Ingoesjetië
Van Wikipedia
|
||||
 |
||||
 |
||||
Ingoesjetië (Ingoesjetisch: Galgaachia; Russisch: Ингушетия; Ingoesjetija), is de kleinste autonome republiek van de Russische Federatie en is gesitueerd in the noordelijke Kaukasus. Het ligt ingeklemd tussen de buurrepublieken Tsjetsjenië in het oosten en zuiden en Noord-Ossetië in het westen. De hoofdstad is sinds juli 2003 Magas (daarvoor: Nazran) en er woonden in 2002 467.294 mensen op een oppervlakte van 2962,7 km² (157,8 mensen/km²). De Ingoesjeten zijn nauw verwant aan de Tsjetsjenen en spreken dan ook een aan het Tsjetsjeens verwante taal; Ingoesjetisch (of Ingoesj), die behoort tot de Kaukasische talen en die naast Russisch de officiële taal is binnen het gebied.
De grootste stad is Nazran. In Ingoesjetië ligt ook de grootste Russische plaats die niet de status van stad heeft; stanitsa Ordzjonikidzevskaja met ruim 65.000 inwoners in 2002.
[bewerk] Economie
Doordat er weinig natuurlijke hulpbronnen beschikbaar zijn, met uitzondering van mineraalwater, is Ingoesjetië tot een vrije handelszone verheven. De lokale overheid overweegt om het toerisme te ontwikkelen, maar dit is problematisch in verband met de gespannen politieke situatie in de regio.
[bewerk] Recente geschiedenis
Ingoesjetië maakt sinds 1810 deel uit van Rusland. Van 1921 tot 1924 was het een onderdeel van de Sovjetrepubliek der Bergvolkeren, die toen werd opgericht in de Kaukasus. De Ingoesjetische autonome oblast werd gevormd in 1924. Van 1934 tot 1992 was het verenigd met het aangrenzende Tsjetsjenië, waarmee het samen de Tsjetsjeens-Ingoesjetische ASSR vormde, met uitzondering van een korte periode gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog werden de Ingoesjeten door Stalin beschuldigd van samenwerking met de nazi's en hij deporteerde hierop de gehele populatie naar Centraal-Azië. Hun autonome territorium werd opgeheven en het district Prigorodni werd bij Noord-Ossetië gevoegd. Nadat de Ingoesjeten in de jaren 50 waren gerehabiliteerd en toestemming hadden gekregen om huiswaarts te keren, bleef Prigorodni deel uitmaken van Noord-Ossetië en de teruggekeerde Ingoesjeten kregen te maken met aanzienlijke vijandigheden van de Osseten die zich ondertussen in het gebied hadden gevestigd.
De spanningen explodeerden na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie; de noordelijke Kaukasus was de plek waar zich het eerste grootschalige etnische geweld afspeelde, dat de Russische Federatie parten ging spelen. Tsjetsjenië verklaarde zichzelf in 1992 eenzijdig onafhankelijk van Rusland en sindsdien vormt Ingoesjetië een aparte autonome republiek.
Eind oktober 1992 brak een etnisch conflict uit tussen de Ingoesjeten en Osseten, waarbij meer dan 600 doden vielen en dat alleen kon worden ingeperkt door de inzet van meer dan 3000 Russische parachutisten. Inzet was het Noord-Ossetische district Prigorodni, dat tot 1944 Ingoesjetisch gebied was geweest, maar bij de gedwongen deportaties aan Noord-Ossetië was toegevoegd.
De in het district woonachtige Ingoesjeten werden tijdens de oorlog gedwongen hun huizen te verlaten. Deze vluchtelingen vormen sindsdien een groot probleem voor de Ingoesjetische regering, die al werden geconfronteerd met een woekerende werkloosheid (meer dan 50 %), een zich verergerende ecologische crisis, een hoge concentratie Russische troepen, die hier gelegerd zijn in verband met de oorlog in het aangrenzende Tsjetsjenië en daarbij ook nog een stroom Tsjetsjeense vluchtelingen. Ook al zijn er enkele afspraken gemaakt met Noord-Ossetië over de Ingoesjetische vluchtelingen, het conflict is hiermee nog niet opgelost.
