Demokratów w północnych stanach.

6 listopada, 1860 wygrał wybory prezydenckie, zdobywając 1,865,908 oddanych głosów i 180 głosów elektorskich. Jego przeciwnikami byli: John Cabell Breckinridge (Południowi Demokraci, 72 głosy elektorskie, 848,019 powszechnych), John Bell (Partia Unii Konstytucyjnej, 39 głosów elektorskich, 590,901 powszechnych) i Stephen Douglas (Partia Demokratyczna, 12 głosów elektorskich, 1,380,202 powszechne). Lincoln zdobył mniej niż 40% głosów, praktycznie wszystkie z nich w stanach północnych. Południowe stany nie uznały jego mandatu i jego wybór na prezydenta był bezpośrednią przyczyną secesji tych stanów, prowadzącej do Wojny secesyjnej.

Lincoln był prezydentem przez prawie cały okres wojny. W dużej mierze dzięki jego przywództwu Unia wygrała wojnę i zlikwidowała konfederację.

Abraham Lincoln wraz ze swymi generałami podczas wojny secesyjnej

1 stycznia 1863 roku Lincoln ogłosił Akt o Abolicji. Znosił on niewolnictwo na terenie Konfederacji.

Gdy ponownie wygrał wybory prezydenckie w 1864 roku wojna secesyjna miała się ku końcowi. Lincoln pragnął jak najszybszego zawarcia pokoju i włączenia obywateli obu zwaśnionych stron do odbudowy kraju.

14 kwietnia 1865 roku Lincoln został postrzelony w Teatrze Forda w Waszyngtonie przez aktora, Johna Wilkesa Bootha, który był zagorzałym wrogiem Lincolna, ponieważ prezydent był przeciwny niewolnictwu w każdej formie, natomiast Booth je popierał. Zabił Lincolna kulą w tył głowy.