พระธรรมอพยพ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ส่วนหนึ่งของ คริสต์ศาสนา ประวัติคริสต์ศาสนา

ศาสดา

พระเยซู

ความเชื่อและการปฏิบัติ

เทวดาตามคติความเชื่อ

บุคคลสำคัญ

รอเพิ่มเติม

คัมภีร์และหนังสือ

ไบเบิล พันธสัญญาเดิม · พันธสัญญาใหม่

นิกาย

โรมันคาทอลิก · ออโธดอกซ์ โปรเตสแทนต์

สังคมคริสต์ศาสนา

เมือง · คริสตกาล · คริสต์ศักราช สถาปัตยกรรม · ศิลปะ · บุคคล

ดูเพิ่มเติม

ศัพท์เกี่ยวกับคริสต์ศาสนา หมวดหมู่คริสต์ศาสนา

พระธรรมอพยพ เป็นพระคัมภีร์เล่มที่สองของพระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิม และเป็นเล่มที่สองในหมวดพระธรรมเบญจบรรณ ซึ่งเชื่อกันว่า โมเสส เป็นผู้เขียนขึ้น คำว่า "อพยพ" แปลมาภาษาอังกฤษว่า "Exodus" และภาษากรีกว่า Ἔξοδος ซึ่งหมายถึงการแยกออกจากกัน แต่ในภาษาฮีบรูเรียกชือพระธรรมนี้ว่า Ve-eleh shemot (Hebrew: ואלה שמות) ซึ่งหมายถึงคำแรกที่เขียนไว้ในพระธรรมเล่มนี้ ซึ่งแปลเป็นภาษาไทยได้ว่า "ต่อไปนี้เป็นชื่อของ..."

พระธรรมอพยพ สามารถแบ่งออกได้เป็น 6 ส่วน ดังนี้

• การทรงเรียกโมเสส และการปลดแอกชาวอิสราเอลจากความเป็นทาส (บทที่ 1-12)
• การเดินทางออกจากอียิปต์ ไปยังภูเขาซีนาย (บทที่ 13-18)
• พระบัญญัติที่พระเจ้าทรงบัญชาต่ออิสราเอล (บทที่ 19-24)^[1]
• การกำหนดแบบสำหรับสร้างพลับพลา แท่นบูชา เครื่องและอุปกรณ์พลับพลา (บทที่ 25-31)
• เหตุการณ์สร้างวัวทองคำ (บทที่ 31-34)
• การสร้างพลับพลา แท่นบูชา เครื่องและอุปกรณ์พลับพลา (บทที่ 35-40)

สารบัญ 1 การปลดแอกอิสราเอล 1.1 กำเนิดโมเสส 1.2 พระเจ้าทรงเรียกโมเสส 2 อพยพ 2.1 เสาเมฆ และเสาเพลิง 2.2 ข้ามทะเลแดง 2.3 มานา 3 โมเสสพบพระเจ้า 3.1 แต่งตั้งอาโรนเป็นปุโรหิต 3.2 วัวทองคำ 3.3 แผ่นศิลชุดที่สอง 3.4 การสร้างพลับพลา 4 เทียบช่วงเวลา 5 ดูเพิ่ม 6 อ้างอิง

[แก้] การปลดแอกอิสราเอล

ภายหลังการเสียชีวิตของโยเซฟก็สิ้นสุดความรุ่งเรืองของอิสราเอลในอียิปต์ แรกเริ่มยาโคบและบรรดาลูกหลานนั้นเดินทางเข้ามาในอียิปต์เพียง 70 คน แต่ต่อมาได้ขยายพงศ์พันธุ์เป็นจำนวนมาก เมื่อองค์ฟาโรห์องค์ใหม่ ขึ้นครองราชย์ และมิได้รู้จักโยเซฟ เห็นว่าชาวอิสราเอลในแผ่นดินอียิปต์นั้นมีเป็นจำนวนมากเกินไป จึงตั้งนายงานและเกณฑ์ให้คนอิสราเอลทำงานสร้างเมืองเก็บราชสมบัติให้แก่ฟาโรห์ ณ เมืองปิธม และเมืองราอัมเสส แต่ถึงแม้ทำงานหนักเท่าใด ชาวอิสราเอลก็ยังคงเพิ่มทวียิ่งขึ้น องค์ฟาโรห์จึงสั่งให้ฆ่าเด็กผู้ชายชาวอิสราเอลที่เกิดใหม่ทุกคน โดยให้นำไปทิ้งในแม่น้ำไนล์ มีเพียงเด็กผู้หญิงเท่านั้นจึงมีชีวิตรอดได้^[2]

[แก้] กำเนิดโมเสส

แม้องค์ฟาโรห์จะมีคำสั่งให้ฆ่าเด็กชายเกิดใหม่ของอิสราเอลทุกคน แต่มีครอบครัวเผ่าเลวีครอบครัวหนึ่ง ได้คลอดลูกชาย และซ่อนบุตรชายนั้นไว้จนกระทั่งโตขึ้นถึงวัยที่ไม่สามารถซ่อนต่อไปได้อีก จึงนำเด็กนั้นลงในตะกร้าสานชันยาอย่างดี ไปวางไว้ในกอปรือริมแม่น้ำ เด็กนั้นจึงได้ธิดาฟาโรห์ ซึ่งพบขณะลงมาสรงน้ำ เก็บไปเลี้ยงไว้ และประทานชื่อว่า โมเสส แม้โมเสสจะถูกเลี้ยงดูโดยธิดาฟาโรห์ ก็ยังมีใจผูกพันกับชาวอิสราเอล

[แก้] พระเจ้าทรงเรียกโมเสส

ครั้งหนึ่งโมเสสพลั้งมือฆ่าชาวอียิปต์ที่ข่มเหงชายชาวอิสราเอล โมเสสจึงหนีความผิดไปอยู่เมืองมีเดียน และที่เมืองมีเดียนนี่เอง โมเสส ก็ได้รับการทรงเรียกจากพระเจ้า ให้เป็นผู้นำชาวอิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์ ^[3]

โมเสสพยายามหลบเลี่ยงการทรงเรียกของพระเจ้าด้วยเหตุผลนานาประการ จนกระทั่งจำยอมด้วยฤทธิ์เดชพระเจ้า จึงได้เข้าไปอียิปต์ตามพระประสงค์ของพระเจ้า โดยพระเจ้าทรงให้อาโรน และมีเรียน พี่ชาย และพี่สาวของโมเสสเป็นผู้คอยช่วยเหลือกิจการต่าง ๆ ของโมเสสท่ามกลางชาวอิสราเอล โมเสสจึงเข้าไปทูลขอให้ฟาโรห์ปล่อยอิสราเอลเป็นอิสระถึง 10 ครั้ง และทุกครั้งองค์ฟาโรห์ก็ปฏิเสธทุกครั้ง แต่ละครั้งที่ฟาโรห์ปฏิเสธคำขอของโมเสส พระเจ้าก็ทรงมอบภัยพิบัติแก่อียิปต์ทั้ง 10 ครั้ง จนกระทั่งภัยพิบัติครั้งสุดท้าย องค์ฟาโรห์จึงยอมปล่อยให้อิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์ได้ ^[4]

[แก้] อพยพ

เมื่อออกเดินทางออกจากอียิปต์นั้น นับเฉพาะผู้ชายได้ทั้งสิ้นประมาณ หกแสนคน ไม่รวมผู้หญิง เด็ก และคนต่างชาติที่ขอติดตามไปด้วย รวมเวลาที่อิสราเอลอาศัยในแผ่นดินอียิปต์ เป็นเวลา 430 ปี ทั้งนี้เป็นไปตามคำพยากรณ์ที่พระเจ้าประทานให้แก่อับราฮัม เมื่อออกจากอียิปต์ พระเจ้าทรงให้ผู้ชายทุกคนที่ยังมิได้เข้าสุหนัต ให้ถือพิธีเข้าสุหนัต เพื่อแสดงตนว่าได้เข้าเป็นชนชาติอิสราเอลด้วยแล้ว จึงถือปฏิบัติตั้งแต่นั้นมา และเฉพาะผู้ที่ได้เข้าสุหนัตแล้วเท่านั้น ที่จะเข้าร่วมพิธีปัสกาได้

นอกจากนี้ ยังมีกำหนดการถวายสัตว์หัวปี เพื่อเป็นเครื่องถวายบูชา เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ภัยพิบัติในอียิปต์ที่พระเจ้าทรงนำบุตรหัวปีของอียิปต์ไป จนเป็นเหตุให้อิสราเอลได้เป็นไทอีกด้วย

ในการอพยพของอิสราเอล ข้ามทะเลทรายครั้งนี้ กินเวลากว่า 40 ปี มีเหตุการณ์ต่าง ๆเกิดขึ้นมากมาย และเป็นที่มาของพระคริสต์ธรรมคัมภีร์ในหมวดพระธรรมเบญจบรรณถึง 4 เล่มด้วยกัน

[แก้] เสาเมฆ และเสาเพลิง

เมื่ออิสราเอลออกเดินทางจากอียิปต์นั้น ต้องผ่านเส้นทางที่เป็นทะเลทรายอันร้อนระอุ ทั้งนี้เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผ่านเมืองที่มีผู้คนอาศัย (ในสมัยก่อนการยกพลผ่านเมืองอาจก่อให้เกิดสงครามได้) เมื่อออกเดินทางนั้นพระเจ้าเสด็จนำทางพวกเขาในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ และตอนกลางคืนด้วยเสาเพลิง ให้เขามีแสงสว่างเพื่อจะได้เดินทางได้ทั้งกลางวันและกลางคืน เสาเมฆในเวลากลางวัน และเสาเพลิงในเวลากลางคืน มิได้คลาดจากเบื้องหน้าประชากรเลย^[5]

[แก้] ข้ามทะเลแดง

เมื่ออิสราเอลออกเดินทางจากอียิปต์ไปแล้วนั้น ฟาโรห์ และเหล่าขุนนางก็เปลียนความคิด ต้องการให้คนอิสราเอลกลับมาเป็นทาสดังเดิม จึงได้จัดทัพออกติดตามอิสราเอล ในพระคัมภีร์บันทึกไว้ว่า ฟาโรห์ ทรงจัดเตรียมรถรบอย่างดี 600 คัน กับรถรถทั้งหมดในอียิปต์ ติดตามอิสราเอลไป

เมื่อกองทัพอียิปต์ติดตามมาจวนจะถึงแล้วนั้น ฝ่ายอิสราเอล กำลังตั้งค่ายอยู่ริมทะเลแดง โมเสสได้กล่าวกับชนชาติอิสราเอลว่า "อย่ากลัวเลย มั่นคงไว้ คอยดูความรอดที่จะมาจากพระเจ้า...ซึ่งท่านทั้งหลายเห็นวันนี้ แต่นี้ไปจะไม่ได้เห็นอีกเลย พระเจ้าจะทรงรบแทนท่านทั้งหลาย..." แล้วพระเจ้าทรงสั่งให้โมเสสยกไม้เท้าขึ้นเหนือทะเล ทำให้ทะเลนั้นแหวกออก น้ำนั้นก็ตั้งเป็นเหมือนกำแพงสำหรับอิสราเอลทั้งซ้ายและขวา และคนอิสราเอลนั้นเดินข้ามทะเลไปได้ และเสาเมฆซึ่งอยู่ข้างหน้า ก็กลับมาอยู่ข้างหลังเขา คือมาอยู่ระหว่างพลโยธาอียิปต์ และพลโยธาอิสราเอล เมื่ออิสราเอลข้ามผ่านทะเลแดงไปแล้ว พระเจ้าทรงบัญชาให้โมเสสยื่นมือออกไปเหนือทะเล น้ำทะเลไหลกลับคืนมาท่วมคนอียิปต์^[6]

[แก้] มานา

เมื่ออิสราเอลรอดพ้นจากอียิปต์ได้ ต้องเดินทางท่ามกลางทะเลทราย ซึ่งแห้งแล้ง และกันดารอาหาร พระเจ้าจึงทรงประทานอาหารตกลงมาจากท้องฟ้า และทรงอนุญาตให้อิสราเอลเก็บกินได้พอกินเฉพาะวันหนึ่ง ๆ เท่านั้น หากเก็บไว้เกินกว่าวันหนึ่ง อาหารนั้นจะเน่าเป็นหนอน และบูดเหม็น แต่ในวันที่หก จะอนุญาตให้เก็บเป็นสองเท่า เพราะในวันสะบาโตนั้น พระเจ้าจะไม่ทรงอนุญาตให้กระทำกิจการใด ๆ

อาหารที่พระเจ้าประทานมานั้น อิสราเอล เรียกว่า "มานา" เป็นเม็ดขาวเหมือนเมล็ดผักชี มีรสเหมือนขนมแผ่นผสมน้ำผึ้ง พระเจ้าจะทรงประทานมานาในเวลาเช้า มานาจะปรากฏขึ้นหลังจากน้ำค้างระเหย แต่พอแดดร้อนจัดมานาก็จะละลายไป

พระเจ้าทรงประทานมานา ให้แก่ อิสราเอล ตลอดระยะเวลา 40 ปี ที่เดินทางอยู่ในทะเลทราย จนกระทั่งออกเดินทางถึงยังชายแดนแคว้นคานาอัน^[7]

[แก้] โมเสสพบพระเจ้า

ภายหลังจากอิสราเอลเดินทางออกจากอียิปต์ได้ 3 เดือน ก็มาถึงภูเขาซีนาย พระเจ้าทรงให้โมเสสนำความไปแจ้งแก่อิสราเอลว่า "...ถ้าเจ้าฟังเสียงเรา และรักษาพันธสัญญาของเราไว้ เจ้าจะเป็นกรรมสิทธิ์ของเราที่เราเลือกสรร..." และอิสราเอลก็ทูลตอบว่า "สิ่งทั้งปวงที่พระเจ้าตรัสนั้น ข้าพเจ้าทั้งหลายจะกระทำตาม" ดังนั้น พระเจ้าจึงทรงเรียกโมเสสให้ขึ้นไปเฝ้าพระเจ้าบนภูเขาซีนายเพื่อรับธรรมบัญญัติจากพระเจ้า

[แก้] แต่งตั้งอาโรนเป็นปุโรหิต

พระเจ้าทรงให้โมเสสแต่งตั้ง อาโรน และบุตรของอาโรน เป็นปุโรหิต ทำหน้าที่ถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้า ซึ่งประกอบด้วยแท่นเผาบูชา และแท่นเครื่องหอม สิ่งของที่ถวายบูชาพระจำวันได้แก่

• ลูกแกะอายุหนึ่งขวบ จำนวนสองตัว สำหรับตอนเช้าหนึ่งตัว และสำหรับตอนเย็นหนึ่งตัว
• ยอดแป้ง เคล้าน้ำม้นมะกอก
• เหล้าองุ่น

[แก้] วัวทองคำ

โมเสสขึ้นไปเฝ้าพระเจ้าบนภูเขาซีนาย เป็นเวลา 40 วัน 40 คืน มิได้ลงมาจากภูเขาเลย และทรงประทานแผ่นพระโอวาทสองแผ่นเป็นแผ่นศิลาจารึกด้วยนิ้วพระหัตถ์ของพระเจ้า^[8]

ฝ่ายประชาชน เห็นโมเสสไม่ลงมาจากภูเขา จึงพากันไปหาอาโรนให้อาโรนสร้างพระใหม่ให้พวกเขา เพราะเห็นว่าโมเสสนั้นหายไปนานแล้ว อาโรนจึงให้ชาวอิสราเอลนำทองคำมารวมกัน และหล่อเป็นรูปโคหนุ่ม และนับถือโคหนุ่มนั้นเป็นพระเจ้า และจัดงานเลี้ยงฉลองกัน

ฝ่ายพระเจ้าทรงตรัสสั่งโมเสสว่า "เจ้าจงลงไปเถิด ด้วยว่าชนชาติของเจ้า...ได้ทำความเสื่อมเสียมากแล้ว..." โมเสสจึงลงมาจากภูเขาพร้อมด้วยศิลาทั้งสองแผ่น และเมื่อลงมาถึงที่ค่ายพัก โมเสสพบกับงานเฉลิมฉลอง และการบูชาโคหนุ่ม จึงโกรธ ท่านโยนแผ่นศิลาทิ้งตกแตกเสียที่เชิงภูเขานั่นเอง แล้วท่านเอารูปโคหนุ่มที่ประชาชนทำไว้นั้นเผาเสีย และบดเป็นผงโรยลงในน้ำ และบังคับให้ชนชาติอิสราเอลดื่ม^[9]

[แก้] แผ่นศิลชุดที่สอง

เสร็จจากการสะสางเรื่องโคหนุ่มแล้ว โมเสสจึงขึ้นไปเข้าเฝ้าพระเจ้าอีกครั้ง และครั้งนี้เอง ที่พระเจ้าทรงประกาศพระนามของพระองค์ว่า "เยโฮวาห์" และทรงให้โมเสสสกัดแผ่นศิลาชุดที่สองขึ้น^[10]

เมื่อโมเสสได้ลงจากภูเขา และถือแผ่นพระโอวาทลงมาด้วย เมื่อลงมานั้น โมเสสไม่ทราบว่าผิวหน้าของตนทอแสงเนื่องด้วยพระเจ้าทรงสนทนากับท่าน เมื่ออาโรนและอิสราเอลมองดู ก็เห็นว่าหน้าขอท่านทอแสง เขาก็กลัวไม่กล้าเข้ามาใกล้ ท่านจึงเรียกเขามาและให้บัญญัติแก่อิสราเอลตามที่พระเจ้าตรัสแก่ท่านทุกข้อบนภูเขาซีนาย^[11]

[แก้] การสร้างพลับพลา

ในครั้งนั้น พระเจ้าทรงบัญชาให้สร้างสถานนม้สการพระองค์ ซึ่งประกอบด้วย พลับพลา หีบพระโอวาท โต๊ะ คันประทีป แท่นบูชาทองสัมฤทธิ์ แท่นเผาเครื่องหอม แท่นเผาเครื่องเผาบูชา ขัน ลานพลับพลา ชุดปุโรหิต น้ำม้นหอม และเครื่องโลหะสำหรับใช้ในสถานนมัสการ พระเจ้าทรงบัญชาโมเสสอย่างไร ท่านก็กระทำสิ่งนั้นทุกประการ

เมื่อสามารถสร้างสถานนมัสการเสร็จสิ้น ก็ถวายเครื่องเผาบูชา และเครื่องธัญบูชา แล้วจึงออกเดินทางต่อไป ตลอดการเดินทางนั้นมีเมฆปกคลุมอยู่ หากเมฆนั้นถูกยกขึ้นเมื่อใด ชนชาติอิสราเอลก็ยกเดินต่อไป แต่หากว่าเมฆนั้นมิได้ถูกยกขึ้นไป เขาก็ไม่ออกเดินทางเลย^[12]

[แก้] เทียบช่วงเวลา

ในพระธรรมอพยพได้กล่าวถึงช่วงเวลาตั้งแต่เมื่อโยเซฟเสียชีวิต ไปจนถึงการสร้างพลับพลา ที่นมัสการพระเจ้า ซึ่งนับรวมระยะเวลาได้ประมาณ 145 ปี โดยยึดจากคำพยากรณ์ที่พระเจ้าทรงตรัสแก่อับราฮัมว่า อิสราเอลจะไปอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ 430 ปี^[13]

นอกจากนี้ ยังมีบุคคลหลายฝ่ายได้พยายามปรับปรุงข้อมูลของเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่บันทึกไว้ในพระธรรมอพยพนี้ โดยมุ่งเน้นที่จะหาคำตอบสำหรับ

• พระนามของฟาโรห์ที่พระคัมภีร์กล่าวถึง
• วันที่อิสราเอลอพยพออกจากอียิปต์ และ
• วันที่กำแพงเมืองเยรีโคถล่ม(ในพระธรรมโยชูวา)

ในเรื่องราวเหล่านี้ ยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ และไม่มีบทสรุปที่แน่นอน ทั้งนี้ ข้อถกเถียงโดยมาก มุ่งเน้นถึงประเด็นพระนามของฟาโรห์เป็นสำคัญ ^[14]

[แก้] ดูเพิ่ม

• โยเซฟ (พระธรรมปฐมกาล)
• โมเสส
• ภัยพิบัติในพระธรรมอพยพ
• พิธีปัสกา
• พลับพลา
• ปุโรหิต

[แก้] อ้างอิง

1. ↑ ดูเพิ่มเติมในพระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติ
2. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 1
3. ↑ พระธรรอพยพ บทที่ 2-3
4. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 4-12
5. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 13 ข้อที่ 17-22
6. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 14
7. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 16
8. ↑ พระธรรมอพยพบทที่ 31
9. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 32
10. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 33-34
11. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 33 ข้อที่ 29-35
12. ↑ พระธรรมอพยพ บทที่ 20 - บทที่ 40
13. ↑ พระธรรมปฐมกาล บทที่ 3 ข้อที่ 17
14. ↑ แปลจากบางส่วนในบทความจาก http://en.wikipedia.org/wiki/Exodus