Andrew Johnson

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Andrew Johnson ur. 29 grudnia 1808 w Raleigh, Karolina Północna

17. prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 15 kwietnia 1865 do 4 marca 1869
Partia polityczna	Partia Demokratyczna (lojalny wobec unii)
Poprzednik	Abraham Lincoln
Następca	Ulysses Grant

Andrew Johnson (29 grudnia 1808 - 31 lipca 1875) - siedemnasty prezydent USA (1865 - 1869).

Pochodził z ubogiej rodziny. W młodości terminował u krawca. Następnie otworzył własny sklep z ubraniami. Zdolności krasomówcze pomogły mu w karierze polityczniej. W latach 40. i 50. XIX wieku zasiadał w Izbie Reprezentantów i w Senacie. Był rzecznikiem biedoty. Starał się o wprowadzenie przepisów pozwalających na darmowe rozdawnictwo ziemi.

Pomimo, iż reprezentował stan Tennessee, pozostał w Senacie, gdy stan ogłosił secesję. W ten sposób dla obywateli Północy stał się bohaterem, dla Południowców - zdrajcą.

W 1862 roku prezydent Abraham Lincoln mianował Johnsona wojskowym gubernatorem Tennessee. Stan został poligonem doświadczalnym, który posłużył do testowania sposobów odbudowy kraju po wojnie domowej.

W 1864 Johnson został wiceprezydentem przy Lincolnie. Po śmierci Lincolna objął urząd prezydencki. Ogłosił amnestię dla mieszkańców Południa z zastrzeżeniem, iż przywódcy Konfederatów oraz ludzie bogaci muszą osobno starać się o łaskę prezydencką.

W Kongresie wyłoniła się grupa radykałów, którzy postanowili zmienić prezydencki program pojednania i chcieli ukarać Południe za rebelię. Zaproponowali ustawę, która uniemożliwiała objęcie fotela w Senacie i w Izbie Reprezentantów osobom, które należały do Konfederacji. Prezydent ustawę zawetował, lecz weto oddalono.

Kilka miesięcy później Kongres przyjął Czternastą Poprawkę, która przewidywała, iż władze żadnego ze stanów nie mogą "pozbawiać nikogo życia, wolności ani własności bez prawomocnego wyroku sądowego". Z powodu tej poprawki wybuchły dwie krwawe rebelie na Południu, gdyż wszystkie byłe stany Konfederacji, z wyjątkiem Tennessee, odmówiły jej ratyfikowania.

W marcu 1867 roku radykałowie przeforsowali ponowne wprowadzenie rządów wojskowych w stanach Południa. Ograniczyli też władzę prezydenta. Gdy Johnson zdymisjonował sekretarza wojny, naruszając tym samym nowe przepisy, wszczęto przeciwko niemu procedurę impeachmentu. Wiosną 1868 roku prezydent był przesłuchiwany przez Senat i uwolniony od zarzutów przewagą jednego głosu.

Po przegranych wyborach Johnson wrócił do Waszyngtonu jeszcze w 1875 roku, jako senator ze stanu Tennessee. Zmarł kilka miesięcy później.