Imperium Ottomanicum
E Vicipaedia
Imperium Ottomanicum (Ottomanice: دولتِ عَليه عُثمانيه, Devlet-i Aliye-i Osmaniye) erat una ex civitatibus maximis potentissimisque maris Mediterranei. Anno 1299 fundatum et anno 1923 dissolutum, tempore maximae potestatis in finibus suis terrae Asiae Minoris, Illyriae, Arabiae et Africae Septentrionalis tenebat. Ottomani anno 1453 Constantinopolem caput Imperii Romani Orientalis ceperunt, et interdum in Europam Centralem progressi sunt, bis Vindobonam obsidentes anno 1529 et anno 1683. Et in Asia et in Europa situm, imperium per totam suam historiam necessitudines et cum Orienti et cum Occidenti habebat.
Imperium a gente Turcorum Oghuz in Anatolia Occidentali conditum est, et a progeniebus eorundem Turcorum regnatum. Imperator primus erat Osman I, conditor imperii de cuius nomine (arabice Uthmān, عُثمَان) appelatio Ottomanorum venit. Constantinopolis, anno 1453 capta, deinde caput novum Imperii fuit. Saeculo XV Suleimanus Magnificus, unus ex ducium maximorum Ottomanicorum, Bagdatum, partemque magnam Hungariae cepit, et Vindobonam obsedit, sed urbem capere ex hieme non potuit. Postea, sultani fines extendere non potuerunt, et Imperium bella in Persiam, Regnum Poloniae et Lithuaniae, Rutheniam, Austriam-Hunagriam gerens hebescebat.
Incepto saeculi XX Imperium Bello Orbis Terrarum I a copiis foederatis, cum quibus et Arabi pugnabant, victum erat. Post bellum, gubernatio collapsa est, et victores terras Imperii inter se diviserunt. Multae partes Imperii secederunt, una ex quibus erat res publica Turciae. Familia Sultanorum e finibus Anatoliae exterminata est, et Kemal Ataturk modernam civitatem condidit et vitam imperii maximi potentissimique terminavit.
[recensere] Vide etiam
 |
Haec stipula ad historiam spectat. Amplifica si possis. |
