پین یین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پین یین سیستمی است برای ساده سازی نوشتار زبان ماندارین استاندارد با استفاده از حروف لاتین. در این مقاله به شرح مرسوم ترین نوع پین یین یعنی Hanyu Pinyin (چینی ساده شده: 汉语拼音، چینی سنتی: 漢語拼音 پین یین: Hànyǔ Pīnyīn ) می پردازیم که بعنوان الفبای فونتیک برای زبان های چینی مورد استفاده قرار می گیرد.
این نوع پین یین درسال ۱۹۵۸ مورد تایید قرار گرفته و در سال ۱۹۷۹ مورد قبول دولت جمهوری خلق چین قرار گرفت و جانشین سیستم های قدیمی تر شد.
از آنجاکه Hanyu Pinyin توسط دولت سنگاپور نیز مورد قبول واقع شد، کتابخانه کنگره ، انجمن کتابخانه های آمریکا و بسیاری موسسات دیگر این سیستم را بعنوان سیستم نوشتار زبان چینی ماندارین برگزیدند. در سال ۱۹۷۹ سازمان جهانی استاندارد (ISO) این سیستم را بعنوان استاندارد لاتین نویسی چینی تحت شماره استاندارد ISO-7098:1991 قبول نمود. هم اکنون ین یین بعنوان وسیله ای مناسب برای ورود متون چینی در کامپیوترها مورد استفاده قرار می گیرد. با ورود متون به کامپیوتر با این سیستم نرم اقزارهای ویرایشگر قادر به تبدیل آن به متون چینی ساده شده (Simplified Chinese) هستند.
